Korona cierniowa (Acanthaster planci) to gatunek żarłocznego, drapieżnego szkarłupnia z raf koralowych Morza Czerwonego, a także Oceanów Indyjskiego i Spokojnego. Stanowi ona zagrożenie m.in. dla Wielkiej Rafy Koralowej. Najskuteczniejsze sposoby kontrolowania A. planci wymagają wstrzykiwania poszczególnym osobnikom zabójczych związków.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o koronie cierniowej
Korona cierniowa (Acanthaster planci) – gatunek żarłocznego, drapieżnego szkarłupnia z gromady rozgwiazd (Asteroidea) występującego pospolicie na rafach koralowych Morza Czerwonego, Oceanu Indyjskiego i Spokojnego. Jest jednym z największych, obok rozgwiazdy gigantycznej (Pycnopodia helianthoides), przedstawicieli rozgwiazd.
Ciemnofioletowe ciało o średnicy 40–60 cm złożone jest z kilku lub kilkunastu krótkich ramion (od 7. u osobników młodocianych, 13–17 u dojrzałych, maksymalnie 21) pokrytych licznymi, bardzo ostrymi kolcami jadowymi. Jad w nich zawarty jest stosowany jako środek obrony przed drapieżnikami. Jego głównym składnikiem są silnie toksyczne asterosaponiny[2]. Ukłucie przez kolec powoduje u człowieka pojawienie się szeregu symptomów takich jak ostry ból, zaczerwienienie, obrzęk czy wymioty, ale także może prowadzić do hemolizy, paraliżu lub uszkodzenia wątroby. Ponadto znane są przypadki śmiertelne w wyniku wstrząsu anafilaktycznego po kontakcie z toksynami[3].
Żywi się głównie polipami korali madreporowych (Scleractinia), do czego jest doskonale przystosowana. Jej bardzo elastyczne ciało pozwala na pożywanie się na koralach o różnych rozmiarach i kształtach oraz potrafi produkować esterazę, która może rozbić główne zapasy energii ich ofiar. Pomimo swojej specjalizacji w stronę polowania na koralowce zdarza się, że ich pokarmem stają się także inne organizmy, np. gąbki, mięczaki, a nawet (w szczególnych przypadkach) członkowie ich własnego gatunku[4].
Kilka słów z Wikipedii o occie
Ocet (od łac. acetum) – wodny roztwór kwasu octowego o charakterystycznym ostrym zapachu i kwaśnym smaku, zwykle 6-procentowy lub 10-procentowy. Powstaje w wyniku fermentacji octowej alkoholu. Stosowany jako przyprawa zakwaszająca. Spożywany w nadmiarze jest szkodliwy, w niewielkich ilościach pobudza apetyt i sprzyja lepszemu trawieniu ciężkostrawnych potraw.
Rozróżniamy ocet spirytusowy – powstający w wyniku fermentacji spirytusu (po rozcieńczeniu do odpowiedniego stężenia), oraz ocet winny – powstający w wyniku fermentacji wina. Ocet winny – w zależności od tego, z jakiego powstał wina – może być biały lub czerwony. Bardzo znany jest ocet balsamiczny produkowany w okolicach Modeny we Włoszech, o wyjątkowo intensywnym winnym zapachu i łagodnym smaku. Często stosuje się octy produkowane z win i moszczów owocowych (np. ocet jabłkowy), zachowujące do pewnego stopnia smak, a zwłaszcza zapach owoców, cenne zwłaszcza jako przyprawa do sałatek i surówek.
Dość popularne są octy aromatyzowane lub smakowe, otrzymywane (także w warunkach domowych) przez macerowanie w surowym occie ziół, przypraw, warzyw lub owoców takich jak bazylia, tymianek, rozmaryn, różne rodzaje pieprzu, czosnek, cytryna, orzechy itp.
źródło: pl.wikipedia.org