W czasie jedzenia dorosłe samce goryli wydają więcej dźwięków niż młodsze osobniki i samice. Wiele ssaków i ptaków wokalizuje, znajdując lub zjadając określone pokarmy. Zjawisko to badano u szympansów i bonobo, ale u goryli bazowano dotąd tylko na opowieściach.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o gorylach nizinnych
Goryl nizinny (Gorilla gorilla gorilla) – podgatunek goryla zachodniego ssaka naczelnego z rodziny człowiekowatych, najliczniejszy z goryli. Liczebność jego populacji była szacowana na ok. 100 tys, jednak po odnalezieniu na północy Konga kolejnych 125 tys. liczba ta wzrosła do 175-225 tys.[2] Dla odróżnienia od innego, również nizinnego podgatunku Gorilla beringei graueri (wschodni goryl nizinny) określany jest jako zachodni goryl nizinny. W marcu 2012 roku ogłoszono w Nature zsekwencjonowanie genomu tego podgatunku[3].
Goryl nizinny jest największym podgatunkiem goryla zachodniego. Występuje w nizinnych lasach tropikalnych oraz bagnach na obszarze Kongo zachodniego i na południu Nigerii aż po brzegi rzeki Kongo. Spotykany jest na wysokościach od poziomu morza do 1600 m n.p.m. Na obszarze jego występowania nie ma dużego zagęszczenia skupisk ludzkich.
Kilka słów z Wikipedii o dźwięku
Dźwięk – wrażenie słuchowe, spowodowane falą akustyczną rozchodzącą się w ośrodku sprężystym (ciele stałym, cieczy, gazie). Częstotliwości fal, które są słyszalne dla człowieka, zawarte są w paśmie między wartościami granicznymi od ok. 16 Hz do ok. 20 kHz.
Używa się też terminu dźwięki słyszalne – na określenie dźwięków z zakresu częstotliwości i natężeń, które rejestruje człowiek, dla odróżnienia od dźwięków zbyt cichych bądź zbyt niskich (bliskie infradźwięki) lub zbyt wysokich (na pograniczu ultradźwięków), by mogły być zarejestrowane przez ludzkie ucho przeciętnego człowieka.
Człowiek, jak i zwierzęta, odbiera dźwięki słyszalne poprzez zmysł nazywany słuchem, którego narządem są uszy. Natężenie dźwięku można wyrazić w postaci powierzchniowej gęstości mocy fali akustycznej w (W/m²), jednak powszechniejsze i wygodniejsze jest podawanie wartości poziomu natężenia dźwięku, czyli we względnej skali logarytmicznej, której jednostką jest decybel. Jeszcze inną skalą, która uwzględnia fizjologię ludzkiego ucha, jest skala głośności mierzonej w fonach.
źródło: pl.wikipedia.org