Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z wrzesień, 2016

Hybrydowe ogniwo z błonami z liści szpinaku

Wykorzystując ekstrakt błonowy z liści szpinaku, naukowcy z Instytutu Technologii Technion skonstruowali hybrydowe ogniwo bio-foto-elektrochemiczne (ang. bio-photo-electro-chemical cell, BPEC), które wykorzystując światło słoneczne, wytwarza z wody elektryczność i wodór. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o szpinaku Szpinak (Spinacia L.) – rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych (dawniej w komosowatych) obejmujący trzy gatunki, pochodzące ze środkowo-zachodniej Azji[2]. Spośród nich szeroko znanym, cenionym jako roślina warzywna i uprawianym na całym niemal świecie jest szpinak warzywny (Spinacia oleracea L.), zarazem gatunek typowy rodzaju[3]. Rodzaj zaliczany do rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae) w jej szerokim ujęciu (obejmującym komosowate Chenopodiaceae), która znajduje się w politomii z grupami siostrzanymi Achatocarpaceae i goździkowatych Caryophyllaceae. Tworzy wraz nimi i z szeregiem innych rodzin rząd goździkowców w obrębie dwuliściennych właściwych.

Powodzie w Iowa i Teksasie

Mieszkańcy w Cedar Rapids w stanie Iowa musieli uciekać ze swoich domów w związku z falą powodziową, która może okazać się najwyższa od 2008 roku – informuje agencja Reuters TV. Mieszkańcy w Cedar Rapids, Iowa, mają nadzieję na lepsze, ale… przygotowują się na najgorsze. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Iowa Iowa (wymowa:/ˈaɪ.əwə/ i) – stan w centralnej części Stanów Zjednoczonych w międzyrzeczu Missisipi i Missouri. Powierzchnia 145,8 tys. km², 2 926 324 mieszkańców (1991). Stolica Des Moines, 193 tys. mieszkańców (1991). Całe terytorium stanu zajmują rozległe równiny. Pierwsi Europejczycy dotarli do terytorium przyszłego stanu Iowa w 1673. Byli to francuscy odkrywcy Louis Jolliet i Jacques Marquette. Do 1763 terytorium formalnie należało do Francji, będąc częścią Luizjany. Następnie do 1800 należało do Hiszpanii, potem do 1803 powróciło do Francji, by w końcu przejść w ręce Stanów Zjednoczonych w wyniku Zakupu Luizjany. Pierwsi amerykańscy osadnicy oficjaln

Pierwsza panda czerwona w gdańskim zoo [wideo]

Zoo w Gdańsku-Oliwie ma nowego mieszkańca. Panda o imieniu Bartek bardzo dobrze czuje się w obecnym domu. Dużo śpi, zwiedza i z apetytem zjada przygotowywane przez opiekunów przekąski. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o pandach czerwonych Pandka ruda[3], panda mała, panda mniejsza, panda czerwona (Ailurus fulgens) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny pandkowatych (Ailuridae). Dawniej była zaliczana do szopowatych. Wraz z pandą wielką tworzyła niegdyś podrodzinę Ailurinae w rodzinie niedźwiedziowatych (Ursidae). Występuje w południowych Chinach, w Indiach, Nepalu i Mjanmie. Na terenach występowania pandy małej w potocznym języku chińskim jest ona nazywana hǔo hú (火狐), co dosłownie oznacza ognisty lis. Jednakże ta nazwa jest stosowana także na określenie zwykłego lisa. W wyniku pomyłki dosłowne angielskie tłumaczenie tej nazwy (firefox) znalazło się na stronie internetowej Wellington Zoo zamiast nazwy właściwej (red panda, lesser panda). Tłumaczenie to wybrano j

Fluorowanie wody a cukrzyca

Fluorowanie wody wodociągowej fluorkiem sodu może się przyczyniać do wzrostu statystyk dotyczących cukrzycy typu 2. w USA. Naukowcy przypominają, że NaF spowalnia glikolizę, czyli przekształcenie glukozy w 2 cząsteczki pirogronianu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o fluorku sodu Fluorek sodu – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, sól kwasu fluorowodorowego i sodu. Występuje naturalnie jako minerał – villiaumit[2]. Fluorek sodu, podobnie jak inne rozpuszczalne związki fluoru, jest substancją toksyczną o wielokierunkowym działaniu na organizm, jednak ilości tego związku zawarte w produktach powszechnych w gospodarstwach domowych są bardzo małe. Zawartość w fluorowanej wodzie oraz środkach stosowanych w profilaktyce antypróchniczej jest na tyle mała, że nie powoduje żadnych szkodliwych skutków[3]. Zatrucia fluorkiem sodu zdarzają się zazwyczaj w wyniku przypadkowego spożycia pestycydów zawierających ten związek. W takim przypadku najbardziej narażony

Powodzie i ulewy na południu Anglii

Powódź błyskawiczna spowodowała poważny chaos komunikacyjny w niektórych południowych regionach Anglii, gdy burze tylko w ciągu jednej nocy potrafiły przynieść półmiesięczną normę deszczu – informuje BBC. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Anglii Anglia (ang. England) – kraj[2], część składowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, w przeszłości samodzielne królestwo. Ma granice lądowe z Walią na zachodzie i Szkocją na północy. Kraj jest oblewany przez Morze Celtyckie i Morze Irlandzkie. Od kontynentalnej części Europy oddzielone jest kanałem La Manche i Morzem Północnym. Stolicą Anglii jest Londyn. Panuje w niej królowa brytyjska Elżbieta II. Populacja kraju to ponad 53 miliony osób, większość z nich mieszka w stolicy i innych aglomeracjach. Obszar Anglii stanowią głównie równiny i pagórki. Na północy teren jest bardziej górzysty, np. w Lake District czy Górach Pennińskich. W kraju panuje klimat morski. Temperatura jest umiarkowana, zi

Masa lodu stoczyła się do jeziora, zabiła dziewięć osób

Potrafią zniszczyć ogromne powierzchnie a ich grubość sięga kilkudziesięciu metrów. Lawiny lodowe są bardzo niebezpieczne, nawet na obszarach gdzie ludzie jest niewiele. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o lawinach Lawina – gwałtowna utrata stabilności i przemieszczanie się: spadanie, staczanie lub ześlizgiwanie się ze stoku górskiego mas śniegu, lodu, gruntu, materiału skalnego, bądź ich mieszaniny (ruch jednego typu materiału z reguły powoduje ruch innego typu materiału znajdującego się na zboczu)[1]. Lawina jest najgwałtowniejszą postacią ruchów masowych i stanowi olbrzymie zagrożenie dla ludzi i ich otoczenia oraz infrastruktury. Występowanie lawin można jednak w pewnym stopniu przewidywać, a moment ich uruchomienia monitorować (np. przy wykorzystaniu geofonów jako systemu wczesnego ostrzegania, przy założeniu, że lawina powstaje w pewnej stałej strefie. Ewentualnie można monitorować szlaki schodzenia lawin, które są definiowane rzeźbą terenu. Jest to powsze

Co embrion w jaju usłyszy, to pisklę po wykluciu wykorzysta

Kiedy jest gorąco, zeberki timorskie (Taeniopygia guttata) z Australii śpiewają swoim jajom, przygotowując młode na warunki pogodowe czekające je po wykluciu. Specjalistki z Deakin University zbierały jaja, a następnie inkubowały je w kontrolowanych warunkach, odtwarzając części nagraną pieśń inkubacyjną. Okazało się, że w porównaniu do grupy kontrolnej, pisklęta z grupy „muzycznej” rosły wolniej i lepiej radziły sobie w gorącu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o zeberkach timorskich Zeberka timorska, zeberka, amadyna zebrowata (Taeniopygia guttata) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae), zamieszkujący Australię, gdzie jest liczny i Małe Wyspy Sundajskie. Jest to ptak chętnie hodowany w klatkach na całym świecie. U zeberek występuje dymorfizm płciowy. Samce, w przeciwieństwie do samic, posiadają pomarańczowe policzki oraz rude piórka w białe kropki pod skrzydłami. U obu płci płaszcz jest brązowawy, wierzch głowy szary lub popielaty, spód

Erupcja wulkanu Piton de la Fournaise

Wulkan Piton de la Fournaise na francuskiej wyspie Reunion rozpoczął kolejną fazę aktywności. To już druga erupcja w regionie zamorskim Francji w 2016 roku – informuje TASS. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o wyspie Reunion Reunion (fr. La Réunion) – wyspa na Oceanie Indyjskim, położona około 700 km na wschód od Madagaskaru i 200 km na południowy zachód od Mauritiusu. Stanowi ona najdalej wysuniętą na zachód część archipelagu Maskarenów. Wyspa zajmuje powierzchnię 2512 km². Zamieszkuje ją 802 000 osób (2009). Reunion stanowi region administracyjny i jednocześnie departament Francji o statusie departamentu zamorskiego nr 974 (od 1946 r.). Wyspa dzieli się na 4 okręgi (arrondissement) i 49 kantonów. Stolicą departamentu jest, położone na północy wyspy, Saint-Denis (142,6 tys. mieszk.). Inne ważne miasta to: Saint-Paul (95,1 tys.), Saint-Pierre (74,7 tys.), Le Tampon (65,4 tys.), Saint-Louis (47,2 tys.), Saint-André (46,5 tys.) i Le Port (41,5 tys.). Wyspa jest po

Psy doskonale rozumieją to, co do nich mówimy

Twój pupil ekscytuje się i macha ogonem, gdy mówisz „dobry pies”, używasz słowa „jedzenie”, lub gdy pytasz go, czy chce wyjść na spacer? Jednak czy rozumie poszczególne słowa, czy reaguje jedynie na radość w twoim głosie? Okazuje się, że psy rozumieją więcej, niż nam się wydaje. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o psach Pies domowy (Canis lupus familiaris) – udomowiona forma wilka szarego, ssaka drapieżnego z rodziny psowatych (Canidae), uznawana przez niektórych za podgatunek wilka, a przez innych za odrębny gatunek, opisywany pod synonimicznymi nazwami Canis lupus familiaris lub Canis familiaris. Od czasu jego udomowienia powstało wiele ras, znacznie różniących się morfologią i cechami użytkowymi. Rasy pierwotne powstawały głównie w wyniku presji środowiskowej. Rasy współczesne uzyskano w wyniku doboru sztucznego. Różnorodność ras psów, zarówno pod względem budowy, jak i usposobienia, była obiektem badań m.in. grupy międzynarodowych naukowców z uniwersytetów U

Hibernując, nadal wyczuwają niebezpieczeństwo

Hibernujące pałaneczki gruboogonowe (Cercartetus nanus) potrafią wyczuć nadciągające niebezpieczeństwo. Zespół Julii Nowack z Uniwersytetu Nowej Anglii prowadził laboratoryjne testy na 5 C. nanus, które zapadły w torpor (stan kontrolowanego obniżenia temperatury ciała). Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o pałaneczkach gruboogonowych Pałaneczka gruboogonowa (Cercartetus nanus) – gatunek ssaka z rodziny drzewnicowatych (Burramyidae). Jest zwierzęciem nocnym. Dzień spędza w kulistym gnieździe, czasami zajmuje również opuszczone gniazda ptaków. Jeden osobnik może używać kilku gniazd. Zwinnie wspina się nawet na najcieńsze gałązki dzięki chwytnemu ogonkowi. Z końcem lata zwierzęta bardzo przybierają na wadze, grubieje również nasada ogona, gdzie gromadzone są rezerwy tłuszczu potrzebne na przetrwanie zimy. Zimą i w ciągu dnia aktywność zwierząt spada i zapadają w odrętwienie, które nie trwa jednak dłużej niż dwa tygodnie. Pokarm składa się głównie z pyłku i nektaru,