Profesorowie Mark Z. Jacobson z Uniwersytetu Stanforda i Mark Delucchi z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davies opublikowali w ostatnich latach kilka szczegółowych raportów dotyczących możliwości korzystania z energii odnawialnej. Teraz zaprezentowali badania, w których pokazują, jak 139 krajów świata może całkowicie przejść na energię odnawialną.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o energii odnawialnej
Odnawialne źródła energii – źródła energii, których wykorzystywanie nie wiąże się z długotrwałym ich deficytem, ponieważ ich zasób odnawia się w krótkim czasie. Takimi źródłami są między innymi wiatr, promieniowanie słoneczne, opady, pływy morskie, fale morskie i geotermia. Przeciwieństwem ich są nieodnawialne źródła energii, czyli źródła, których zasoby odtwarzają się bardzo powoli bądź wcale: ropa naftowa, węgiel, gaz ziemny i uran.
Odnawialne źródła energii zaspokajały w 2014 roku 9,3% zapotrzebowania ludzkości na energię według BP[1], a według EIA – 11%[2], podczas gdy zgodnie z metodologią REN21, uwzględniającą dodatkowo ok. 9% użycia przez tradycyjne opalanie drewnem i innego typu biomasą, wskaźnik ten wyniósł 19%[3]. Od początku XXI wieku światowe inwestycje w odnawialne źródła energii rosną w sposób wykładniczy. Jest to spowodowane z jednej strony spadkiem ich cen, a z drugiej strony dopłatami wprowadzanymi przez wiele państw. Inwestycje te są przedmiotem toczącej się debaty. Zwolennicy odnawialnych źródeł energii wskazują na problemy związane ze spalaniem paliw kopalnych, stanowiących źródło ponad 85% energii dla ludzkości: zanieczyszczenie środowiska, globalne ocieplenie i wyczerpywanie się zasobów. Ich przeciwnicy wskazują na wysokie koszty, niestabilność produkowanej energii, dodatkowe koszty ekologiczne i wątpliwy wpływ na zużycie paliw kopalnych.
W Polsce odnawialne źródła energii zaspokajają około 4,6% zapotrzebowania na energię. Głównymi źródłami są: biomasa (2,2%), wiatr (1,8%) oraz hydroenergetyka (0,6%)[1].
Kilka słów z Wikipedii o Ziemi
Ziemia (łac. Terra, Tellus, symbol: ⊕, ♁; nazywana również światem oraz rzadziej Gają) – trzecia, licząc od Słońca, a piąta co do wielkości planeta Układu Słonecznego. Pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego.
Ziemia jest zamieszkana przez miliony gatunków, wliczając w to człowieka[8], jest jedynym znanym miejscem we Wszechświecie, w którym występuje życie[9]. Odwołując się do informacji zebranych metodą datowania izotopowego, planeta uformowała się ok. 4,54 ±0,05 mld lat temu, chociaż jeśli biorąc pod uwagę informacje zebrane innymi metodami, wartość ta może zmienić się nawet o 0,05 mld lat[10][11][12][13].
W ciągu pierwszego miliarda lat po uformowaniu się Ziemi, wewnątrz jej oceanów pojawiło się życie. Z żyjących na Ziemi organizmów żywych składa się biosfera, która wpływa na jej atmosferę, hydrosferę, litosferę i inne czynniki abiotyczne planety, umożliwiając rozwój i wzrost liczby organizmów aerobowych i anaerobowych oraz powstanie ozonosfery. Rozwój życia na lądzie i w wodzie umożliwiła powłoka ozonowa oraz ziemskie pole magnetyczne, zmniejszając natężenie promieniowania ultrafioletowego[14], oraz magnetosfera, odbijająca cząstki wiatru słonecznego i promieniowania kosmicznego. Dystans dzielący Słońce od Ziemi, jej właściwości fizyczne oraz jej historia geologiczna są najważniejszymi czynnikami, które pozwoliły organizmom żyć i ewoluować.
Różnorodność biologiczna Ziemi nieustannie powiększa się, chociaż w dziejach życia Ziemi proces ten był kilkukrotnie przerywany, kiedy miało miejsce masowe wymieranie gatunków[15]. Pomimo że naukowcy szacują, że ok. 99% gatunków organizmów żywych (ok. 5 mld)[16] kiedykolwiek zamieszkujących Ziemię uważa się za wymarłe[17][18], wciąż mieszka na niej ok. 10-14 mln gatunków[19][20], z czego 1,2 mln zostało udokumentowanych[21].
źródło: pl.wikipedia.org