Ogromne pożary lasów szaleją na Sycylii. Szybkiemu rozprzestrzenieniu się ognia sprzyjają wysokie temperatury i wiatr Sirocco.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Sycylii
Sycylia (wł., łac. Sicilia, w starożytności Trinacria) – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (25 710 km²), leżąca na południowy zachód od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska. Zamieszkuje ją około 5 milionów mieszkańców.
Razem z wyspami Wyspy Liparyjskie, Egady, Wyspy Pelagijskie i Pantelleria tworzy od 1946 roku region autonomiczny we Włoszech (o powierzchni 25,7 tys. km² i 5,1 mln ludności). Najwyższym wzniesieniem na wyspie jest wulkan Etna (3323 m n.p.m.). Na wyspie panuje klimat śródziemnomorski. Rozbudowana sieć rzeczna, największe rzeki to: Salso, Simeto, Platani.
Region Sycylia jest podzielony na 9 prowincji: Palermo, Katania, Mesyna, Syrakuzy, Trapani, Ragusa, Caltanissetta, Agrigento i Enna.
Pierwszymi znanymi mieszkańcami Sycylii byli Sykanowie, Sykulowie i Elymowie. Od XI wieku p.n.e. wyspa była kolonizowana przez Fenicjan, którzy założyli Palermo (wtedy Panormus). Od VIII wieku p.n.e. rozpoczęła się grecka kolonizacja wyspy. Kolonizatorzy z Hellady założyli takie miasta jak: Syrakuzy, Katanię i Mesynę (wtedy zwaną Zancle). Greckie miasta rozwijały się wspaniale stając się jednymi z ważniejszych miast greckich starożytnego świata (np. Syrakuzy). Właśnie to miasto w V wieku p.n.e. objęło władzę nad resztą greckich kolonii. W tym czasie odżyły też za sprawą Kartaginy fenickie wpływy na wyspie i po ciężkich bojach z Grekami Kartagińczycy opanowali przed rokiem 400 p.n.e. zachodnią część wyspy. Aż do III wieku p.n.e. trwały grecko-kartagińskie walki o panowanie nad Sycylią. Wtedy to do konfliktu włączyła się Republika rzymska.
Kilka słów z Wikipedii o Sirocco
Sirocco, scirocco [ʃiˈrɔkko] (z fr. sirocco i wł. scirocco z arab. shoruq z sharqi, sharq) – suchy i gorący wiatr wiejący w basenie Morza Śródziemnego (głównie Półwysep Apeniński, Sycylia, Sardynia, Korsyka i Malta). Wieje z kierunków południowego lub południowo-wschodniego, znad Afryki lub Półwyspu Arabskiego, przynosząc znad Sahary i innych pustyń tumany piaszczystego pyłu. Wieje najczęściej na wiosnę, choć niekiedy występuje zimą powodując opady czerwonego śniegu.
Kilka słów z Wikipedii o pożarach lasów
Pożary na terenach ekosystemów leśnych przynoszą duże straty ekonomiczne i ekologiczne. Do ekonomicznych skutków pożarów zaliczamy m.in:
straty finansowe związane z akcją gaśniczą,
koszty oczyszczania pogorzeliska,
uszkodzenia drzew wykluczające je z późniejszego użytkowania przez człowieka,
wydatki związane z przywróceniem środowisku stanu sprzed pożaru etc[1].
Według Instytutu Badawczego Leśnictwa bezpośrednie straty w przeliczeniu na 1 ha powierzchni wynoszą 17 tys. złotych, a straty pośrednie (ekologiczne) 92 tys. złotych/1 ha[1].
Ekologiczne skutki pożarów lasów są szczególnie niebezpieczne ze względu na wydzielane w procesie spalania związki toksyczne oraz tzw. gazy cieplarniane przyczyniające się bezpośrednio do powstawania efektu cieplarnianego. Podczas pożaru 1 tony materiału leśnego powstaje:
1375 kg dwutlenku węgla,
125 kg tlenku węgla,
50 kg cząstek ciekłych i stałych (dym, para wodna),
12,5 kg węglowodorów (w tym metan),
2,5 kg tlenków azotu,
związki siarki[1].
Aby wyrównać emisję dwutlenku węgla wyemitowanego w pożarze 1 hektara lasu, należy zasadzić około 10-25 hektarów lasu[1].
źródło: pl.wikipedia.org