W niedzielę, 27 marca, u wybrzeży meksykańskiego stanu Oaxaca doszło do potężnego trzęsienia ziemi. Magnituda wstrząsów podziemnych wyniosła 5,3 st. w otwartej skali Richtera.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Oaxaca
Oaxaca[1] – stan w południowym Meksyku. Graniczy ze stanami: Guerrero (na zachodzie), Puebla (na północnym zachodzie), Veracruz (na północy), Chiapas (na wschodzie). Na południu Oaxaca sąsiaduje z Oceanem Spokojnym.
Znaleziska archeologiczne pozwalają sądzić, że człowiek na tym terenie był obecny już 11.000 lat p.n.e. Jest to więc jedna z najwcześniej zamieszkanych przez człowieka części Meksyku. Ok. 3000 p.n.e. rozwinęła się tutaj kultura Olmeków. W 2000 p.n.e. pojawiła się cywilizacja Quiché. Ruiny wybudowanego tutaj słynnego ośrodka miejskiego Monte Albán są datowane na 800 p.n.e. Kolejną kulturę w tym rejonie stworzyli Zapotekowie, którzy w 800 n.e. stworzyli skomplikowany system nawadniania pól. W XIII w. do regionu przybywają pierwsi Aztekowie. Zakładają m.in. miasto Oaxaca, a w połowie XIV całkowicie podporządkowali sobie większość ludów na tym obszarze.
Po przybyciu ekspedycji Hernána Cortésa na początku XVI w. jego posłańcy przybyli w ten rejon w poszukiwaniu sprzymierzeńców do walki z Imperium Azteków. Udało im się jedynie zawrzeć pokój z Indianami Chinanteco. Niedługo po pokonaniu Azteków Oaxaca zostaje podbita dla Korony Hiszpańskiej przez Francisco de Orozco i Pedro de Alvarado. Pierwsze próby nawracania miejscowych plemion podejmowano już w 1521. W 1529 Cortés chcący ochronić podbite przez siebie terytoria nakazał zniszczenie osiedli założonych przez przybyłych tu wcześniej konkwistadorów. W ten sposób zamierzał wyeliminować konkurencję w walce o władzę na terenie kolonii. Oaxaca przez kilka lat po podboju była niszczona w wyniku walk pomiędzy samymi Hiszpanami a także w wyniku oporu stawianego im przez Indian. Cortés zapoczątkował uprawę trzciny cukrowej i pszenicy na tym obszarze, uprawy te wkrótce stały się jednym z głównych elementów tutejszej gospodarki.
Kilka słów z Wikipedii o trzęsieniach ziemi
Trzęsienie ziemi – gwałtowne rozładowanie naprężeń w skorupie ziemskiej połączone z ruchem warstw skalnych wzdłuż uskoku. Nagromadzenie naprężeń jest na ogół wynikiem przejściowego zablokowania ruchu skał wzdłuż tego uskoku. Uwalniająca się przy tym energia w około 20-30% rozchodzi się w postaci fal sejsmicznych, z których część dociera na powierzchnię Ziemi w postaci niszczących fal powierzchniowych. Pozostała część energii zamienia się w ciepło lub trwałe deformacje skał.
Wielkość trzęsienia ziemi wyraża się w stopniach magnitudy. Magnituda równa 0 lub ujemna (stosowana do oznaczania tzw. „mikrowstrząsów”, rejestrowanych tylko przez bardzo czułe przyrządy) oznacza wibracje rejestrowane tylko przez aparaturę pomiarową, zaś magnituda równa 9,5 (wartość magnitudy najsilniejszego, udokumentowanego instrumentalnie trzęsienia ziemi) powoduje zmiany w otaczającym krajobrazie. Sejsmolodzy powątpiewają w istnienie trzęsień ziemi o magnitudzie większej niż 10, jednak teoretycznie wszystkie skale pomiarowe zjawisk sejsmicznych (np. logarytmiczna skala Richtera) to skale otwarte. Należy przy tym zaznaczyć, że każdy kolejny stopień magnitudy jest mierzony, jako dziesięciokrotnie większy od poprzedniego, ale faktycznie: każdy kolejny stopień niesie ze sobą w przybliżeniu 31-krotny wzrost energii.
Do określenia intensywności drgań gruntu w danym miejscu służą tzw skale makrosejsmiczne, opierających się na obserwacji zniszczeń podczas trzęsieniem ziemi w danym miejscu. Obecnie intensywnośc tę określa się mierząc przyspieszenia gruntu w trakcie wstrząsów. Do najpopularniejszych skal makrosejmicznych należy zmodyfikowana 12 stopniowa skala Mercallego – Mercallego-Cancaniego-Sieberga (MCS). W skali tej stopień I oznacza drgania rejestrowane wyłącznie przez aparaturę pomiarową, a stopień XII – wstrząsy powodujące zmiany w otaczającym krajobrazie.
źródło: pl.wikipedia.org