Dieta zawierająca suszone śliwki korzystnie wpływa na mikrobiom jelita grubego, zmniejszając w ten sposób ryzyko nowotworu tej części przewodu pokarmowego. Dzięki naszym badaniom byliśmy w stanie wykazać, że suszone śliwki sprzyjają retencji korzystnych bakterii w jelicie grubym i w ten sposób zapobiegają rakowi – opowiada dr Nancy Turner z Texas A&M University.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o suszonych śliwkach
Śliwki suszone – produkt spożywczy z suszonych owoców śliwy, zaliczany do bakalii. Mogą być spożywane surowe lub przetworzone. Stanowią składnik wielu potraw w kuchni polskiej i innych kuchniach świata.
Suszenie śliwek pozwala na ich długotrwałe przechowywanie.
Uważa się, że proces suszenia śliwek zaczął się już tysiące lat temu w okolicach Morza Kaspijskiego, w tym samym regionie, z którego pochodzą współcześnie uprawiane drzewa śliwy domowej. W przeciągu dziejów wraz z migracją różnych kultur i cywilizacji zostały rozprzestrzenione w całej Europie[2].
W XIX wieku Louis Pellier przywiózł do Kalifornii z ojczystej Francji szczepione sadzonki śliwy domowej. Z tych to drzewek pochodzących ze znanego z uprawy śliwek okręgu Agen w regionie Akwitania metodą szczepień otrzymał odmianę śliwek szczególnie dobrze nadającą się do suszenia. Uprawa i suszenie śliwek rozpowszechniły się wkrótce tak bardzo, że obecnie Kalifornia jest wiodącym producentem śliwek na świecie[2][3].
Kilka słów z Wikipedii o raku jelita grubego
Rak jelita grubego (łac. carcinoma coli et recti) – nowotwór złośliwy rozwijający się w okrężnicy, wyrostku robaczkowym lub odbytnicy. Jest przyczyną 655 000 zgonów w ciągu roku na świecie[2].
Regularne zażywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych zmniejsza o 40-50% zapadalność i umieralność na raka jelita grubego. Szczególnie korzystne działanie wydaje się posiadać celekoksyb[9]. Podobne działanie wykazuje też rofekoksyb. Sulindak ogranicza liczbę i rozmiary gruczolaków u chorych na rodzinną polipowatość jelita grubego.
Zachorowalność na raka jelita grubego na świecie szacuje się na 1,2 miliona przypadków, a liczbę zgonów z tego powodu na 600 tysięcy rocznie[3]. Najwyższe wskaźniki zapadalności notuje się w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej, a najniższe w rozwijających się krajach Afryki i Azji.
W Polsce 2. miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe.
Zachorowalność: 19/100000/rok dla kobiet; 29/100000/rok dla mężczyzn (dane z 2007).
Rzadko występuje u osób poniżej 40. roku życia. Najwięcej zachorowań przypada na 8. dekadę życia.
Rak okrężnicy jest nieco częstszy niż rak odbytnicy, zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.
źródło: pl.wikipedia.org