MatkaZiemia.ovh

Dwie ofiary śmiertelne, to uczniowie, uczestnicy wycieczki w góry. Trzecia osoba, to narciarz, obywatel Ukrainy, który sam wybrał się na szlak. Według wstępnych danych, wszystkich uczniów udało się wydobyć spod śmiertelnej pułapki. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o lawinach Lawina – gwałtowna utrata stabilności i przemieszczanie się: spadanie, staczanie lub ześlizgiwanie się ze stoku górskiego mas śniegu, lodu, gleby / gruntu, materiału skalnego, bądź ich mieszaniny (ruch jednego typu materiału z reguły powoduje ruch innego typu materiału znajdującego się na zboczu)[1]. Lawina jest najgwałtowniejszą postacią ruchów masowych i stanowi olbrzymie zagrożenie dla ludzi i ich otoczenia oraz infrastruktury. Występowanie lawin można jednak w pewnym stopniu przewidywać, a moment ich uruchomienia monitorować (np. przy wykorzystaniu geofonów jako systemu wczesnego ostrzegania, przy założeniu, że lawina powstaje w pewnej stałej strefie. Ewentualnie można monitorować szlak

Krocyna, karotenoid występujący w szafranie, chroni przed rakiem wątrobowokomórkowym (ang. hepatocellular carcinoma, HCC). Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o szafranie Szafran, krokus (Crocus L.) – rodzaj roślin z rodziny kosaćcowatych. Należy do niego ponad 80 gatunków. Gatunkiem typowym jest szafran uprawny (Crocus sativus L.)[2]. Zastosowanie Roślina ozdobna: uprawianych jest około 30 gatunków. Nadają się do ogródków skalnych, na rabaty i obrzeża rabat. Mogą być również uprawiane w kępach na trawniku i pędzone w szklarni. Roślina przyprawowa: Od wieków też hoduje się szafran uprawny (Crocus sativus). Wysuszone znamiona szafranu uprawnego używane są jako przyprawa. Ten żółty proszek jest najdroższą przyprawą na świecie. Na zebranie 1 kg znamion potrzeba 150 tys. kwiatów szafranu uprawnego. Sztuka kulinarna: Szafran barwi potrawy na żółto. Zbyt duża ilość szafranu sprawia, że potrawa staje się gorzka. Szafran najczęściej stosuje się do przyprawiani

Niedawno na trójmiejskich plażach można było obserwować tzw. dymienie morza. Kłęby mgły pojawiają się, kiedy cieplejsza powierzchnia wody w morzu paruje i spotyka się z chłodniejszym o 10 stopni Celsjusza powietrzem. Zobacz wideo na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o mgle Mgła – krople wody (lub kryształy lodu) zawieszone w powietrzu. Mgły różnią się od chmur (stratus) tym, że ich dolna podstawa styka się z powierzchnią ziemi, podczas gdy podstawa chmur jest ponad powierzchnią ziemi. Mgła powoduje ograniczenie widzialności poniżej 1 km. Mgły z wyparowania Powstają na skutek parowania z cieplejszej, swobodnej powierzchni wodnej. Powietrze ogrzane od powierzchni wody i nasycone parą wodną unosi się, unosząc się ochładza się, a zawarta w nim para wodna ulega skropleniu. Do tworzenia się tego rodzaju mgieł potrzebny jest normalny profil temperatury powietrza w przyziemnej/przywodnej warstwie powietrza o stosunkowo dużym pionowym gradiencie temperatury (rzędu 2-4 °C/m). Mgła tego

W Japonii i w Indonezji zatrzęsła się ziemia. Wstrząsy w obu przypadkach przekroczyły magnitudę 6 w skali Richtera. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Japonii Japonia (jap. 日本 Nihon lub Nippon?) oficjalnie Państwo Japonia (jap. 日本国 Nihon-koku lub Nippon-koku?, posłuchaj po japońsku i) – państwo usytuowane na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys. km. Archipelag rozciąga się niemal południkowo (Japończycy utrzymują, że ich kraj ma kształt „trzydniowego Księżyca”) pomiędzy 45°33′ a 20°25′ stopniem szerokości północnej, od Morza Ochockiego na północy do Morza Wschodniochińskiego i Tajwanu na południu. Stolica Tokio jest usytuowana prawie dokładnie na tej samej szerokości geograficznej co Ateny, Pekin, Teheran i Waszyngton. Archipelag składa się z czterech głównych wysp: Hokkaido, Honsiu, Sikoku i Kiusiu (97% obszaru lądowego) oraz 6848 mniejszych wysp. Według danych z 2006 r. łączna powierzchnia kraju wynosi 377

Rwący, lodowaty nurt rzeki, porwał dwa młode cielaki i samicę jelenia. Akcja ratunkowa policji i strażaków przeprowadzona była w bardzo trudnych warunkach. Zakończyła się częściowym sukcesem. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o jeleniach Jeleń[4] (Cervus) – rodzaj ssaka z rodziny jeleniowatych (Cervidae). Zaliczane do rodzaju Cervus jelenie i sambary były w tradycyjnej klasyfikacji dzielone na podrodzaje Rusa, Rucervus, Sika i Cervus, w nowszych klasyfikacjach zostały podniesione do rangi rodzajów[5]. Według tej klasyfikacji w rodzaju Cervus pozostały dwa gatunki: Cervus elaphus (jeleń szlachetny) i Cervus nippon (jeleń wschodni, sika). Dalsze badania wykazały wyraźne różnice występujące pomiędzy licznymi podgatunkami jelenia szlachetnego. Północnoamerykańskie i syberyjskie podgatunki określane jako wapiti zostały zgodnie uznane przez badaczy jako odrębny gatunek Cervus canadensis. Analiza filogenezy przeprowadzona dla 50 populacji większości żyjących gatunków i

Rząd Jej Królewskiej Mości utworzy na wodach wokół Wyspy Wniebowstąpienia rezerwat morski, którego powierzchnia będzie niemal równa powierzchni Wielkiej Brytanii. Ponad połowa rezerwatu zostanie zamknięta dla rybołówstwa, a na pozostałej części połowy zostaną ograniczone i będą odgórnie regulowane. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Wyspie Wniebowstąpienia Wyspa Wniebowstąpienia (ang. Ascension Island) – wyspa pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Atlantyckim, około 1600 km od wybrzeży Afryki. Wyspa została odkryta przez Portugalczyków w roku 1501. W 1815 roku została zajęta przez Brytyjczyków. Wchodzi w skład kolonii brytyjskiej Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha. Najwyższym punktem wyspy jest szczyt Green Mountain o wysokości 859 m n.p.m. Jej powierzchnia wynosi 88 km², a zamieszkuje ją ok. 1,2 tys. osób. Główną osadą i portem wyspy jest Georgetown. Wyspa Wniebowstąpienia posiada własną domenę internetową .ac. Na wyspie występował

​W Szkocji doszło do kolejnej powodzi, tym razem na wschodzie kraju, w okolicach Aberdeen. Powodem było stopnienie śniegu w górach. W środku nocy wylała rzeka Don, zalewając część miasteczka Inverurie. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Aberdeen Aberdeen (wym. [æbərˈdiːn] i; scots Aiberdeen; gael. Obar Dheathain, wym. [ˈopər ˈʝɛhɪn]) – miasto w Wielkiej Brytanii, położone w północno-wschodniej Szkocji. Aberdeen położone jest nad ujściem rzek Don i Dee do Morza Północnego. Miasto stanowi jedną z 32 jednostek administracyjnych (council area) Szkocji, w przeszłości było ośrodkiem administracyjnym regionu Grampian. Duży port rybacki (śledzie, łososie), ośrodek usługowy dla platform wiertniczych i gazociągów na Morzu Północnym; przemysł stoczniowy, maszynowy, chemiczny; kamieniołomy granitu. Rozwój miasta związany jest z eksploatacją ropy naftowej spod dna Morza Północnego. W średniowieczu siedziba biskupstwa (vide: diecezja Aberdeen) założonego w 1125 jako zależne

Biolodzy nauczyli dzikie Varanus panoptes, by nie zjadały toksycznych ag (Rhinella marina). Agi, zwane też ropuchami olbrzymimi, zostały sprowadzone do Australii w latach 30. XX w., by pomóc w kontroli szkodników upraw trzciny cukrowej. Później rozprzestrzeniły się w sposób niekontrolowany, zagrażając miejscowej faunie. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Varanus Varanus – rodzaj jaszczurek z rodziny waranowatych (Varanidae). Należą do niego największe żyjące obecnie jaszczurki – przedstawiciele niektórych gatunków mogą osiągać ponad 3 m długości. Rodzaj został nazwany w 1820 roku przez Blasiusa Merrema. Gatunkiem typowym jest waran szary (Varanus griseus)[3]. Największym przedstawicielem rodzaju jest megalania (Varanus priscus), początkowo zaklasyfikowana przez Richarda Owena do odrębnego rodzaju Megalania. Nowsze badania bardzo mocno wspierają jednak hipotezę o przynależności megalanii do Varanus – jej najbliższym znanym krewnym jest waran z Komodo[4]. Kilka s

Rozpoczął się czwarty sezon oglądania białowieskich żubrów. W projekcie „Żubry online”, który daje możliwość podglądania żubrzej polany na północnym skraju Puszczy Białowieskiej, po raz pierwszy dodano dźwięk. Życie żubrów podgląda każdego dnia ok. 20 tys. osób. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o żubrach europejskich Żubr europejski[3] (Bison bonasus) – gatunek łożyskowca z rodziny wołowatych, rzędu parzystokopytnych. W 2013 roku światowa liczebność gatunku wynosiła 5249 osobników, z czego 1623 przebywało w hodowlach zamkniętych, a 3626 żyło w wolnych i w półwolnych populacjach[4]. Według danych z 2013 roku w Polsce żyło 1377 żubrów, z czego większość (1138) w stadach wolnościowych (pięć populacji)[4]. Prawie połowa polskiej wolnej populacji skupiona jest w Puszczy Białowieskiej[5], ponadto dzikie żubry w Polsce spotkać można w Bieszczadach, Puszczy Knyszyńskiej, Puszczy Boreckiej, w rejonie Mirosławca i Drawska Pomorskiego w województwie zachodniopomorskim[6].

Mrozy w ostatnich dniach dały się we znaki także dzikim zwierzętom. Te słabsze szukały pomocy u ludzi, jak pewien samiec sarny z lasu niedaleko Kolbud. Zmarznięty usiadł pod drzwiami jednego z mieszkańców miasta. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o sarnach europejskich Sarna europejska[4] (Capreolus capreolus) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych. Jedno z ważniejszych zwierząt łownych Europy. Samica jest potocznie nazywana kozą, samiec rogaczem lub kozłem, młode zaś koźlętami. Istnieje również łowieckie określenie sarniak[5][6] na dorosłego samca sarny. Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Europę, Azję Mniejszą i region Morza Kaspijskiego. W Azji występuje blisko z nią spokrewniona sarna syberyjska, do niedawna traktowana jako podgatunek sarny europejskiej. Zasięgi występowania obydwu gatunków graniczą ze sobą w górach Kaukazu. W Polsce sarna europejska jest gatunkiem pospolitym w całym kraju, najliczniejszym w jego zachodniej części.