Na południu Tajwanu w mieście Tainan w sobotę 6 lutego zatrzęsła się ziemia. Co najmniej 14 osób nie żyje, a ponad 300 jest rannych. Obecnie trwa akcja ratunkowa, w której bierze udział ponad 1200 żołnierzy, strażaków i policjantów.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Tainan
Tainan (chiń. trad.: 臺南; pinyin: Táinán; pe̍h-ōe-jī: Tâi-lâm) – miasto w południowo-zachodnim Tajwanie, nad Cieśniną Tajwańską. Ma status miasta wydzielonego. W 2010 roku liczyło 1 873 794 mieszkańców[1]. Ośrodek przemysłu cukrowniczego, spirytusowego, jutowego, papierniczego i chemicznego[2].
Miasto wydzielone Tainan zostało utworzone 25 grudnia 2010 roku, w wyniku połączenia miasta Tainan z powiatem o tej samej nazwie[3].
Miasto Tainan dzieli się na 37 dzielnic[4]
Kilka słów z Wikipedii o Tajwanie
Republika Chińska (chiń. upr.: 中华民国; chiń. trad.: 中華民國; pinyin: Zhōnghuá Mínguó), Tajwan (chiń. upr.: 台湾; chiń. trad.: 臺灣 lub 台灣; pinyin: Táiwān wymowa i) – państwo nieuznawane przez większość społeczności międzynarodowej, leżące w południowo-wschodniej Azji na wyspie Tajwan (dawniej Formoza) u wybrzeży ChRL. Republika Chińska kontroluje również wyspy Peskadory (Penghu Liedao), Kinmen (Quemoy) i Mazu.
W 1517 Tajwan został odkryty przez Portugalczyków. Wyspa została dostrzeżona ze statku portugalskiego, który płynął w kierunku Japonii. W dzienniku kapitana zostały wtedy zawarte słowa: „Ilha Formosa” („piękna wyspa”) Obecnie nazwa ta jest używana w promocji Tajwanu. W 1624 w południowej części wyspy (dzisiejszy Tainan) założyli kolonię Holendrzy, którą zarządzała Kompania Wschodnioindyjska. Rozwinęli oni uprawę ryżu i trzciny cukrowej (ryż i cukier stały się głównymi towarami eksportowymi wyspy aż do XX w.). Na potrzeby uprawy sprowadzili kilkadziesiąt tysięcy chińskich osadników, co rozpoczęło zasiedlanie Tajwanu na wielką skalę przez ludność chińską. Za panowania holenderskiego wybuchło kilka powstań chińskich i aborygeńskich. Oprócz działalności handlowej Holendrzy prowadzili też działalność misjonarską, wydając m.in. ewangelię w języku aborygeńskim (Siraya).
Kilka słów z Wikipedii o trzęsieniach ziemi
Trzęsienie ziemi – gwałtowne rozładowanie naprężeń w skorupie ziemskiej połączone z ruchem warstw skalnych wzdłuż uskoku. Nagromadzenie naprężeń jest na ogół wynikiem przejściowego zablokowania ruchu skał wzdłuż tego uskoku. Uwalniająca się przy tym energia w około 20-30% rozchodzi się w postaci fal sejsmicznych, z których część dociera na powierzchnię Ziemi w postaci niszczących fal powierzchniowych. Pozostała część energii zamienia się w ciepło lub trwałe deformacje skał.
Wielkość trzęsienia ziemi wyraża się w stopniach magnitudy. Magnituda równa 0 lub ujemna (stosowana do oznaczania tzw. „mikrowstrząsów”, rejestrowanych tylko przez bardzo czułe przyrządy) oznacza wibracje rejestrowane tylko przez aparaturę pomiarową, zaś magnituda równa 9,5 (wartość magnitudy najsilniejszego, udokumentowanego instrumentalnie trzęsienia ziemi) powoduje zmiany w otaczającym krajobrazie. Sejsmolodzy powątpiewają w istnienie trzęsień ziemi o magnitudzie większej niż 10, jednak teoretycznie wszystkie skale pomiarowe zjawisk sejsmicznych (np. logarytmiczna skala Richtera) to skale otwarte. Należy przy tym zaznaczyć, że każdy kolejny stopień magnitudy jest mierzony, jako dziesięciokrotnie większy od poprzedniego, ale faktycznie: każdy kolejny stopień niesie ze sobą w przybliżeniu 31-krotny wzrost energii.
Do określenia intensywności drgań gruntu w danym miejscu służą tzw skale makrosejsmiczne, opierających się na obserwacji zniszczeń podczas trzęsieniem ziemi w danym miejscu. Obecnie intensywnośc tę określa się mierząc przyspieszenia gruntu w trakcie wstrząsów. Do najpopularniejszych skal makrosejmicznych należy zmodyfikowana 12 stopniowa skala Mercallego – Mercallego-Cancaniego-Sieberga (MCS). W skali tej stopień I oznacza drgania rejestrowane wyłącznie przez aparaturę pomiarową, a stopień XII – wstrząsy powodujące zmiany w otaczającym krajobrazie.
źródło: pl.wikipedia.org