Zwierzęta nic sobie nie robią z różnic między nimi. Przekonała się o tym Reporterka 24 z Kletni (pow. radomszczański, woj. łódzkie). Kaczka, której przeznaczenie było zgoła inne, zaprzyjaźniła się z labradorem.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o labradorach
Labrador retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Typ wyżłowaty[4]. Podlega próbom pracy[2].
Nazwa rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika „to retrieve” (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w myślistwie.
Podobnie jak nowofundland i landseer rasa pochodzi z południa Nowej Fundlandii. W XVIII wieku była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy pomagały przy wyciąganiu sieci, aportowaniu przedmiotów, a nawet ratowaniu tonących). Nazywane były psami św. Jana[5]. Do Europy pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1870 lord Malmesbury[6] (błędnie nazywając je „psami z Labradoru”), który razem z synem rozpoczął ich hodowlę w Wielkiej Brytanii. Pod koniec XIX wieku rasa została zatwierdzona w Wielkiej Brytanii jako pies myśliwski.
Kilka słów z Wikipedii o kaczkach
Kaczkowate (Anatidae) – rodzina ptaków z rzędu blaszkodziobych. Obejmuje gatunki wodne, zamieszkujące cały świat[2].
Ptaki te charakteryzują następujące cechy:
zróżnicowana wielkość (ptaki średnie i duże) – długość w granicach 28–170 cm, rozpiętość skrzydeł 60–250 cm, masa 300 g – 22,5 kg.
dziób posiada dwa rzędy blaszek na brzegach, zazwyczaj jest spłaszczony
szyja średniej długości lub bardzo długa
stosunkowo wąskie, ostro zakończone skrzydła
krótki ogon
nogi krótkie, przesunięte ku tyłowi (zwłaszcza u gatunków nurkujących)
palce spięte błoną pławną
samiec większy od samicy, często bardzo kontrastowo ubarwiony, podczas gdy samica zazwyczaj posiada ubarwienie stonowane
u samców obecne prącie
pożywienie zdobywają zazwyczaj w wodzie, choć niektóre również na lądzie. Żywią się zarówno roślinami, jak i małymi zwierzętami.
zasadniczo dobrzy lotnicy, choć są również gatunki nielotne
w zniesieniu od 2 do 20 jaj[3], pisklęta są zagniazdownikami
wędrowne, wiele gatunków lecąc w stadzie tworzy charakterystyczny klucz w kształcie litery „V”
wiele gatunków udomowiono lub hodowano w stanie półdzikim
źródło: pl.wikipedia.org