Zaatakowany i raniony w nogę słoń uciekł kłusownikom i przemierzył wiele kilometrów, żeby dotrzeć do ludzi, którzy mogą mu pomóc. Wraz z dwoma innymi słoniami dotarł do ośrodka, w którym nigdy wcześniej nie był. Skąd wiedział, że nie zostanie tam skrzywdzony, a otrzyma pomoc? Dzięki tzw. mapie mentalnej.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o słoniach
Słoniowate (Elephantidae) – rodzina dużych ssaków lądowych z rzędu trąbowców (Proboscidea).
Obecnie do rodziny zaliczają się dwa lub trzy współczesne gatunki[2]:
słoń afrykański (Loxodonta africana)
słoń afrykański stepowy (Loxodonta africana oxyotis)
słoń afrykański sawannowy (Loxodonta africana africana)
słoń afrykański leśny (Loxodonta cyclotis)
słoń indyjski (azjatycki) (Elephas maximus)
Najstarszy znany przedstawiciel trąbowców żył około 60 milionów lat temu, 5 milionów lat po wymieraniu kredowym[3]. Jego szczątki odkryto na terenie dzisiejszego Maroka. Paleontolog Emmanuel Gheerbrant nadał temu kopalnemu gatunkowi nazwę Eritherium azzouzorum. Znalezione szczątki należały do małego roślinożernego ssaka ważącego pomiędzy 3 a 8 kg. Górna pierwsza para siekaczy była znacznie dłuższa od drugiej, natomiast spojenie żuchwy jest skrócone[3]
Właściwe słoniowate wywodzą się od wcześniejszych trąbowców z rodziny Gomphotheriidae. Bliskim krewniakiem hipotetycznego przodka słoni jest rodzaj Anancus z pliocenu i plejstocenu. Pierwsze właściwe słonie miały budowę zbliżoną do gomfoteriów. W żuchwie znajdowała się jeszcze para krótkich ciosów, a sama czaszka była niższa i dłuższa niż u słoni późniejszych. Najwcześniejszymi rodzajami zaliczanymi do tej rodziny są Stegolophodon i Stegotetrabelodon . W pliocenie pojawiły się obok pnia wiodącego do dzisiejszych słoni stegodonty (Stegodontinae), czasami wyróżniane w oddzielną rodzinę. Były to duże trąbowce o jednej silnie rozwiniętej parze ciosów w górnej szczęce.
Kilka słów z Wikipedii o mapie mentalnej
Mapa wyobrażeniowa, mapa poznawcza, mapa mentalna – zbiór wyobrażeń danej jednostki (osoby) lub grupy zawierający informacje o przestrzennej organizacji zjawisk. Wyobrażenia te spełniają funkcję mapy i stanowią jednocześnie podstawę wielu ludzkich zachowań w przestrzeni. Podejmowane bowiem przez ludzi decyzje przestrzenne wynikają ze znajomości przestrzeni oraz z wartości przypisywanych jej elementom.
Koncepcja ta, zaproponowana w latach 60. XX wieku przez geografów anglosaksońskich, stała się szczególnie popularna w latach 70. Pionierami badań nad mapami wyobrażeniowymi byli Kevin Lynch i Peter Gould. W Polsce takie badania prowadziła m.in. H. Libura na przykładzie mieszkańców Sanoka w latach 80.
Badania map wyobrażeniowych polegają na analizie dokumentów wykonanych przez badane osoby. Były to albo mapy (szkice), albo opisy słowne. W przypadku mapy analizowany jest sposób wykonywania rysunku, orientacja rysunku, wzajemne ułożenie obiektów, obecność lub brak pewnych elementów, powiększenie lub pomniejszenie niektórych obszarów. W badaniu opisów zwraca się szczególną uwagę na wartości przypisywane niektórym miejscom.
źródło: pl.wikipedia.org