Japońskim naukowcom udało się zidentyfikować bakterie, które żywią się plastikiem (Nazwano je Ideonella sakaiensis). Specjaliści zapewniają, że na tym etapie badania się nie skończyły. Być może bakterie wspomogą proces oczyszczania oceanów z plastikowych śmieci.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o ideonella sakaiensis
Ideonella sakaiensis – gatunek bakterii, która jest w stanie metabolizować politereftalan etylenu, tworzywo sztuczne powszechnie znane jako PET.
PET jest związkiem aromatycznym. Substancje takie zazwyczaj nie poddają się rozkładowi przez mikroorganizmy, co w związku z ich znaczną produkcją przez człowieka prowadzi do akumulacji w środowisku. Poszukiwania organizmów zdolnych do rozkładu PET służą między innymi znalezieniu sposobów utylizacji tego tworzywa[1].
Ideonella sakaiensis została odkryta przez naukowców pod kierownictwem Shosuke Yoshidy z Kyoto Institute of Technology w trakcie systematycznych poszukiwań organizmów zdolnych do metabolizowania PET. Bakterię odnaleziono w jednej z 250 próbek pobranych z otoczenia zakładu utylizującego butelki PET. Wchodziła ona w skład zespołu mikroorganizmów (bakterii, grzybów, pierwotniaków), który degradował powierzchnię filmu z PET w tempie 0,13 mg/cm² na dzień w temperaturze 30°C, przy czym 75% węgla zawartego w PET zostawało przetworzone na CO2 w temperaturze 28 °C. Naukowcom udało się też uzyskać podobny zespół mikroorganizmów bez I. sakaiensis. Nie posiadał on zdolności metabolizowania PET. Badania te pozwoliły stwierdzić, że to właśnie Ideonella sakaiensis przeprowadzała biodegradację tego tworzywa[1].
Kilka słów z Wikipedii o poli(tereftalan etylenu)
Poli(tereftalan etylenu) (PET), (C10H8O4)n – termoplastyczny polimer z grupy poliestrów stosowany na dużą skalę m.in. do produkcji włókien sztucznych i butelek do napojów bezalkoholowych[1].
PET jest wykorzystywany do produkcji włókien, naczyń, butelek (butelkę z PET opatentował w 1973 r. Nathaniel Wyeth), opakowań, niewielkich kształtek (np. przezroczystych klawiszy) i obudowań urządzeń elektronicznych.
Z włókien wytworzonych z PET produkuje się m.in. dzianiny i tkaniny, np. polartec (polar), dacron i tergal (np. do produkcji płócien żaglowych) liny i in.
Komentarz opublikowany w Environmental Health Perspectives w kwietniu 2010 roku sugeruje, że PET może wytwarzać ksenoestrogeny w przypadkach zwykłego użytkowania i zaleca[4] dalsze badania na ten temat. Sugerowane mechanizmy, w których mogą powstawać ksenoestrogeny, to wymywanie ftalanów lub związków chemicznych antymonu lub wolnego pierwiastka chemicznego.
źródło: pl.wikipedia.org