Jeśli pewne grupy bakterii mikrobiomu jelit zaczynają się nagle namnażać i powodują stan zapalny. Naukowcy z Uniwersytetu w Zurychu odkryli, że w przypadku pałeczek okrężnicy (Escherichia coli) przyczyną jest zwiększenie dostępności cukru – kwasu sialowego.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o escherichia coli
Pałeczka okrężnicy (łac. Escherichia coli) – Gram-ujemna względnie beztlenowa bakteria należąca do rodziny Enterobacteriaceae. Wchodzi w skład fizjologicznej flory bakteryjnej jelita grubego człowieka oraz innych zwierząt stałocieplnych. W jelicie ta symbiotyczna bakteria spełnia pożyteczną rolę, uczestnicząc w rozkładzie pokarmu, a także przyczyniając się do produkcji witamin z grupy B i K. Pałeczka okrężnicy w określonych warunkach wykazuje chorobotwórczość dla człowieka, wywołując głównie schorzenia: układu pokarmowego i moczowego.
Nazwa bakterii pochodzi od nazwiska jej odkrywcy, austriackiego pediatry i bakteriologa Theodora Eschericha.
Czynniki zjadliwości Escherichia coli dotyczą głównie ich zdolności do przylegania i adhezji do nabłonka przewodu pokarmowego oraz wytwarzania toksyn przez niektóre szczepy. Adhezji sprzyjają fimbrie, z czego najgroźniejsze są typy I oraz P (powinowactwo do dróg moczowych) i typu S (powinowactwo do naczyń mózgowych) Innym czynnikiem zjadliwości jest otoczka o właściwościach antyfagocytarnych, zwana antygenem K, adhezyny CEA, endotoksyna (LPS) oraz α-hemolizyny. Niektóre szczepy wytwarzają egzotoksyny oraz toksynę typu Shiga. Szczepy hemolityczne bakterii są bardziej chorobotwórcze niż szczepy niehemolityczne. Hemolizyna ma bowiem właściwości toksyny o działaniu nie tylko hemolitycznym, ale także dermonekrotycznym i koagulującym plazmę.
Kilka słów z Wikipedii o kwasie sialowym
Kwas sialowy (kwas N-acetyloneuraminowy, NeuAc, NANA) – związek organiczny z grupy cukrów, pochodna kwasu neuraminowego.
Pełni u zwierząt ważną funkcję w przekazywaniu sygnałów między komórkami, występuje w substancji szarej mózgu. Syntetyzowany jest przez komórki w czasie infekcji wirusowej. Występuje w glikoproteinach błony komórkowej. W błonie komórek nowotworowych jest go więcej niż w błonie zdrowych komórek.
Najwięcej tego związku występuje w tkankach zwierzęcych. W mniejszych ilościach można go znaleźć także w roślinach, grzybach, drożdżach, bakteriach.
Nazwa kwasu pochodzi z greckiego σιαλοσ (sialos) = ślina.
Niedobór neuraminidazy w postaci NEU1 (sialidaza lyzosomalna), odpowiedzialnej za rozkład kwasu sialowego, powoduje sialidozę.
źródło: pl.wikipedia.org