Zespół ze Szkoły Zdrowia Publicznego Bloomberga Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa odkrył białko wejściowe (ang. entry protein), za pośrednictwem którego zarodźce sierpowe (Plasmodium falciparum) przedostają się przez stanowiące ok. 15-20% wszystkich komórek wątroby komórki Browicza-Kupffera.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o zarodźcach sierpowych
Zarodziec sierpowy (Plasmodium falciparum) – pierwotniak należący do rodzaju Plasmodium, który jest jednym z 4 głównych gatunków, wywołujących malarię u ludzi. Jest przenoszony poprzez ślinę komara widliszka, kiedy pobiera on krew. Występuje głównie w Czarnej Afryce.
Ma gametocyty o charakterystycznym kształcie półksiężyca, powoduje mnogie zakażenie krwinek.
Zarodziec sierpowy wywołuje najcięższą postać malarii u ludzi, w przebiegu której najczęściej dochodzi do powikłań i zgonów. Powoduje 15% zakażeń malarią i 90% zgonów w wyniku tej choroby[potrzebne źródło].
W 2002 zsekwencjonowano cały genom tego pierwotniaka[1]. Ma on wielkość ok. 23 mln par zasad i składa się z 14 chromosomów, na których znajduje się ponad 5000 genów.
U osób chorych na niedokrwistość sierpowatą malaria rozwija się rzadko.
Kilka słów z Wikipedii o komórkach Browicza-Kupffera
Komórki Browicza-Kupffera (komórki Kupffera) – osiadłe makrofagi występujące między komórkami śródbłonka, w ścianie sinusoid. Jest częścią układu siateczkowo-śródbłonkowego. Komórki Browicza-Kupffera stanowią ok. 15-20% wszystkich komórek wątroby.
Po raz pierwszy zostały zaobserwowane w 1876 roku przez Karla Wilhelma von Kupffera. Kupffer nazwał je Sternzellen (komórki gwiaździste albo gwiazdowate).
Przypuszczał (błędnie), że są integralną częścią śródbłonka naczyń krwionośnych wątroby. Dopiero kilkanaście lat później, w 1898 roku, Tadeusz Browicz prawidłowo zidentyfikował je jako makrofagi.
źródło: pl.wikipedia.org