W sobotę, 21 listopada, w okolicach miasta Hpakant w wyniku osunięcia się ziemi w pobliżu kopalni nefrytu zginęło ponad 100 osób.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Mjanmie
Mjanma[3] (/mjəmà/, trl. Myanma, trb. Mianma), Birma[a][b] (dawniej oficjalnie: Związek Birmański), nazwa oficjalna Republika Związku Mjanmy /pjìdàʊɴzṵ θàɴməda̰ mjəmà nàɪɴŋàɴdɔ̀/, trl. Pyidaungzu Thammada Myanma Naingngandaw) – państwo położone w Azji Południowo-Wschodniej nad Zatoką Bengalską i Morzem Andamańskim. Większymi miastami są Rangun, Mandalaj i Basejn. Graniczy z Chinami, Tajlandią, Indiami, Laosem oraz Bangladeszem.
Najstarsze ślady obecności człowieka na terenie Mjanmy datowane są od ok. 400 000 p.n.e. – kultura anyathijska[14]. Na stanowiskach tej kultury odkryto sześć odmian pięściaków, przedstawiciele tej kultury żyli ze zbieractwa i polowania. Pierwsze bardziej zaawansowane kultury, datowane od 11 000 p.n.e., pozostawiły po sobie malowidła naskalne w jaskiniach w centralnej części Mjanmy – np. odkryte w 1969 w grocie Padolin w Taunggyi[14]. Rozwój osadnictwa w epokach brązu i żelaza przebiegał podobnie[15] jak w innych rejonach Azji południowo-wschodniej. Pierwszymi zidentyfikowanymi mieszkańcami terenów dzisiejszej Mjanmy był – w Górnej Birmie – lud Pyu, którego największym miastem było Śrikszetra. Pierwsze świadectwa dotyczące ludu Pyu pochodzą z II wieku[16]. Lud Pyu zaczął stosować system nawadniania z wykorzystaniem grobli spiętrzających wodę oraz uporządkowany, wzorowany na indyjskim system urbanistyczny (np. budowa 12 bram w murach otaczających miasta). Złoty okres cywilizacji Pyu rozpoczął się w IV wieku, upadek natomiast nastąpił w IX wieku.
Kilka słów z Wikipedii o osuwiskach
Osuwisko – nagłe przemieszczenie się mas ziemnych, powierzchniowej zwietrzeliny i mas skalnych podłoża spowodowane siłami przyrody lub działalnością człowieka (podkopanie stoku lub jego znaczne obciążenie). Jest to rodzaj ruchów masowych, polegający na przesuwaniu się materiału skalnego lub zwietrzelinowego wzdłuż powierzchni poślizgu (na której nastąpiło ścięcie), połączone z obrotem. Ruch taki zachodzi pod wpływem siły ciężkości. Osuwiska są szczególnie częste w obszarach o sprzyjającej im budowie geologicznej, gdzie warstwy skał przepuszczalnych i nieprzepuszczalnych występują naprzemiennie. Miejsca występowania osuwisk to naturalne stoki i zbocza dolin i zbiorników wodnych, obszary źródłowe rzek (gdzie erozja wsteczna zwiększa spadek terenu), skarpy wykopów i nasypów oraz wyrobisk.
Olbrzymie rozmiary mają osuwiska podmorskie, zarówno współczesne jak i znane z osadów różnego wieku, zwłaszcza powstające na skłonie kontynentalnym.
źródło: pl.wikipedia.org