Przejdź do głównej zawartości

Lawina błotna w Gwatemali, są ofiary

REKLAMA

gwatemala lawina blotna
Czwartkowy wieczór okazał się tragiczny dla mieszkańców Gwatemali. Lokalne media podają, że wskutek lawin błotnych zginęło co najmniej 30 osób, a za zaginione uważa się około 600 osób.

Zobacz cały artykuł na tej stronie

Kilka słów z Wikipedii o Gwatemali

Gwatemala (República de Guatemala) – państwo w Ameryce Środkowej, położone nad Oceanem Atlantyckim i Oceanem Spokojnym. Graniczy z Salwadorem (203 km), Hondurasem (256 km), Meksykiem (962 km), Belize (266 km) – łączna długość granic wynosi 1687 km, ponadto 400 km wybrzeża morskiego.

W czasach prekolumbijskich teren zamieszkiwany przez Indian związanych z kulturą Majów. W 1523 tereny dzisiejszej Gwatemali zostały podbite przez hiszpańskich konkwistadorów, którzy założyli tam kolonię wchodzącą w skład Nowej Hiszpanii. Od XVI wieku wybrzeże kraju atakowane było przez piratów angielskich a w XVIII wieku Brytyjczycy podjęli się nieudanej próby zajęcia wybrzeża. W 1821 Gwatemala uzyskała niepodległość, wkrótce potem kraj był okupowany przez Meksyk. W 1823 roku weszła w skład Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej. W 1839 proklamowana została niepodległa republika. Od początku niepodległości kraj ogarnął konflikt między liberałami a konserwatystami. W latach 1844-1865 dyktatorską władzę sprawował konserwatysta Rafael Carrera y Turcios. Carrera prowadził politykę umacniającą pozycję Kościoła katolickiego w państwie. Słabość konserwatywnych rządów wykorzystana została przez Brytyjczyków którzy opanowali część wybrzeży kraju gdzie utworzyli własną kolonię zwaną jako Honduras Brytyjski (współczesne Belize). W 1873 roku władzę przejął liberał Justo Rufino Barrios. Barrios wprowadził szereg liberalnych reform, wprowadził w życie nową konstytucję, dokonał sekularyzacji państwa i dóbr Kościoła, reformy edukacji oraz rozwinął w Gwatemali kolei. Okres jego rządów to okres szybkiego wzrostu gospodarczego oraz zbrojnych prób odbudowy federacji republik Środkowej Ameryki. Po śmierci Barriosa doszło do wzrostu wpływów USA[5].

Kilka słów z Wikipedii o lawinach błotnych

Powódź błotna (lawina błotna) – zjawisko hydrologiczne oznaczające zalew terenu płynną masą – błotem, składającym się z wody i mineralnych drobin, zawierającym też kamienie, głazy, gałęzie drzew i inne ciała.
Powstaje najczęściej w basenach niewielkich rzek górskich oraz parowach i jarach w czasie ulewnych deszczy lub gwałtownego topnienia śniegów. Niekiedy zdarzają się w rejonie sztucznych zbiorników gromadzących płynne i półpłynne odpady przemysłowe. Ze względu na szybkość przemieszczania się od 2 do 6 m/sek. powodują wielkie zniszczenia pomimo zwykle krótkiego czasu trwania – od 1 do 3 godzin.
Powodzie błotne wywołane zjawiskami wulkanicznymi są zwane laharami.
źródło: pl.wikipedia.org

Popularne posty z tego bloga

Pokonali zjawisko Leidenfrosta i chłodzą cieczą powyżej 1100 stopni Celsjusza

Po 266 latach udało się pokonać zjawisko Leidenfrosta, dzięki czemu naukowcy z City University of Hong Kong mogli pochwalić się stworzeniem efektywnego systemu chłodzenia cieczą, który sprawdza się w temperaturach nawet powyżej 1000 stopni Celsjusza. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Kilka słów z Wikipedii o zjawisku Leidenfrosta Zjawisko Leidenfrosta – zjawisko dotyczące opóźnionego parowania cieczy, opisane i wyjaśnione przez niemieckiego lekarza, fizyka i chemika Johanna Leidenfrosta w roku 1756. Czytaj więcej źródło: pl.wikipedia.org

Jeden z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie wyrzuca z siebie dziwne kłęby

Najbardziej aktywny wulkan w Europie, Etna, codziennie wyrzuca ze swojego wnętrza dziesiątki nieziemskich „pierścieni wirowych” z pojedynczego otworu wulkanicznego znajdującego się w jednym z jego najaktywniejszych kraterów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Etna (łac. Aetna; scn. Mungibeddu, Muntagna lub Mongibello) – czynny stratowulkan we Włoszech, na wschodnim wybrzeżu Sycylii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org

Ekolodzy mają powód do radości. Jedna z ostatnich dzikich rzek uznana parkiem narodowym

Albańscy ekolodzy odnieśli znaczące zwycięstwo. Jedna z największych swobodnie płynących rzek Europy, Wjosa, została uznana za park narodowy. Ochroną objęto 127 km2 rzeki, jej okolic i dopływów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Wjosa (alb. Vjosa, Vjosë; gr. Αώος, Aṓos) – rzeka w Albanii i Grecji. Ma długość 272 km, z czego pierwsze 80 km w Grecji, a pozostałe 192 km w Albanii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org