Cyrkulacja oceaniczna, która jest odpowiedzialna m.in. za łagodny klimat w Anglii, wydaje się spowalniać. Zmiana ta nie jest nagła i dramatyczna, jak w filmie science-fiction z 2004 roku, ale to rzeczywistość, która ma konsekwencje dla klimatu we wschodniej Ameryce Północnej oraz Europie Zachodniej – donosi phys.org.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Atlantyku
Ocean Atlantycki (Atlantyk) – drugi pod względem wielkości ocean na Ziemi pokrywający około jednej piątej jej powierzchni. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej i oznacza „Morze Atlasa”. Jak napisał Hezjod w swym eposie Prace i dni: „Ojciec Zeus utworzył, na krańcach zamieszkałego świata, gdzie nie docierają ludzie i nie mieszkają bogowie nieśmiertelni, otoczone pełnym głębokich wirów oceanem Wyspy Błogosławione, gdzie życie toczy się bez mozołu i smutku”[3]. Oficjalna polska nazwa tego oceanu, zatwierdzona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych brzmi Ocean Atlantycki[4].
Najstarsza znana nazwa „Atlantyku” pochodzi z Dziejów Herodota z około 450 roku p.n.e. (Hdt. 1.202.4): Atlantis thalassa (gr. Ἀτλαντὶς θάλασσα). Nim Europejczycy odkryli inne oceany termin „ocean” był synonimem wszystkich wód na zachód od Cieśniny Gibraltarskiej. Grecy uważali, że ocean to gigantyczna rzeka, która opływa świat[5].
W średniowieczu żeglarze portugalscy i hiszpańscy nazywali go Morzem Ciemności (łac. Mare Tenebrarum). Podobnie nazywali go również Arabowie i Berberowie. Wszyscy oni bali się zapuszczać daleko od brzegu, miał on bowiem sięgać krańców świata[6].
Kilka słów z o cyrkulacji oceanicznej
Cyrkulacja oceaniczna, podobnie jak atmosferyczna, jest modyfikowana przez ruch wirowy Ziemi i stanowi skutek nierównomiernego rozkładu promieniowania słonecznego. Różnice gęstości wody powodują wytworzenie się prądów głębinowych, natomiast prądy powierzchniowe są spowodowane wiatrami ? są to tzw. prądy dryfowe. Tak tworzy się np. dryfowy Prąd Zatokowy (Golfsztrom), niosący ciepła wodę od południowych krańców Florydy ku północy, wzdłuż wschodnich wybrzeży ameryki Północnej, aż do brzegów Nowej Fundlandii.
Wiatry pasatowe wiejące na półkuli północnej z północnego wschodu, a na południowej z południowego wschodu, kierują wody okołorównikowe na zachód. Te prądy mogłyby otoczyć kulę ziemską, ale kontynenty uniemożliwiają przepływ wody i zmuszają do cyrkulacji okrężnej. Prądy zataczają duże koła w strefie zwrotnikowego pasa wysokiego ciśnienia atmosferycznego.
Kilka słów z Wikipedii o południowej półkuli
Półkula południowa – część kuli ziemskiej, półkula położona na południe od równika. Obejmuje szerokości geograficzne od 0° do 90°S.
Na półkuli południowej położone są cztery kontynenty: Antarktyda, Australia (w całości), Ameryka Południowa i Afryka (częściowo). Są one rozdzielone przez oceany: Atlantycki, Indyjski, Spokojny. W porównaniu z półkulą północną, półkula południowa ma więcej obszarów wodnych niż lądowych – 18,7% stanowią lądy, a 81,3% – oceany.
Na półkuli południowej pory roku są przesunięte o pół roku w stosunku do pór roku na półkuli północnej. Również – odwrotnie niż na półkuli północnej – zachowuje się Słońce przemierzając podczas swojej dziennej wędrówki po nieboskłonie północną stronę nieba. Dlatego też mieszkańcom półkuli południowej pojęcie zimna kojarzy się z południem, a ciepła z północą.
źródło: pl.wikipedia.org i sciaga.pl