Współczesne budynki z dużymi szklanymi powierzchniami stanowią zagrożenie dla nietoperzy. Choć nietoperze potrafią latać z dużymi prędkościami, omijając przy okazji naturalne przeszkody w postaci np. drzew, najnowsze badania pokazują, że gładkie pionowe powierzchnie, w tym okna, stanowią dla nich martwy punkt.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o nietoperzach
Nietoperze[2][3], rękoskrzydłe (Chiroptera) – rząd ssaków łożyskowych, obejmujący ok. 1100 gatunków, do którego zalicza się 17 rodzin.
Są to jedyne zdolne do aktywnego lotu ssaki, w przeważającej większości prowadzące nocny tryb życia. Specyficzną postawę w spoczynku – zwisanie głową w dół – nietoperze zawdzięczają specjalnej budowie tylnych kończyn.
Dziedziną nauki zajmującą się zasadniczo rzędem nietoperzy jest chiropterologia[4].
Nietoperze cechują się skrzydłami umożliwiającymi im samodzielne latanie. Skrzydła powstały z wydłużonych palców przedniej kończyny, przedramienia, ramienia oraz błony lotnej. Tylko kciuk zakończony pazurem nie uległ wydłużeniu i nie wchodzi w skład skrzydeł. Błona ciała ciągnie się po boku ciała, aż do tylnych kończyn. Czasami znajduje się również między nogami. U gatunków owadożernych błoną przytrzymywana jest większa zdobycz. Skrzydła nietoperzy są większe niż u ptaków. Nietoperze często łapią owady najpierw końcem skrzydła, a potem za jego pomocą podają je sobie do pyszczka.
Kilka słów z Wikipedii o nockach dużych
Nocek duży[3] (Myotis myotis) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy z rodziny mroczkowatych.
W Polsce występuje głównie w południowo-zachodniej części kraju (jego miejscem zimowania jest MRU – Międzyrzecki Rejon Umocniony). Brak go jak dotąd na Suwalszczyźnie i Polesiu, zaś z Pojezierza Mazurskiego i Podlasia znane są tylko stwierdzenia pojedynczych osobników. Jedna z największych kolonii rozrodczych nocków dużych w Polsce znajduje się na strychu kościoła we Wleniu na Dolnym Śląsku. Występują też w Ojcowskim Parku Narodowym oraz na Wyżynie Olkuskiej (Czerna).
Kilka słów z Wikipedii o pionie
Pion – linia pokrywająca się z kierunkiem działania siły ciężkości na powierzchni Ziemi i w jej pobliżu. Jest prostopadła do powierzchni geoidy, lokalnie jest prostopadła do poziomu. Do wyznaczania pionu używa się przyrządu o tej nazwie.
Stosuje się też określenie pion lokalny na określenie pionu w danym punkcie na powierzchni Ziemi[1].
źródło: pl.wikipedia.org