Przejdź do głównej zawartości

Dziwny obraz z dna jeziora Loch Ness

obraz z dna jeziora Loch NessNa dnie jeziora Loch Ness odkryto pokaźnych rozmiarów obiekt kształtem przypominający legendarnego potwora.

Zobacz cały artykuł na tej stronie

Kilka słów z Wikipedii o Loch Ness

Loch Ness (wym. [ˌlɒx ˈnɛs]; gael. Loch Nis, wym. [l̪ˠɔxˈniʃ], dosłownie jezioro Nis) – słodkowodne jezioro położone w Szkocji, o długości około 37 km. Położone jest na wysokości 16 m n.p.m., na południowy zachód od Inverness. Jest to największy zbiornik wodny na linii tektonicznej znanej jako Great Glen, która biegnie z północy od Inverness do Fort William na południu. Kanał Kaledoński łączący morze po obu stronach Great Glen biegnie poprzez Loch Ness.

Loch Ness jest jednym z wielu połączonych ze sobą jezior szkockich, które powstały w miejscach wyrzeźbionych przez lodowiec w czasie ostatniej epoki lodowcowej. Przejrzystość wody w Loch Ness jest niska, co jest spowodowane dużą zawartością torfu w ziemi przylegającej do jeziora. Loch Ness jest drugim co do wielkości szkockim jeziorem, ma powierzchnię 56,4 km², ale ma największą objętość dzięki swojej głębokości. W najgłębszym miejscu mierzy ono 226 m.

Jezioro Ness służy także jako niższy rezerwuar dla elektrowni wodnej Foyers.

Kilka słów z Wikipedii o Nessie

Potwór z Loch Ness (Nessie) – zwierzę lub grupa zwierząt rzekomo zamieszkujące szkockie jezioro Loch Ness, objętościowo największy słodkowodny zbiornik Wielkiej Brytanii. Razem z Wielką Stopą i Yeti, potwór z Loch Ness jest kryptydą, jedną z najbardziej znanych zagadek kryptozoologii. Większość naukowców uznaje obecną dokumentację mającą udowodnić istnienie zwierzęcia za nieprzekonującą. Twierdzą najczęściej, że relacje ze spotkań z Nessie są oszustwami lub obserwacjami znanych zwierząt czy zjawisk. Jednakże wiara w istnienie zwierzęcia istnieje pośród wielu osób na całym świecie. Najbardziej popularne teorie próbujące wyjaśnić naturę rzekomego zwierzęcia określa je jako rodzaj plezjozaura, foki, węgorza lub jesiotra[1].

Opisy Nessie najczęściej mówią o tym, że potwór ma długą szyję zakończoną paszczą, dwu- lub jednogarbny grzbiet i ciemną skórę.

Kilka razy dopuszczono się oszustw, wykorzystując fenomen Loch Ness. Niektóre z nich, takie jak np. „zdjęcie chirurga” były bardzo przekonujące. Inne były wyjaśniane stosunkowo szybko, często przez samych sprawców, lecz najczęściej po krótkim czasie przez profesjonalnych badaczy. Przykład poniżej.

29 lipca 2003 Gerald McSorley, emeryt ze szkockiego Stirling, podczas spaceru nad brzegiem jeziora poślizgnął się i wpadł do wody. Miał on wówczas znaleźć skamielinę czterech kręgów szyjnych plezjozaura, co dla części mediów stało się kolejnym dowodem na występowanie prehistorycznych gadów morskich w jeziorze. Autentyczność znaleziska McSorleya potwierdziło Muzeum Narodowe Szkocji w Edynburgu. Jednak jeden z paleontologów zatrudnionych w muzeum, Lyall Anderson, stwierdził, że skamieniałość pochodzi z innej warstwy skał niż otaczających zbiornik. Jego zdaniem, została ona podrzucona na brzeg Loch Ness, a pochodzi najprawdopodobniej ze stanowiska oddalonego o ok. 50 kilometrów na południowy wschód od jeziora[93].
źródło: pl.wikipedia.org

Popularne posty z tego bloga

Pokonali zjawisko Leidenfrosta i chłodzą cieczą powyżej 1100 stopni Celsjusza

Po 266 latach udało się pokonać zjawisko Leidenfrosta, dzięki czemu naukowcy z City University of Hong Kong mogli pochwalić się stworzeniem efektywnego systemu chłodzenia cieczą, który sprawdza się w temperaturach nawet powyżej 1000 stopni Celsjusza. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Kilka słów z Wikipedii o zjawisku Leidenfrosta Zjawisko Leidenfrosta – zjawisko dotyczące opóźnionego parowania cieczy, opisane i wyjaśnione przez niemieckiego lekarza, fizyka i chemika Johanna Leidenfrosta w roku 1756. Czytaj więcej źródło: pl.wikipedia.org

Bocian biały doświadcza dużego spadku liczby piskląt. Jak globalne ocieplenie wpływa na ptaki?

Naukowcy z Illinois Natural History Survey postanowili sprawdzić, jak w latach 1970–2019 globalne ocieplenie wpłynęło na 201 populacji 104 gatunków ptaków. Przekonali się, że w badanym okresie liczba przychodzących na świat piskląt generalnie spadła, jednak widoczne są duże różnice pomiędzy gatunkami. Czytaj więcej na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Bocian biały (Ciconia ciconia) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny bocianów (Ciconiidae). Czytaj więcej na tej stronie Globalne ocieplenie – wzrost średniej temperatury powierzchni Ziemi. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org

Cyklon Ilsa dotarł do Australii

Najpotężniejszy od co najmniej ośmiu lat cyklon tropikalny w Australii uderzył w piątek w jej północno-zachodnie wybrzeże, z wiatrem osiągającym rekordowe 289 km/h na godz.. Czytaj więcej na tej stronie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Cyklon − rodzaj cyrkulacji atmosferycznej typowej dla niżów barycznych; wirowy układ wiatrów w obrębie niżu (przemieszczają się po liniach spiralnych od zewnątrz do środka), na półkuli północnej kierunek przeciwny do kierunku ruchu wskazówek zegara, zaś na południowej zgodny z kierunkiem wskazówek zegara (zob. efekt Coriolisa). Czytaj więcej na tej stronie Australia – najmniejszy pod względem wielkości kontynent, jego powierzchnia (wraz z Tasmanią i innymi wyspami przybrzeżnymi) wynosi 7,7 mln km² (7,5 mln km² bez wysp). Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org