Planeta robi się coraz cieplejsza, za wyjątkiem jednego obszaru – północnego Atlantyku. Naukowcy postanowili dociec, dlaczego tak się dzieje.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o globalnym ociepleniu
Globalne ocieplenie – obserwowane od połowy XX wieku podwyższenie średniej temperatury atmosfery przy powierzchni ziemi i oceanów, jednoczesne ochłodzenie stratosfery oraz przewidywane ocieplenie w przyszłości wynikające z zaburzenia równowagi radiacyjnej Ziemi.
Średni wzrost temperatury powietrza w latach 1906-2005 w pobliżu powierzchni Ziemi wyniósł 0,74 ±0,18 °C[A 1]. Istotą problemu związanego z wyjaśnieniem globalnego ocieplenia jest ustalenie, w jakim stopniu na to zjawisko wpływa działalność człowieka, a w jakim czynniki naturalne. Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) uważa, że „większość obserwowanego wzrostu średniej temperatury globalnej od połowy XX wieku spowodowana jest najprawdopodobniej antropogenicznym wzrostem koncentracji gazów cieplarnianych”[1] poprzez efekt cieplarniany. W XX wieku czynniki naturalne, takie jak aktywność słoneczna i wulkany, spowodowały łącznie tylko niewielkie ocieplenie w stosunku do okresu sprzed rewolucji przemysłowej[A 2][A 3][A 4]. Wnioski te poparło ponad 45 stowarzyszeń i akademii naukowych[A 5], wliczając wszystkie narodowe akademie nauk 8 najbardziej uprzemysłowionych państw[2][3].
Podsumowane przez IPCC prognozy modeli klimatycznych wykazują, że średnia temperatura globalna powierzchni Ziemi podniesie się w XXI w. o 1,1-6,4 °C[1]. Rozrzut w szacunkach wzrostu temperatury jest spowodowany przyjęciem różnych scenariuszy z odmiennymi założeniami emisji gazów cieplarnianych i używaniem modeli prognostycznych, które nieco inaczej przewidują zmiany klimatyczne. Pomimo że większość badań skupia się na zmianach do roku 2100, to ocieplenie i wzrost poziomu morza trwać może ponad tysiąc lat, nawet w przypadku ustabilizowania się gazów cieplarnianych. Opóźnienie w przywróceniu równowagi to skutek dużej pojemności cieplnej oceanów[1].
Wątpliwości naukowe pozostają w kwestiach skali przewidywanego wzrostu temperatury oraz tego, jak ocieplenie i jego konsekwencje będą różnić się w poszczególnych rejonach na Ziemi. Rządy większości państw podpisały i ratyfikowały protokół z Kioto, mający na celu redukcję emisji gazów cieplarnianych. Trwa jednak światowa polityczno-publiczna debata, dotycząca działań w celu redukcji tempa ocieplania się klimatu oraz przystosowania się do już występujących i przewidywanych jego następstw.
Kilka słów z Wikipedii o Atlantyku
Ocean Atlantycki (Atlantyk) – drugi pod względem wielkości ocean na Ziemi pokrywający około jednej piątej jej powierzchni. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej i oznacza „Morze Atlasa”. Jak napisał Hezjod w swym eposie Prace i dni: „Ojciec Zeus utworzył, na krańcach zamieszkałego świata, gdzie nie docierają ludzie i nie mieszkają bogowie nieśmiertelni, otoczone pełnym głębokich wirów oceanem Wyspy Błogosławione, gdzie życie toczy się bez mozołu i smutku”[3]. Oficjalna polska nazwa tego oceanu, zatwierdzona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych brzmi Ocean Atlantycki[4].
Najstarsza znana nazwa „Atlantyku” pochodzi z Dziejów Herodota z około 450 roku p.n.e. (Hdt. 1.202.4): Atlantis thalassa (gr. Ἀτλαντὶς θάλασσα). Nim Europejczycy odkryli inne oceany termin „ocean” był synonimem wszystkich wód na zachód od Cieśniny Gibraltarskiej. Grecy uważali, że ocean to gigantyczna rzeka, która opływa świat[5].
W średniowieczu żeglarze portugalscy i hiszpańscy nazywali go Morzem Ciemności (łac. Mare Tenebrarum). Podobnie nazywali go również Arabowie i Berberowie. Wszyscy oni bali się zapuszczać daleko od brzegu, miał on bowiem sięgać krańców świata[6].
Flora Oceanu Atlantyckiego jest mało urozmaicona, składa się z brunatnic (strefa przybrzeżna Północnego Atlantyku), tasiemnic (przy ujściach rzek), zielenic (strefa gorąca). Na plankton roślinny składają się okrzemki, bruzdnice, kokolitofory i sinice.
Faunę Oceanu Atlantyckiego tworzą ssaki morskie (płetwonogie i wieloryby), ptaki oceaniczne, rurkopławy, krążkopławy, oraz niezliczone gatunki ryb. Ocean Atlantycki, a w szczególności jego północna część stanowi ogromne łowisko rybne (prawie 1/2 połowów światowych), łowi się tu głównie dorsze, makrele, śledzie, tuńczyki i sardyny.
źródło: pl.wikipedia.org