Przejdź do głównej zawartości

Niezwykła przyroda Luzon

REKLAMA

Acerodon grzywiastyJak donosi amerykańsko-filipiński zespół naukowy, największa na świecie koncentracja unikatowych gatunków ssaków występuje na filipińskiej wyspie Luzon. Prowadzone przez 15 lat badania wykazały, że mieszka tam 56 nielatających gatunków ssaków, w tym 52 gatunki endemiczne. W czasie wspomnianych badań odkryto 28 z tych 56 gatunków.

Zobacz cały artykuł na tej stronie

Kilka słów z Wikipedii o Luzon

Luzon – największa wyspa archipelagu Filipin, o powierzchni 104 tys. km². Zamieszkuje ją około 40 milionów mieszkańców. Jest głównym regionem gospodarczym Filipin. Na wyspie wydobywa się rudy miedzi, chromu, jest przemysł przetwórczy oraz uprawia się ryż, kukurydzę, trzcinę cukrową i banana minilskiego[1].

Oblewają ją trzy morza (Morze Filipińskie, Morze Południowochińskie oraz Morze Sulu). Na wyspie można wyróżnić pasma górskie: Cordillera Central (z najwyższym szczytem Pulong – 2928 m) oraz Sierra Madre. Na wyspie znajduje się wiele czynnych wulkanów, m.in.: Mayon, Taal, Banahao, Bulusan, Pinatubo.

Na wyspie znajduje się Jezioro Taal[2].

Największe miasta to Manila, Quezon City, Baguio, Cabanatuan, Batangas, Navotas.

Na wyspie żyje wiele endemicznych gatunków zwierząt, m.in. ponad 40 gatunków ssaków charakterystycznych wyłącznie dla tej wyspy.

Kilka słów z Wikipedii o ssakach

Ssaki (Mammalia) – zwierzęta należące do kręgowców, charakteryzujące się głównie występowaniem gruczołów mlekowych u samic, zazwyczaj obecnością owłosienia (włosy lub futro; silnie zredukowane u gatunków wodnych, jak hipopotamy, u waleni całkowicie zanikają przed porodem lub w trakcie) oraz stałocieplnością (potocznie „ciepłokrwistość”). Większość ssaków utrzymuje temperaturę w granicach 36–39 °C. Stałocieplność umożliwia aktywny tryb życia w różnych środowiskach – od mroźnych obszarów podbiegunowych do gorących tropików. Futro i tłuszcz pomagają uchronić się przed zimnem, a wydzielanie potu i szybki oddech pomagają pozbyć się nadmiernego ciepła.

Ssaki zamieszkują zarówno środowiska wodne (walenie i brzegowce), jak i lądowe (większość), opanowały także przestrzeń powietrzną (nietoperze). Obecnie żyje na świecie blisko 5500 gatunków ssaków[2]. Z wyjątkiem nielicznych jajorodnych stekowców, wszystkie współczesne ssaki są żyworodne.

Dział zoologii zajmujący się ssakami to teriologia.
źródło: pl.wikipedia.org

Popularne posty z tego bloga

Pokonali zjawisko Leidenfrosta i chłodzą cieczą powyżej 1100 stopni Celsjusza

Po 266 latach udało się pokonać zjawisko Leidenfrosta, dzięki czemu naukowcy z City University of Hong Kong mogli pochwalić się stworzeniem efektywnego systemu chłodzenia cieczą, który sprawdza się w temperaturach nawet powyżej 1000 stopni Celsjusza. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Kilka słów z Wikipedii o zjawisku Leidenfrosta Zjawisko Leidenfrosta – zjawisko dotyczące opóźnionego parowania cieczy, opisane i wyjaśnione przez niemieckiego lekarza, fizyka i chemika Johanna Leidenfrosta w roku 1756. Czytaj więcej źródło: pl.wikipedia.org

Jeden z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie wyrzuca z siebie dziwne kłęby

Najbardziej aktywny wulkan w Europie, Etna, codziennie wyrzuca ze swojego wnętrza dziesiątki nieziemskich „pierścieni wirowych” z pojedynczego otworu wulkanicznego znajdującego się w jednym z jego najaktywniejszych kraterów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Etna (łac. Aetna; scn. Mungibeddu, Muntagna lub Mongibello) – czynny stratowulkan we Włoszech, na wschodnim wybrzeżu Sycylii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org

Ekolodzy mają powód do radości. Jedna z ostatnich dzikich rzek uznana parkiem narodowym

Albańscy ekolodzy odnieśli znaczące zwycięstwo. Jedna z największych swobodnie płynących rzek Europy, Wjosa, została uznana za park narodowy. Ochroną objęto 127 km2 rzeki, jej okolic i dopływów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Wjosa (alb. Vjosa, Vjosë; gr. Αώος, Aṓos) – rzeka w Albanii i Grecji. Ma długość 272 km, z czego pierwsze 80 km w Grecji, a pozostałe 192 km w Albanii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org