Pogoda nie sprzyja Aleksandrowi Dobie na początku wyprawy przez Atlantyk. Przez silny wiatr polski kajakarz nie jest w stanie wypłynąć na pełne wody. Podróż ma wznowić we wtorek.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Aleksandrze Dobie
Aleksander Ludwik Doba (ur. 9 września 1946 w Swarzędzu) – polski podróżnik, kajakarz, zdobywca i odkrywca. Dzięki internetowemu głosowaniu na stronie National Geographic zdobył tytuł Podróżnika Roku 2015. Jako pierwszy człowiek w historii samotnie przepłynął kajakiem Ocean Atlantycki z kontynentu na kontynent (z Afryki do Ameryki Południowej) wyłącznie dzięki sile mięśni[1]. Opłynął kajakiem Morze Bałtyckie i Bajkał[2]. Również jako pierwszy opłynął całe polskie wybrzeże z Polic do Elbląga oraz Polskę po przekątnej z Przemyśla do Świnoujścia. Dwukrotny Złoty, Srebrny i Brązowy medalista Otwartych Akademickich Mistrzostw Polski w kajakarstwie górskim[3]. 19 marca 2015 został honorowym obywatelem Swarzędza.
Dzieciństwo spędził w Swarzędzu. Ukończył Politechnikę Poznańską. Od lat 70. XX wieku mieszka w Policach. Pracował w Zakładach Chemicznych Police. Obecnie na emeryturze. Rodzina: żona Gabriela, dwóch synów – Bartłomiej i Czesław oraz dwie wnuczki Olga oraz Agata (córki Bartłomieja i Katarzyny)[3].
Kilka słów z Wikipedii o Atlantyku
Ocean Atlantycki (Atlantyk) – drugi pod względem wielkości ocean na Ziemi pokrywający około jednej piątej jej powierzchni. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej i oznacza „Morze Atlasa”. Jak napisał Hezjod w swym eposie Prace i dni: „Ojciec Zeus utworzył, na krańcach zamieszkałego świata, gdzie nie docierają ludzie i nie mieszkają bogowie nieśmiertelni, otoczone pełnym głębokich wirów oceanem Wyspy Błogosławione, gdzie życie toczy się bez mozołu i smutku”[3]. Oficjalna polska nazwa tego oceanu, zatwierdzona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych brzmi Ocean Atlantycki[4].
Najstarsza znana nazwa „Atlantyku” pochodzi z Dziejów Herodota z około 450 roku p.n.e. (Hdt. 1.202.4): Atlantis thalassa (gr. Ἀτλαντὶς θάλασσα). Nim Europejczycy odkryli inne oceany termin „ocean” był synonimem wszystkich wód na zachód od Cieśniny Gibraltarskiej. Grecy uważali, że ocean to gigantyczna rzeka, która opływa świat[5].
W średniowieczu żeglarze portugalscy i hiszpańscy nazywali go Morzem Ciemności (łac. Mare Tenebrarum). Podobnie nazywali go również Arabowie i Berberowie. Wszyscy oni bali się zapuszczać daleko od brzegu, miał on bowiem sięgać krańców świata[6].
Kilka słów z Wikipedii o Statui Wolności
Statua Wolności (ang. Statue of Liberty), właściwie Wolność opromieniająca świat (ang. Liberty Enlightening the World, fr. La liberté éclairant le monde) – posąg na Liberty Island, wyspie należącej administracyjnie do miasta Jersey City w stanie New Jersey u ujścia rzeki Hudson do Oceanu Atlantyckiego w regionie metropolitalnym Nowego Jorku. Symbol wolności, Nowego Jorku i Stanów Zjednoczonych.
Ten monumentalny, neoklasycystyczny obiekt, został wzniesiony w latach 1884–1886 według projektu Frédérica Auguste’a Bartholdiego, Gustawa Eiffla (konstrukcja) i Richarda Morrisa Hunta (postument).
Jest to dar narodu francuskiego dla narodu amerykańskiego, upamiętniający przymierze obu narodów w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych[1]. W 1924 uznany za narodowy pomnik USA, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1984. Figuruje również w rejestrze National Register of Historic Places.
źródło: pl.wikipedia.org