Od lat naukowcy donoszą o masowym wymieraniu pszczół. Długo próbowano znaleźć przyczynę tego procesu. Udało się potwierdzić, że kluczową rolę odgrywa człowiek. Ale w zupełnie inny sposób, niż myśleliśmy.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o pszczole miodnej
Pszczoła miodna (Apis mellifera) – gatunek owada błonkoskrzydłego z rodziny pszczołowatych (Apidae), obejmującej gatunki wytwarzające miód.
Pszczoły miodne zbierają nektar i pyłek kwiatów, który jest ich pożywieniem i w ten sposób zapylają rośliny owadopylne (np. drzewa owocowe, rzepak, itd). Rośliny, które dostarczają pszczołom surowca do produkcji miodu są nazywane miododajnymi. Do produktów pszczół miodnych należą m.in.: miód i wosk. Pszczoła unosi się w powietrzu dzięki pracy dwóch par skrzydeł zbudowanych z przezroczystej błony. Jedna z trzech par nóg posiada specjalne poduszki zatrzymujące pyłek. Narządy rozrodcze samic uległy modyfikacji, w której wyniku powstał narząd obronny – żądło. Znajduje się ono na końcu odwłoku i może zostać przez zagrożonego owada wprowadzone do ciała innego zwierzęcia. Żądlenie bezkręgowców o miękkim ciele nie przynosi żądlącej pszczole większych szkód[2], natomiast użądlenie większego zwierzęcia (kręgowca) kończy się śmiercią pszczoły[3].
Błędnie uważa się, że królowe-matki nie posiadają żądła – używają go jednak tylko do walk z innymi matkami (dlatego nie żądlą np. trzymających je pszczelarzy). Jad pszczeli może powodować obrzęk, ale jest niebezpieczny tylko dla osób uczulonych lub w przypadku wielu użądleń (dla dorosłego zdrowego człowieka zagrożenie życia występuje przy około stu użądleniach). Niektóre gatunki pszczół żyją samotnie, wiele gatunków jednak tworzy roje i zamieszkuje gniazda o skomplikowanej strukturze wewnętrznej. Społeczne zachowania wyewoluowały niezależnie u różnych gatunków pszczół.
Kilka słów z Wikipedii o imidakloprid
Imidakloprid – insektycyd działający ogólnoustrojowo, należący do grupy związków chemicznych zwanych neonikotynoidami, które działają na układ nerwowy owadów i ze znacznie mniejszą toksycznością na ssaki. Związek ten zakłóca działanie transmisji bodźców w układzie nerwowym owadów. Powoduje blokadę receptorów nikotynowych, prowadząc do akumulacji acetylocholiny, ważnego neuroprzekaźnika, co skutkuje paraliżem bądź śmiercią owada. Środek działa przez kontakt bezpośredni i drogą pokarmową. Imidakloprid wiąże znacznie silniej receptory nerwowe owadów niż ssaków, jest wiec bardziej toksyczny dla owadów niż dla ssaków[7]. Imidakloprid jest najszerzej używanym środkiem owadobójczym na świecie według danych sprzed 1999 roku[8].
Chociaż związek ten nie jest już chroniony patentem, jego największym producentem jest Bayer CropScience (część Bayer AG). Środek ten jest sprzedawany pod wieloma nazwami jako produkt do różnych zastosowań: może być stosowany w postaci iniekcji do gruntu, iniekcji w drzewa, rozprowadzania na rośliny, rozpylania na liście[9][10].
Kilka słów z Wikipedii o wirusie zdeformowanych skrzydeł
Wirus zdeformowanych skrzydeł (ang. Deformed wing virus – DWV) – wirus atakujący pszczoły i odpowiedzialny za nie do końca wykształcone skrzydła[1].
Wirus jest szeroko rozpowszechniony. Występuje u pszczół zakażonych warrozą, roznoszony jest bowiem przez roztocza V. destructor[1]. Występowanie V. destructor zwiększa częstotliwość pojawiania się wirusa DWV u pszczół z 10% do 100%[3]. DWV jest jedną z głównych przyczyn ginięcia rodzin pszczelich zarażonych warrozą[1]. Wirus przenoszony jest także z pokarmem, jego obecność stwierdzono także w zapłodnionych jajach oraz w nasieniu[2].
Wirus rozprzestrzenia się w rodzinach pszczelich powoli[1], przez co chore osobniki i kolonie stanowią źródło zakażenia dla zdrowych jednostek[2].
Z DWV spokrewniony jest egipski wirus pszczół (EBV)[2].
źródło: pl.wikipedia.org