Dziś rano w Afganistanie odnotowano potężne trzęsienie ziemi. Magnituda wstrząsów podziemnych wyniosła 7,3 st. w otwartej skali Richtera.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Afganistanie
Afganistan (per. افغانستان, trl. Afghānestān, trb. Afghanestan; paszto افغانستان, trl. Afghānistān, trb. Afghanistan), oficjalnie Islamska Republika Afganistanu (per. جمهوری اسلامی افغانستان, trl. Jomhūrī-ye Eslāmī-ye Afghānestān, trb. Dżomhuri-je Eslami-je Afghanestan; paszto د افغانستان اسلامي جمهوریت, trl. Də Afghānistān Islāmī Jumhūriyat, trb. Dy Afghanistan Eslami Dżumhurijat) – śródlądowe państwo położone w Azji Środkowej.
Na przełomie drugiego i trzeciego tysiąclecia przed naszą erą, tereny dzisiejszego Afganistanu opanowali Arjowie. Następnie kraj często zmieniał władców – w połowie I tysiąclecia p.n.e. znalazł się w składzie Baktrii, od VI wieku p.n.e. został włączony do Imperium Perskiego. W 330 p.n.e. tereny te podbił Aleksander Wielki po którego śmierci utworzono Królestwo Greko-Baktryjskie. W I-IV wieku naszej ery istniało tu państwo Kuszanów a na przełomie V i VI wieku tereny północnego Afganistanu zjednoczone zostało przez Heftalitów (Białych Hunów). Następnie do VII wieku Afganistan ulegał wpływom Sasanidów z Persji. Po podbojach arabskich z VII wieku, prawie cały Afganistan został włączony do kalifatu a jego obszary zostało silnie zislamizowane. Od IX wieku lokalne dynastie uniezależniły się od Arabów i znalazły się we wpływach kolejno Persów, Turków i Chorezmu. Kraj wyniszczyły najazdy mongolskie a jedynie okres rządów Timurydów w XV wieku był krótkim etapem ożywienia gospodarki i kultury afgańskiej. W XVI wieku kraj podzielono między Persję, państwo Wielkich Mogołów i chanat uzbecki. Państwo afgańskie utworzył w XVIII wieku Ahmad Szah Durrani którego państwo obejmowało północne Indie utracone w okresie rządów jego następców. Kraj po serii wojen domowych ponownie zjednoczył Dost Mohammad Chan. Kraj w XIX wieku był miejscem rywalizacji Rosji i Wielkiej Brytanii[5].
Kilka słów z Wikipedii o trzęsieniach ziemi
Trzęsienie ziemi – gwałtowne rozładowanie naprężeń w skorupie ziemskiej połączone z ruchem warstw skalnych wzdłuż uskoku. Nagromadzenie naprężeń jest na ogół wynikiem przejściowego zablokowania ruchu skał wzdłuż tego uskoku. Uwalniająca się przy tym energia w około 20-30% rozchodzi się w postaci fal sejsmicznych, z których część dociera na powierzchnię Ziemi w postaci niszczących fal powierzchniowych. Pozostała część energii zamienia się w ciepło lub trwałe deformacje skał.
Wielkość trzęsienia ziemi wyraża się w stopniach magnitudy. Magnituda równa 0 lub ujemna (stosowana do oznaczania tzw. „mikrowstrząsów”, rejestrowanych tylko przez bardzo czułe przyrządy) oznacza wibracje rejestrowane tylko przez aparaturę pomiarową, zaś magnituda równa 9,5 (wartość magnitudy najsilniejszego, udokumentowanego instrumentalnie trzęsienia ziemi) powoduje zmiany w otaczającym krajobrazie. Sejsmolodzy powątpiewają w istnienie trzęsień ziemi o magnitudzie większej niż 10, jednak teoretycznie wszystkie skale pomiarowe zjawisk sejsmicznych (np. logarytmiczna skala Richtera) to skale otwarte. Należy przy tym zaznaczyć, że każdy kolejny stopień magnitudy jest mierzony, jako dziesięciokrotnie większy od poprzedniego, ale faktycznie: każdy kolejny stopień niesie ze sobą w przybliżeniu 31-krotny wzrost energii.
Do określenia intensywności drgań gruntu w danym miejscu służą tzw skale makrosejsmiczne, opierających się na obserwacji zniszczeń podczas trzęsieniem ziemi w danym miejscu. Obecnie intensywnośc tę określa się mierząc przyspieszenia gruntu w trakcie wstrząsów. Do najpopularniejszych skal makrosejmicznych należy zmodyfikowana 12 stopniowa skala Mercallego – Mercallego-Cancaniego-Sieberga (MCS). W skali tej stopień I oznacza drgania rejestrowane wyłącznie przez aparaturę pomiarową, a stopień XII – wstrząsy powodujące zmiany w otaczającym krajobrazie.
źródło: pl.wikipedia.org