Zarażanie komarów Aedes bakteriami z rodzaju Wolbachia może drastycznie zmniejszyć ich zdolność przenoszenia wirusa Zika (ZIKV). Warto dodać, że bakterie Wolbachia występują w komórkach 60% wszystkich gatunków owadów.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Aedes
Aedes – rodzaj owadów z rodziny komarowatych. Przedstawicielem rodzaju występującym w Polsce jest doskwier pastwiskowy (Aedes vexans).
Rozmnażanie
Gatunki z tego rodzaju składają jaja w podmokłych miejscach w wilgotnych lasach. Rozwój zarodka zależy od wielu współczynników, przede wszystkim od temperatury środowiska wodnego. Rozwój komarów przebiega szybciej w wysokich temperaturach. Temperatura optymalna dla gatunków środkowoeuropejskich waha się od 20 do 28 °C. Większość larw nie znosi wysychania zbiorników wodnych, ale w wilgotnej glebie mogą utrzymać się dłużej przy życiu.
Kilka słów z Wikipedii o Wolbachia
Wolbachia – rodzaj Gram-ujemnych bakterii z rodziny Anaplasmataceae, bezwzględnych pasożytów wielu bezkręgowców, w tym owadów i nicieni.
Wolbachia żyje w cytoplazmie komórek zainfekowanego gospodarza. Przenosi się na następne pokolenia w komórkach jajowych, czyli przekazywana jest tylko w linii matczynej. Wpływa na rozmnażanie się gospodarzy np. zabijając embriony samców lub zamieniając je w samice. Ponadto może powodować wymieranie embrionów powstałych w wyniku zapłodnienia niezainfekowanej samicy przez zainfekowanego samca (a nawet wtedy, kiedy samica jest zarażona innym szczepem Wolbachii) – tzw. niekompatybilność cytoplazmatyczna[1].
Kilka słów z Wikipedii o Zika
Wirus Zika, ZIKV, ZIKAV (ang. Zika virus) – wirus z rodzaju Flavivirus, z rodziny Flaviviridae[1]. Przenoszony przez komary. Pochodzi z Afryki, jednak rozprzestrzenił się w Azji, Ameryce, Europie. Infekcja zazwyczaj cechuje się przebiegiem bezobjawowym lub samoograniczającym. Niekiedy występują objawy grypopodobne, wysypka. Zakażenie w ciąży może wiązać się z małogłowiem. Leczenie zazwyczaj przebiega w warunkach ambulatoryjnych. Nie istnieje leczenie przyczynowe.
ZIKV należy do wirusów RNA. Jego materiał genetyczny obejmuje 10794 reszty nukleotydowe[2] położone na nici kodującej[3]. Po raz pierwszy zsekwencjonowali go w 2007 Kuno i Chang[4]. Występuje pojedyncza ramka odczytu, na końcach 5′ i 3′ leżą nieulegające translacji regiony flankujące[3]. Region 5′ zawiera 106 reszt nukleotydowych, natomiast region 3′ obejmuje 428 reszt nukleotydowych[4].
Materiał genetyczny koduje 3419 reszt aminoacylowych[2]. Translacja prowadzi do powstania łańcucha poliproteinowego, z którego wycinane są następnie trzy białka strukturalne. Białko C bierze swą nazwę od kapsydu wirionu (capsid), prM jest białkiem błonowym (premembrane/membrane), E czerpie nazwę od osłonki (envelope)[3]. Liczą sobie one odpowiednio 122, 178 i 500 reszt aminoacylowych[4]. Oprócz nich powstaje 7 białek niestrukturalnych[3]. Oznacza się je NS1 (342 reszty aminokwasowe), NS2A (226 aa), NS2B (130 aa), NS3 (617 aa), NS4A (127 aa), 2K (23 aa), NS4B (252 aa) i NS5 (902 aa)[4]. To ostatnie posłużyło badaczom do wyróżnienia różnych linii wirusa[3].
źródło: pl.wikipedia.org