Przejdź do głównej zawartości

Wolą być z tymi, co lubią podobnie zjeść

REKLAMA

Gasterosteus aculeatusNiektóre ryby wolą towarzystwo zwierząt gustujących w podobnym pokarmie, które przez to podobnie pachną, niż pływanie z przedstawicielami swojego gatunku. Ustalenia naukowców z Uniwersytetu w Lincoln pomagają wyjaśnić rolę wskazówek chemicznych w tworzeniu zażyłości i więzów grupowych między przedstawicielami różnych gatunków.

Zobacz cały artykuł na tej stronie

Kilka słów z Wikipedii o ciernikowatych

Ciernikowate[2] (Gasterosteidae) – rodzina ryb z rzędu ciernikokształtnych (Gasterosteiformes). Obejmuje 5 rodzajów z około 14 gatunkami. Liczba gatunków nie jest pewna z powodu dużej różnorodności form, zwłaszcza w grupach gatunków (species complex) (Gasterosteus aculeatus) i (Pungitius pungitius). Ciernikowate występują w słodkich, słonych i słonawych wodach półkuli północnej. Nie mają znaczenia gospodarczego, są natomiast często wykorzystywane w badaniach naukowych – ewolucyjnych, genetycznych, etologicznych i fizjologicznych.

Ciało nagie albo pokryte kostnymi płytkami wrzecionowatego kształtu. Otwór gębowy mały. Przed płetwą grzbietową znajduje się od 3 do 16 ostrych, sterczących kolców. Długość ciała większości gatunków nie przekracza 8 cm, a jedynie pocierniec osiąga do 22 cm[3]. W czasie tarła samiec buduje misterne gniazdo z fragmentów roślin sklejonych wydzieliną z nerek[4], zapędza do niego jedną lub kilka samic, by te złożyły ikrę. Po zapłodnieniu ikry samiec zwykle wypędza samice i sam opiekuje się ikrą oraz, przez pewien czas, wylęgłym narybkiem.

Ze względu na kolce umieszczone na grzbiecie, ryby te nazywa się potocznie „koluszkami”.

Kilka słów z Wikipedii o aminokwasach

Aminokwasy (aa, AA[1], z ang. amino acids) – grupa organicznych związków chemicznych zawierających zasadową grupę aminową oraz zasadniczo kwasową grupę karboksylową −COOH, lub w ujęciu ogólniejszym, dowolną grupę kwasową[2].

Przykładem aminokwasu zawierającego grupę sulfonową –SO3H jest tauryna (kwas 2-aminoetanosulfonowy), natomiast zawierającego grupę fosfonową −C−PO3H2 jest ciliatyna[3] (kwas 2-aminoetanofosfonowy).

Grupa aminowa może być pierwszorzędowa (–NH2), drugorzędowa (–NHR), trzeciorzędowa (–NR2), lub czwartorzędową amoniową (–NH3+). Aminokwasy zawierające czwartorzędową grupę amoniową to związki z grupy betain[4], a ich przedstawicielem jest N,N,N-trimetyloglicyna (betaina), (CH3)3N+CH2COO−.

Ponieważ aminokwasy zawierają zarówno grupę kwasową, jak i zasadową, zachodzi w nich wewnątrzcząsteczkowa reakcja kwas-zasada i związki te istnieją głównie w formie jonów obojnaczych. Jony obojnacze aminokwasów są rodzajem soli wewnętrznych (amfolitami), dlatego mają wiele właściwości typowych dla soli: są substancjami krystalicznymi o wysokich temperaturach topnienia, wykazują duże momenty dipolowe, są rozpuszczalne w wodzie, ale nierozpuszczalne w węglowodorach[5].
źródło: pl.wikipedia.org

Popularne posty z tego bloga

Pokonali zjawisko Leidenfrosta i chłodzą cieczą powyżej 1100 stopni Celsjusza

Po 266 latach udało się pokonać zjawisko Leidenfrosta, dzięki czemu naukowcy z City University of Hong Kong mogli pochwalić się stworzeniem efektywnego systemu chłodzenia cieczą, który sprawdza się w temperaturach nawet powyżej 1000 stopni Celsjusza. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Kilka słów z Wikipedii o zjawisku Leidenfrosta Zjawisko Leidenfrosta – zjawisko dotyczące opóźnionego parowania cieczy, opisane i wyjaśnione przez niemieckiego lekarza, fizyka i chemika Johanna Leidenfrosta w roku 1756. Czytaj więcej źródło: pl.wikipedia.org

Jeden z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie wyrzuca z siebie dziwne kłęby

Najbardziej aktywny wulkan w Europie, Etna, codziennie wyrzuca ze swojego wnętrza dziesiątki nieziemskich „pierścieni wirowych” z pojedynczego otworu wulkanicznego znajdującego się w jednym z jego najaktywniejszych kraterów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Etna (łac. Aetna; scn. Mungibeddu, Muntagna lub Mongibello) – czynny stratowulkan we Włoszech, na wschodnim wybrzeżu Sycylii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org

Ekolodzy mają powód do radości. Jedna z ostatnich dzikich rzek uznana parkiem narodowym

Albańscy ekolodzy odnieśli znaczące zwycięstwo. Jedna z największych swobodnie płynących rzek Europy, Wjosa, została uznana za park narodowy. Ochroną objęto 127 km2 rzeki, jej okolic i dopływów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Wjosa (alb. Vjosa, Vjosë; gr. Αώος, Aṓos) – rzeka w Albanii i Grecji. Ma długość 272 km, z czego pierwsze 80 km w Grecji, a pozostałe 192 km w Albanii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org