Największa pustynia świata zaledwie 6 tysięcy lat temu była pokryta bujną zielenią. Badacz z Uniwersytetu w Teksasie stara się odkryć, co konkretnie przyczyniło się do tej zmiany.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Saharze
Sahara – strefa pustynna położona w północnej Afryce. Jest ona największą gorącą pustynią na Ziemi (ma 9 064 300 km²), rozciągająca się na długości 5700 km od Oceanu Atlantyckiego na zachodzie po Morze Czerwone na wschodzie; od północy ograniczona jest górami Atlas i wybrzeżem Morza Śródziemnego. Znajduje się na terytoriach 11 państw: Maroka, Algierii, Tunezji, Libii, Egiptu, Sahary Zachodniej, Mauretanii, Mali, Nigru, Czadu i Sudanu.
Występujące na pustyniach szaroziemy mają bardzo słabo rozwiniętą warstwę próchniczą, lub całkowity jej brak. Powoduje to bardzo rzadkie występowanie roślin na tych terenach. W niektórych miejscach znajdują się oazy z dostatkiem wody i bujną roślinnością. Jest tu znacznie więcej zwierząt niż w otwartym terenie.
Kilka słów z Wikipedii o pustyniach
Pustynia – teren o znacznej powierzchni, pozbawiony zwartej szaty roślinnej wskutek małej ilości opadów i przynajmniej okresowo wysokich temperatur powietrza, co sprawia, że parowanie przewyższa ilość opadów[1]. Na gorących pustyniach temperatury sięgają do 50 °C (najwyższa zanotowana temperatura to 57,7 °C[2][niewiarygodne źródło?]), nocą zaś dochodzą do 0 °C, charakterystyczne są dla nich też znaczne amplitudy dobowe temperatury, stały deficyt wilgotności oraz silne nasłonecznienie.
Czasem termin pustynia stosowany jest również do obszarów pozbawionych zwartej roślinności z innych powodów niż przewaga parowania nad opadami, np. do pustyń lodowych. Funkcjonują również określenia odległe znaczeniowo od podstawowego terminu, takie jak pustynia porostowa.
Ścisłe zdefiniowanie terminu „pustynia” napotyka na trudności, gdyż płynnie przechodzi ona w półpustynię, a następnie w step pustynny, suchy step i step. W efekcie istnieją w różnych źródłach rozbieżności co do łącznej powierzchni zajmowanej przez pustynie i półpustynie.
Kilka słów z Wikipedii o dżunglach
Dżungla – termin oznaczający pierwotnie i współcześnie w części publikacji specjalistycznych rodzaj formacji roślinnej charakterystycznej dla nadrzecznych terenów w północno-wschodniej części Azji Południowej. W języku potocznym i według niektórych publikacji specjalistycznych termin funkcjonuje jako synonim szeroko ujmowanego wilgotnego lasu równikowego[1].
Określenie to wywodzi się z sanskryckiego słowa जङ्गल (jaṅgala) znaczącego „nieużytek, ziemię nie nadającą się do uprawy”. Pierwotnie nazywano tak lasy nadrzeczne w dolnym biegu Gangesu i Brahmaputry[2]. Z czasem mianem tym zaczęto określać inne, trudno dostępne lasy wtórne, tworzące niedojrzałą fazę rozwojową równikowego lasu deszczowego w Azji południowej i południowo-wschodniej. Formacja taka cechuje się bardzo bujnym rozwojem podszytu, licznie rosną w niej liany, krzewy światłolubne i okazałe rośliny zielne. Powstaje w wyniku zniszczenia warstwy drzew, co umożliwia dostęp światła do dolnych warstw roślinności. Warunki takie istnieją nad brzegami rzek, na granicy lasu lub mają charakter antropogeniczny – są skutkiem wyrębów lasów[3]. Nieprzebyta gęstwina jaką tworzy zwarta roślinność, w tym zwłaszcza obfitość lian, często ciernistych lub kolczastych, powoduje, że przez wielu podróżników jest ona błędnie identyfikowana jako las pierwotny[4]. Tymczasem wnętrza pierwotnych, wilgotnych lasów równikowych Półwyspu Indochińskiego z reguły niemal pozbawione są warstwy krzewów. W podszycie bardziej świetlistych lasów równikowych na Półwyspie Indyjskim licznie rosną bambusy[5].
źródło: pl.wikipedia.org