Analiza kwasowości żołądka i diety u ptaków oraz ssaków pokazuje, że wysoka kwasowość wyewoluowała nie po to, by pomóc w trawieniu, ale by chronić przed zatruciem.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o kwasowości
Skala pH – ilościowa skala kwasowości i zasadowości roztworów wodnych związków chemicznych. Skala ta jest oparta na aktywności jonów hydroniowych [H3O+] w roztworach wodnych.
Tradycyjnie pH definiuje się jako:
pH = – log10[H3O+]
czyli ujemny logarytm dziesiętny aktywności jonów hydroniowych wyrażonych w molach na decymetr sześcienny. Współcześnie jednak nie jest to ścisła definicja tej wielkości.
Pojęcie pH wprowadził duński biochemik Søren Sørensen w 1909 r.[1] Oryginalnie pH zostało zdefiniowane jako ujemny logarytm stężenia jonów wodorowych (H+). Współczesne badania wykazały jednak, że wolne jony wodorowe (wolny proton) nigdy nie występują w roztworach wodnych, gdyż ulegają natychmiast solwatowaniu według równania:
H+ + H2O → H3O+
W wielu podręcznikach jednak, dla uproszczenia, pomija się ten fakt i nadal podaje się starą definicję skali pH.
Kilka słów z Wikipedii o trawieniu
Trawienie pokarmu – złożony proces enzymatycznej hydrolizy wielkocząsteczkowych związków chemicznych w prostsze, w celu ich wchłonięcia i przyswojenia przez organizm. W zdecydowanej większości trawienie jest charakterystyczne dla zwierząt (wyjątkiem są rośliny mięsożerne).
W zależności od tego, gdzie i w jaki sposób odbywa się trawienie, proces ten można podzielić na:
Trawienie zewnątrzkomórkowe (pozakomórkowe) – występuje np. u ssaków (w tym również u człowieka). Proces ten odbywa się w świetle przewodu pokarmowego. Po zhydrolizowaniu złożonych związków chemicznych zawartych w pokarmie do małych cząsteczek, następuje ich wchłanianie. Sposób ten umożliwił przystosowanie się (adaptację) przewodu pokarmowego do trawienia różnego rodzaju pokarmu oraz wyspecjalizowanie się gruczołów trawiennych, wytwarzających określone enzymy trawienne.
Trawienie pozajelitowe – szczególny rodzaj trawienia pozakomórkowego, które odbywa się poza ciałem zwierzęcia. Sposób ten występuje u drapieżnych bezkręgowców (np. u pajęczaków). Polega ono na tym, iż zwierzę oblewa ciało zdobyczy sokami trawiennymi (lub wprowadza je do jego wnętrza). Metoda ta pozwala drapieżnikom zjadać ofiary niewiele mniejsze od siebie.
Trawienie wewnątrzkomórkowe – najstarszy ewolucyjnie i zarazem najprostszy sposób trawienia. Występuje u pierwotniaków, gąbek, a także większości parzydełkowców i płazińców. Proces ten odbywa się w wodniczkach pokarmowych przy udziale enzymów lizosomalnych. Pokarm pobierany jest do komórki na zasadzie endocytozy.
Trawienie kontaktowe (przyścienne, błonowe) – końcowe trawienie odbywające się przy udziale enzymów mikrokosmków. Powstałe w tym procesie monomery (monosacharydy, aminokwasy, kwasy tłuszczowe i glicerol) są bezpośrednio wchłaniane przez enterocyty.
Trawienie bakteryjne – rodzaj trawienia, który odbywa się dzięki enzymom wytwarzanym przez symbiotyczne bakterie (np. pałeczka okrężnicy) żyjące w przewodzie pokarmowym zwierząt roślinożernych.
Kilka słów z Wikipedii o zatruciach
Zatrucie – zespół objawów chorobowych wywołanych działaniem na organizm żywy substancji trującej podanej w szkodliwej dla niego dawce.
Można dokonać podziału zatruć według różnych kryteriów:
czasu działania substancji toksycznej:
zatrucie ostre
zatrucie przewlekłe
przyczyny wystąpienia zatrucia:
zatrucie przypadkowe (omyłkowe przyjęcie trucizny, skażenie środowiska)
zatrucie umyślne (zbrodnicze, samobójcze, samozatrucie bez tendencji samobójczych, egzekucja)
zatrucie chorobowe (bakteryjne, ciążowe)
zatrucie przemysłowe (skażenie środowiska pracy).
Podstawowe zasady leczenia zatruć:
usunięcie z organizmu niewchłoniętej trucizny lub niedopuszczenie do jej wchłonięcia
zastosowanie odtrutki
usunięcie już wchłoniętej trucizny z organizmu (lub przyspieszenie jej wydalania)
zapobieganie i leczenie następstw toksycznego działania trucizny na organizm.
źródło: pl.wikipedia.org