Światowa produkcja cementu jest tak duża, że odpowiada ona aż za 5% antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych. Jednak budowle wzniesione z cementu pochłaniają dwutlenek węgla z powietrza. Naukowcy z Chin, USA i Europy postanowili zbadać, jaki jest rzeczywisty budżet gazów cieplarnianych związany z produkcją i używaniem cementu.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o cemencie
Cement – hydrauliczne spoiwo mineralne, otrzymywane w cementowniach z surowców mineralnych (margiel lub wapień i glina) wypalonych na klinkier w piecu cementowym, a następnie zmielenie otrzymanego spieku z gipsem, spełniającym rolę regulatora czasu wiązania. Stosowany jest do przygotowywania zapraw cementowych, cementowo-wapiennych i betonów. Wykorzystywany jest do łączenia materiałów budowlanych. Ze względu na skład i właściwości rozróżnia się dwie podstawowe grupy: cementy powszechnego użytku, oraz cementy specjalne.
Produkcja cementu zaczyna się od rozdrobnienia wapienia w łamaczu (kruszarce) oraz oddzielenie od gliny niepożądanych zanieczyszczeń w szlamowniku (odstojniku). Tak przygotowane materiały zostają zmielone w młynie. Powstały w ten sposób „szlam” trafia do basenów szlamu w których wstępnie jest suszony, a następnie suszony w suszarni szlamu. Osuszony produkt kierowany jest do wypalenia w piecu cementowym, w wyniku czego powstaje klinkier cementowy. Produkt ten, po zmieszaniu z gipsem i dodatkami, zostaje zmielony dając ostateczny produkt – cement, który magazynowany jest w silosach[3].
Kilka słów z Wikipedii o gazach cieplarnianych
Gaz cieplarniany, gaz szklarniowy (GHG, z ang. greenhouse gas) – gazowy składnik atmosfery będący jedną z przyczyn efektu cieplarnianego. Gazy cieplarniane zapobiegają wydostawaniu się promieniowania podczerwonego z planety, pochłaniając je i oddając do atmosfery, w wyniku czego następuje zwiększenie temperatury jej powierzchni. W atmosferze ziemskiej obecne są zarówno w wyniku naturalnych procesów, jak i na skutek działalności człowieka.
Ilość dwutlenku węgla wydzielanego do atmosfery ziemskiej ze źródeł naturalnych jest 20 razy większa od emisji pochodzenia antropogenicznego (związanej z aktywnością ludzką)[4]. Występowanie innych od powyższych danych wynika z odmiennego zdefiniowania naturalnych źródeł emisji gazów cieplarnianych. Antropogeniczna emisja dwutlenku węgla jest pięciokrotnie mniejsza od naturalnej, przy zdefiniowaniu jej jako działalności wulkanicznej i procesów zachodzących w glebie[5]. W okresach dłuższych niż kilka lat te ogromne ilości emitowanego dwutlenku węgla były kompensowane przez procesy naturalne, takie jak np. wietrzenie skał czy fotosynteza, w wyniku czego przed początkiem okresu masowego spalania paliw kopalnych przez człowieka ilości dostarczanego i odbieranego dwutlenku węgla z atmosfery równoważyły się, przez co jego stężenie atmosferyczne pozostawało na poziomie 260–280 ppm w czasie 10 000 lat między maksimum ostatniego zlodowacenia a początkiem rewolucji przemysłowej[6].
Kilka słów z Wikipedii o dwutlenku węgla
Dwutlenek węgla (nazwa systematyczna: ditlenek węgla; nazwa Stocka: tlenek węgla(IV)), CO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym węgiel występuje na IV stopniu utlenienia.
W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny, bezwonny i niepalny gaz, dobrze rozpuszczalny w wodzie i cięższy od powietrza (ok. 1,5 raza). Pod normalnym ciśnieniem przechodzi ze stanu stałego do gazowego (sublimuje) z pominięciem fazy ciekłej w temperaturze −78,5 °C. Pod zwiększonym ciśnieniem (5,1 atm) można go jednak skroplić w temperaturze −57 °C.
W czerwcu 2006 francusko-włoska grupa badawcza pod kierownictwem Mario Santoro opublikowała w Nature informację o uzyskaniu, dzięki ciśnieniu rzędu 40–48 GPa (ok. 400 000–480 000 atm), stałego dwutlenku węgla o charakterze amorficznym[9]. Podobny charakter mają tlenki pierwiastków tej samej grupy układu okresowego: SiO2 (→szkło) i GeO2.
W naturze występuje w stanie wolnym w atmosferze i związanym (np. jako składnik CaCO3).
źródło: pl.wikipedia.org