Przejdź do głównej zawartości

Keratyna i melanosomy w skamieniałości sprzed 130 mln lat

EoconfuciusornisChińsko-amerykański zespół odkrył keratynę i melanosomy zachowane w skamieniałości wczesnego ptaka Eoconfuciusornis sprzed ok. 130 mln lat. To poszerza zakres czasu, na jaki oryginalne cząsteczki mogą zostać zachowane.

Zobacz cały artykuł na tej stronie
tagi: skamieniała

Kilka słów z Wikipedii o keratynie

Keratyny – grupa nierozpuszczalnych w wodzie białek fibrylarnych wytwarzanych przez keratynocyty[1][2] w procesie keratynizacji. Występują w formie miękkiej lub twardej. W komórkach nabłonkowych człowieka zidentyfikowano dwadzieścia izoform cytokeratyn o masie cząsteczkowej od 40 do 70 kDa, natomiast w komórkach innych ssaków wykazano około dziesięciu izoform tzw. keratyn twardych, obecnych w wytworach skóry: piórach, wełnie, rogach, paznokciach i innych. Z keratyny zbudowany jest zrogowaciały naskórek ssaków[3].

Keratyny są białkami hydrofobowymi, o wysokiej odporności na czynniki fizyczne i chemiczne, a także na działanie typowych enzymów proteolitycznych. Białka keratynowe cechują się wysoką zawartością aminokwasów siarkowych: cysteina (17%) metionina (0,5%). Cytokeratyny stanowią największą i najbardziej zróżnicowaną grupę filamentów pośrednich, wchodzącą w skład cytoszkieletu komórkowego. Podjednostki keratyn zbudowane są według wspólnego planu. Wyróżnia się w nich alfa-helisową domenę centralną oraz globularne domeny N- i C- terminalne. Domena centralna, mająca wysoce konserwatywny charakter, składa się z 310–315 reszt aminokwasowych. Domeny N- i C-terminalne cytokeratyn liczą od 15 do 30 reszt. Podjednostki keratyn asocjując w struktury wyższego rzędu tworzą kolejno: dimery, protofilamenty, protofibryle, a w końcu filamenty pośrednie.

Kilka słów z Wikipedii o melanosomach

Melanosom (z gr. melas, melanos – czarny + soma – ciało), ciałka melaninowe – organella melanocytów zawierające i produkujące melaninę[1]. Melanosomy gromadzone są w cytoplazmie i przekazywane są do komórek warstwy kolczystej.

Melanosomy układają się w formie parasola nad jądrami komórek warstwy kolczystej, chroniąc zawarty w nich DNA przed uszkadzającym wpływem promieniowania ultrafioletowego. Przy wzmożonej ekspozycji na ultrafiolet melanocyty nasilają produkcję melaniny i wzrasta jej ilość w naskórku.

Wyróżnia się trzy typy melanosomów:

feomelanosomy – okrągłe, bardzo wrażliwe na promieniowanie UV, są odpowiedzialne za czerwony i żółty kolor skóry
eumelanosomy – blaszkowato-eliptyczne, mniej wrażliwe na promieniowanie ultrafioletowe, są odpowiedzialne za brązowy kolor skóry
eumelanosomy (HCl) – najmniej wrażliwe na działanie promieniowania ultrafioletowego, są odpowiedzialne za czarny kolor skóry (w tym także za wszelkiego rodzaju znamiona).

Kilka słów z Wikipedii o Eoconfuciusornis

Eoconfuciusornis – rodzaj wczesnego ptaka należącego do rodziny Confuciusornithidae. Żył we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszych Chin. Został opisany w oparciu o niemal kompletny szkielet (IVPP V11977) odkryty w datowanych na 131 mln lat osadach formacji Dabeigou w prowincji Hebei w północnych Chinach. Epitet rodzajowy Eoconfuciusornis pochodzi od greckiego przedrostka eo, oznaczającego „wczesny”, oraz nazwy innego wczesnego ptaka z rodziny Confuciusornithidae – Confuciusornis („ptak Konfucjusza”), zaś epitet gatunkowy gatunku typowego, zhengi, honoruje chińskiego ornitologa Zhenga Guangmei[1].

Osobnik, którego szkielet odkryto, w chwili śmierci nie był w pełni dorosły. Obecność bardzo długich środkowych piór ogonowych, uznawanych za dowód na występowanie dymorfizmu płciowego u Confuciusornis sanctus, dowodzi jednak, że był bliski osiągnięcia pełnej dojrzałości. Eoconfuciusornis był średniej wielkości przedstawicielem Confuciusornithidae – holotyp, mimo iż nie w pełni dorosły, był większy niż niektóre całkowicie dorosłe Confuciusornithidae, takie jak IVPP V 10928. Dziób był masywny, ostro zakończony, bezzębny i pokryty ramfoteką. Nozdrza były niemal okrągłe i położone daleko od czubka dzioba. Mostek prawdopodobnie nie był w pełni skostniały, jak u Confuciusornis i innych prymitywnych ptaków. Piszczel była prosta, o około 1/5 dłuższa niż kość udowa. Eoconfuciusornis miał podobny wzór paliczkowy jak inne Confuciusornithidae oraz Archaeopteryx, 2–3–4, w przeciwieństwie do bardziej zaawansowanych ptaków, które utraciły niektóre paliczki[1].
źródło: pl.wikipedia.org

Popularne posty z tego bloga

Pokonali zjawisko Leidenfrosta i chłodzą cieczą powyżej 1100 stopni Celsjusza

Po 266 latach udało się pokonać zjawisko Leidenfrosta, dzięki czemu naukowcy z City University of Hong Kong mogli pochwalić się stworzeniem efektywnego systemu chłodzenia cieczą, który sprawdza się w temperaturach nawet powyżej 1000 stopni Celsjusza. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Kilka słów z Wikipedii o zjawisku Leidenfrosta Zjawisko Leidenfrosta – zjawisko dotyczące opóźnionego parowania cieczy, opisane i wyjaśnione przez niemieckiego lekarza, fizyka i chemika Johanna Leidenfrosta w roku 1756. Czytaj więcej źródło: pl.wikipedia.org

Burza piaskowa znów zaatakowała Irak

We wtorek władze lotniska w Bagdadzie zmuszone zostały do zawieszenia lotów w związku z kolejną burzą piaskową, która we wtorek pochłonęła stolicę Iraku, zamieniając dzień w noc – podały media państwowe. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Kilka słów z Wikipedii o Bagdadzie Bagdad (arab. ‏بغداد‎ [bɐʁˈd̪ɑːd̪]) – stolica Iraku; liczba mieszkańców wynosi ponad 7 mln. Położony nad Tygrysem jest jednym z największych miast na Bliskim Wschodzie. Bagdad został założony w 762 roku przez drugiego kalifa z dynastii Abbasydów, Al-Mansura. Zgodnie z intencją założyciela miał być stolicą dynastii Abbasydów i zastąpić dotychczasową siedzibę kalifa, Al-Kufę. Czytaj więcej Kilka słów z Wikipedii o burzy piaskowej Burza piaskowa (burza pyłowo-piaskowa) to zjawisko atmosferyczne wywołane przez silne wiatry związane z wtargnięciem chłodnego powietrza polarnego na ciepłe obszary pustynne i półpustynne lub przez feny napotykające na swojej drodze luźny materiał ska

Na dnie morskim plastik jest obecny od co najmniej 40 lat

Jak informują naukowcy ze Scottish Association for Marine Science (Sams), stworzenia żyjące w najgłębszych partiach oceanu zjadają plastik od co najmniej 40 lat. Uczeni przeanalizowali próbki zbierane w Rockall Trough u północno-zachodnich wybrzeży Szkocji i Irlandii. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o plastiku Tworzywa sztuczne – materiały składające się z polimerów syntetycznych (wytworzonych sztucznie przez człowieka i niewystępujących w naturze) lub zmodyfikowanych polimerów naturalnych oraz dodatków modyfikujących takich jak np. napełniacze proszkowe lub włókniste, stabilizatory termiczne, stabilizatory promieniowania UV, uniepalniacze, środki antystatyczne, środki spieniające, barwniki itp. Termin „tworzywa sztuczne” funkcjonuje obok często stosowanych określeń potocznych, np. plastik. Najściślejszym terminem obejmującym wszystkie materiały zawierające jako główny składnik polimer, bez rozróżniania, czy jest on pochodzenia sztucznego czy naturalnego, jest