Przejdź do głównej zawartości

Sahara była kiedyś tropikalną dżunglą

REKLAMA

saharaNajwiększa pustynia świata zaledwie 6 tysięcy lat temu była pokryta bujną zielenią. Badacz z Uniwersytetu w Teksasie stara się odkryć, co konkretnie przyczyniło się do tej zmiany.

Zobacz cały artykuł na tej stronie

Kilka słów z Wikipedii o Saharze

Sahara – strefa pustynna położona w północnej Afryce. Jest ona największą gorącą pustynią na Ziemi (ma 9 064 300 km²), rozciągająca się na długości 5700 km od Oceanu Atlantyckiego na zachodzie po Morze Czerwone na wschodzie; od północy ograniczona jest górami Atlas i wybrzeżem Morza Śródziemnego. Znajduje się na terytoriach 11 państw: Maroka, Algierii, Tunezji, Libii, Egiptu, Sahary Zachodniej, Mauretanii, Mali, Nigru, Czadu i Sudanu.

Występujące na pustyniach szaroziemy mają bardzo słabo rozwiniętą warstwę próchniczą, lub całkowity jej brak. Powoduje to bardzo rzadkie występowanie roślin na tych terenach. W niektórych miejscach znajdują się oazy z dostatkiem wody i bujną roślinnością. Jest tu znacznie więcej zwierząt niż w otwartym terenie.

Kilka słów z Wikipedii o pustyniach

Pustynia – teren o znacznej powierzchni, pozbawiony zwartej szaty roślinnej wskutek małej ilości opadów i przynajmniej okresowo wysokich temperatur powietrza, co sprawia, że parowanie przewyższa ilość opadów[1]. Na gorących pustyniach temperatury sięgają do 50 °C (najwyższa zanotowana temperatura to 57,7 °C[2][niewiarygodne źródło?]), nocą zaś dochodzą do 0 °C, charakterystyczne są dla nich też znaczne amplitudy dobowe temperatury, stały deficyt wilgotności oraz silne nasłonecznienie.

Czasem termin pustynia stosowany jest również do obszarów pozbawionych zwartej roślinności z innych powodów niż przewaga parowania nad opadami, np. do pustyń lodowych. Funkcjonują również określenia odległe znaczeniowo od podstawowego terminu, takie jak pustynia porostowa.

Ścisłe zdefiniowanie terminu „pustynia” napotyka na trudności, gdyż płynnie przechodzi ona w półpustynię, a następnie w step pustynny, suchy step i step. W efekcie istnieją w różnych źródłach rozbieżności co do łącznej powierzchni zajmowanej przez pustynie i półpustynie.

Kilka słów z Wikipedii o dżunglach

Dżungla – termin oznaczający pierwotnie i współcześnie w części publikacji specjalistycznych rodzaj formacji roślinnej charakterystycznej dla nadrzecznych terenów w północno-wschodniej części Azji Południowej. W języku potocznym i według niektórych publikacji specjalistycznych termin funkcjonuje jako synonim szeroko ujmowanego wilgotnego lasu równikowego[1].

Określenie to wywodzi się z sanskryckiego słowa जङ्गल (jaṅgala) znaczącego „nieużytek, ziemię nie nadającą się do uprawy”. Pierwotnie nazywano tak lasy nadrzeczne w dolnym biegu Gangesu i Brahmaputry[2]. Z czasem mianem tym zaczęto określać inne, trudno dostępne lasy wtórne, tworzące niedojrzałą fazę rozwojową równikowego lasu deszczowego w Azji południowej i południowo-wschodniej. Formacja taka cechuje się bardzo bujnym rozwojem podszytu, licznie rosną w niej liany, krzewy światłolubne i okazałe rośliny zielne. Powstaje w wyniku zniszczenia warstwy drzew, co umożliwia dostęp światła do dolnych warstw roślinności. Warunki takie istnieją nad brzegami rzek, na granicy lasu lub mają charakter antropogeniczny – są skutkiem wyrębów lasów[3]. Nieprzebyta gęstwina jaką tworzy zwarta roślinność, w tym zwłaszcza obfitość lian, często ciernistych lub kolczastych, powoduje, że przez wielu podróżników jest ona błędnie identyfikowana jako las pierwotny[4]. Tymczasem wnętrza pierwotnych, wilgotnych lasów równikowych Półwyspu Indochińskiego z reguły niemal pozbawione są warstwy krzewów. W podszycie bardziej świetlistych lasów równikowych na Półwyspie Indyjskim licznie rosną bambusy[5].
źródło: pl.wikipedia.org

Popularne posty z tego bloga

Pokonali zjawisko Leidenfrosta i chłodzą cieczą powyżej 1100 stopni Celsjusza

Po 266 latach udało się pokonać zjawisko Leidenfrosta, dzięki czemu naukowcy z City University of Hong Kong mogli pochwalić się stworzeniem efektywnego systemu chłodzenia cieczą, który sprawdza się w temperaturach nawet powyżej 1000 stopni Celsjusza. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Kilka słów z Wikipedii o zjawisku Leidenfrosta Zjawisko Leidenfrosta – zjawisko dotyczące opóźnionego parowania cieczy, opisane i wyjaśnione przez niemieckiego lekarza, fizyka i chemika Johanna Leidenfrosta w roku 1756. Czytaj więcej źródło: pl.wikipedia.org

Ekolodzy mają powód do radości. Jedna z ostatnich dzikich rzek uznana parkiem narodowym

Albańscy ekolodzy odnieśli znaczące zwycięstwo. Jedna z największych swobodnie płynących rzek Europy, Wjosa, została uznana za park narodowy. Ochroną objęto 127 km2 rzeki, jej okolic i dopływów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Wjosa (alb. Vjosa, Vjosë; gr. Αώος, Aṓos) – rzeka w Albanii i Grecji. Ma długość 272 km, z czego pierwsze 80 km w Grecji, a pozostałe 192 km w Albanii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org

Jeden z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie wyrzuca z siebie dziwne kłęby

Najbardziej aktywny wulkan w Europie, Etna, codziennie wyrzuca ze swojego wnętrza dziesiątki nieziemskich „pierścieni wirowych” z pojedynczego otworu wulkanicznego znajdującego się w jednym z jego najaktywniejszych kraterów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Etna (łac. Aetna; scn. Mungibeddu, Muntagna lub Mongibello) – czynny stratowulkan we Włoszech, na wschodnim wybrzeżu Sycylii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org