Trzmiele zarażone pierwotniakiem pasożytującym w przewodzie pokarmowym leczą się, żerując na kwiatach żółwików nagich (Chelone glabra), których nektar i pyłek zawierają glikozydy irydoidowe katalpol i aukubinę.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o trzmielach
Trzmiel – zwyczajowa nazwa dużej, krępej i gęsto owłosionej pszczoły o czarnym ubarwieniu, zwykle z szerokimi, poprzecznymi, żółtymi lub pomarańczowymi pasami. W Polsce często mylnie nazywany bąkiem[1][2]. W literaturze polskiej nazwą „trzmiel” określane są pszczoły z rodzaju Bombus[3], obejmującego również trzmielce.
W systematyce biologicznej owady te były do końca XX wieku, a nawet początków XXI wieku[4] klasyfikowane w rodzajach Bombus (i czasami Bombias). Jako odrębną grupę traktowano bardzo podobne do nich, pasożytnicze trzmielce z (dawnego) rodzaju Psithyrus[4][3]. Wszystkie trzy rodzaje zaliczano do plemienia Bombini, w języku polskim określanego nazwą „trzmiele”[5], a także do podrodziny Bombinae[a], również nazywanej trzmielami[6].
Analizy morfologiczne i molekularne wykazały, że trzmiele i trzmielce (Psithyrus) są ze sobą bardzo blisko spokrewnione. Trzmielce zaliczono do rodzaju Bombus[7][8][9].
Obecnie nazwa „trzmiele” lub „trzmiele i trzmielce” stosowana jest dla plemienia Bombini, do którego zaliczono jeden rodzaj: Bombus s. str., obejmujący wszystkie omawiane gatunki.
Kilka słów z Wikipedii o żółwikach
Żółwik (Chelone L.) – rodzaj roślin z rodziny babkowatych (w systemach XX-wiecznych tradycyjnie włączany do trędownikowatych). Obejmuje 5[3]–6 gatunków[4] pochodzących ze wschodniej i południowej części Stanów Zjednoczonych oraz z północnego Meksyku. Występują w lasach i na prerii, w miejscach wilgotnych. Gatunki z tego rodzaju to cenione byliny ozdobne, uprawiane w wielu odmianach[4].
Morfologia
Pokrój
Byliny nagie lub delikatnie omszone z pędami wyprostowanymi[4].
Liście
Naprzeciwległe, jajowate do lancetowatych, na brzegu ząbkowane[4].
Kwiaty
Skupione w gęste kłosy na szczytach pędów. Osadzone na krótkich szypułkach otulonych przez dwa listki przykwiatowe podobne do działek kielicha. Kielich głęboko rozcięty na 5 łatek, z krótką rurką. Korona kwiatu grzbiecista w postaci rozdętej, dwuwargowej i owłosionej rurki. Górna warga rozdzielona na 2, dolna na 3 łatki. Pręcików 5 z czego 4 płodne, a jeden zredukowany w formie prątniczka, krótszego od płodnych pręcików[4].
Kilka słów z Wikipedii o pierwotniakach
Pierwotniaki, protisty zwierzęce (Protozoa) – drobne (według tradycyjnych definicji – jednokomórkowe) organizmy eukariotyczne, zaliczane tradycyjnie (do XX w.) do królestwa zwierząt, w randze typu lub podkrólestwa[1]. W nowszych systemach klasyfikacji włączane są do królestwa Protista jako sztuczny takson (dział). Według jednej z propozycji taksonomicznych, pierwotniaki są wydzielane jako odrębne królestwo Protozoa, obejmując również wielokomórkowe śluzowce, nie obejmując z kolei licznych grup jednokomórkowców zaliczanych do roślin, grzybów lub chromistów[2].
źródło: pl.wikipedia.org