Możesz zauważyć ich odnóża wystające na przykład z dziury w ścianie lub wyczołgujące się spod framug i drzwi. Jednak to mieszkańcy Wielkiej Brytanii mają prawdziwe powody do strachu. Po mokrym lecie w ich domach pojawiły się kątniki olbrzymie, które należą do największych pająków w Europie.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o kątnikach olbrzymich
Kątnik olbrzymi (Tegenaria duellica) – gatunek pająka z rodziny lejkowcowatych, bardziej znany pod synonimiczną nazwą Tegenaria gigantea, pod którą był długo opisywany w literaturze. Jest członkiem rodzaju Tegenaria i bliskim krewnym zarówno kątnika domowego, jak i znanego z agresywności kątnika wiejskiego. Ukąszenie tego gatunku nie stwarza jednak zagrożenia dla ludzi i zwierząt.
Osobniki żeńskie tego gatunku mogą osiągnąć do 18 mm długości[3], natomiast męskie posiadają nieznacznie mniejszy korpus wynoszący od 12 mm do 15 mm długości[3]. Rozpiętość odnóży wśród samic wynosi zwykle około 45 mm, a wśród męskich osobników jest bardzo zróżnicowana i waha się od 35 mm do nawet 95 mm[4].
Kątniki olbrzymie zabarwieniem przypominają kątniki domowe, mają barwę naturalnie brązową i błotnisto-czerwoną lub żółtą. Mają one również wyraźnie owłosione odnóża i odwłok.
Kilka słów z Wikipedii o Wielkiej Brytanii
Wielka Brytania[c], Zjednoczone Królestwo (ang. United Kingdom), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) – unitarne państwo wyspiarskie położone w Europie Zachodniej. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą: Anglia, Walia i Szkocja położone na wyspie Wielka Brytania oraz Irlandia Północna leżąca w północnej części wyspy Irlandia. Na wyspie tej znajduje się jedyna granica lądowa Zjednoczonego Królestwa z innym państwem – Irlandią. Poza nią, Wielka Brytania otoczona jest przez Ocean Atlantycki na zachodzie i północy, Morze Północne na wschodzie, Kanał Angielski (ang. English Channel; fr. La Manche) na południu i Morze Irlandzkie na zachodzie.
Wielka Brytania posiada kilkanaście terytoriów zależnych, niewchodzących w skład Zjednoczonego Królestwa. Należą do nich dependencje Korony brytyjskiej (Guernsey, Jersey i Wyspa Man) oraz brytyjskie terytoria zamorskie: Akrotiri, Anguilla, Bermudy, Brytyjskie Terytorium Antarktyczne, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Dhekelia, Kajmany, Falklandy, Georgia Południowa i Sandwich Południowy, Gibraltar, Montserrat, Pitcairn, Turks i Caicos oraz Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha.
Wielka Brytania jest członkiem-założycielem Wspólnoty Narodów zrzeszającej byłe kolonie, dominia i inne posiadłości brytyjskie, członkiem Unii Europejskiej (UE) i jej poprzedniczki Wspólnoty Europejskiej (od 1973 r.). Jest stałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ od czasu jej pierwszej sesji w 1946 r., posiadającym prawo weta. Wchodzi także w skład Rady Europy, G7, G20, NATO, OECD oraz WTO.
Wielka Brytania jest krajem rozwiniętym, stanowi szóstą największą gospodarkę świata według PKB nominalnego i ósmą największą gospodarkę świata według parytetu siły nabywczej. Było to pierwsze na świecie w pełni zindustrializowane państwo[3] oraz największe mocarstwo światowe w XIX i na początku XX wieku[4].
Wielka Brytania pozostaje nadal mocarstwem ze znacznym wpływem ekonomicznym, kulturalnym, militarnym, naukowym i politycznym na arenie międzynarodowej[5][6]. Brytyjskie siły zbrojne stacjonują w 80 krajach świata (największe stałe garnizony są w Niemczech, na Cyprze, na Falklandach, w Gibraltarze i w Kanadzie). Wysokość wydatków na wojskowość daje Wielkiej Brytanii czwarte miejsce na świecie[7]. Posiada również ok. 200 głowic atomowych.
źródło: pl.wikipedia.org