Nowe studium biologów z Case Western Reserve University sugeruje, że kontakt z solą drogową, która spływa do bajorek czy na mokradła i ulega stężeniu, zwiększa rozmiary żab leśnych (Lithobates sylvaticus), ale jednocześnie skraca ich życie.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z wiki o żabach leśnych
Żaba leśna (Lithobates sylvaticus syn. Rana sylvatica[3]) – gatunek płaza z rodziny żabowatych.
Opis Edytuj
Żaby leśne mierzą od 35 do 76 mm długości. Samice są znacznie większe niż samce. Ich ubarwienie grzbietu jest zazwyczaj brązowe lub rdzawe, zaś części brzusznych żółtawe, a czasem zielonkawo-białe. Są jednymi z najbardziej przystosowanych żab świata, gdyż w czasie zimy jej organizm częściowo zamarza. Przy życiu chronią ją tylko wcześniej zbierane zapasy, które utrzymują przy życiu niektóre z ważniejszych organów. Gdy zima dobiega końca, żaba budzi się i normalnie funkcjonuje.
Kilka słów z wiki o soli drogowej
Sól drogowa – artykuł przemysłowy będący niemal czystym chlorkiem sodu (zawartość NaCl od 90% do 97%)[1]. Jest stosowana jako środek do rozmrażania i zwalczania śliskości zimowych na drogach, chodnikach i innych ciągach komunikacyjnych. W handlu dostępna zwykle w formie nieoczyszczonej soli kamiennej.
Sól drogowa negatywnie wpływa na środowisko naturalne, odbarwia i niszczy obuwie oraz betonowe elementy infrastruktury drogowej (krawężniki, płytki chodnikowe, kostkę brukową, itp.), a także przyśpiesza korozję podwozi i karoserii aut. Wzrost stężenia soli w glebie uniemożliwia korzeniom roślin pobieranie wody[2], w konsekwencji powodując ich karłowacenie i usychanie. W państwach Skandynawii, ale również w niektórych miastach w Polsce, zakazuje się sypania soli na chodniki[3].
źródło: pl.Wikipedia.org