Sól drogowa zmienia proporcję płci w populacjach żyjących w pobliżu żab leśnych (Lithobates sylvaticus).
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o żabach leśnych
Żaba leśna (Lithobates sylvaticus syn. Rana sylvatica[3]) – gatunek płaza z rodziny żabowatych.
Żaby leśne mierzą od 35 do 76 mm długości. Samice są znacznie większe niż samce. Ich ubarwienie grzbietu jest zazwyczaj brązowe lub rdzawe, zaś części brzusznych żółtawe, a czasem zielonkawo-białe. Są jednymi z najbardziej przystosowanych żab świata, gdyż w czasie zimy jej organizm częściowo zamarza. Przy życiu chronią ją tylko wcześniej zbierane zapasy, które utrzymują przy życiu niektóre z ważniejszych organów. Gdy zima dobiega końca, żaba budzi się i normalnie funkcjonuje.
Żaby leśne żywią się różnymi owadami oraz innymi małymi bezkręgowcami, w szczególności pająkami, chrząszczami, larwami ciem, pomrowami i ślimakami. Larwy żaby leśnej żywią się glonami oraz larwami mącznika młynarka.
Kilka słów z Wikipedii o soli drogowej
Sól drogowa – artykuł przemysłowy będący niemal czystym chlorkiem sodu (zawartość NaCl od 90% do 97%)[1]. Jest stosowana jako środek do rozmrażania i zwalczania śliskości zimowych na drogach, chodnikach i innych ciągach komunikacyjnych. W handlu dostępna zwykle w formie nieoczyszczonej soli kamiennej.
Sól drogowa negatywnie wpływa na środowisko naturalne, odbarwia i niszczy obuwie oraz betonowe elementy infrastruktury drogowej (krawężniki, płytki chodnikowe, kostkę brukową, itp.), a także przyśpiesza korozję podwozi i karoserii aut. Wzrost stężenia soli w glebie uniemożliwia korzeniom roślin pobieranie wody[2], w konsekwencji powodując ich karłowacenie i usychanie. W państwach Skandynawii, ale również w niektórych miastach w Polsce, zakazuje się sypania soli na chodniki[3].
Jako alternatywę dla chlorku sodu stosuje się chlorek wapnia wzbogacony m.in. substancjami hamującymi korozję oraz utrzymującymi właściwą kwasowość[4]. Chlorek wapnia jest skuteczniejszy w niskich temperaturach i mniej szkodliwy dla roślinności[5].
Kilka słów z Wikipedii o płci
Płeć – zespół cech o charakterze struktur i funkcji pozwalających na sklasyfikowanie organizmów na męskie i żeńskie[1].
W odniesieniu do organizmów płci męskiej stosuje się określenia mężczyzna i samiec, a w odniesieniu do organizmów płci żeńskiej: kobieta i samica, odpowiednio dla ludzi i zwierząt.
Mieszanie genów poprzez mejozę i połączenie gamet jest mechanizmem powszechnie występującym u eukariotów. Liczne organizmy jednokomórkowe wytwarzają gamety o tej samej wielkości. Zjawisko to nazywane jest izogamią. Większość organizmów wielokomórkowych wytwarza gamety różnej wielkości, co nazywane jest anizogamią. W tym przypadku często istnieją dwie odrębne płcie, żeńska gdy osobnik wytwarza komórki jajowe i męska, gdy osobnik wytwarza plemniki. Anizogamia wyewoluowała niezależnie u wielu linii eukariotów. Występuje u protistów oraz jest powszechna w królestwie roślin i zwierząt. Niektóre gatunki mają zarówno żeńskie, jak i męskie organy płciowe. Około 94% roślin kwiatowych to gatunki obupłciowe. U zwierząt obojnactwo jest rzadsze i występuje u około 5% gatunków. Hermafrodytyzm może mieć charakter sekwencyjny, kiedy osobnik zmienia płeć podczas życia lub jednoczesny, gdy osobnik ma w tym samym czasie organy płciowe żeńskie i męskie. Ze względu na niezależne wykształcenie płci u różnych grup systematycznych, są determinowane na wiele sposobów. Pleć może być determinowana przez środowisko (temperatura, pH, interakcje społeczne, sezonowość), genotypowo (w tym różne rodzaje chromosomowej determinacji płci), cytoplazmatycznie (przez pasożyty wewnątrzkomórkowe lub mitochondria). Możliwa jest także determinacja płci poprzez haploidalność do której dochodzi w wyniku działania promieniowania UV, braku zapłodnienia jak lub eliminacji genomu ojcowskiego. Zróżnicowanie sposobu wykształcania płci jest na tyle duże, że odmienne sposoby mogą występować u blisko spokrewnionych gatunków, a nawet u różnych populacji w obrębie tego samego gatunku [2].
źródło: pl.wikipedia.org