Naukowcy wyliczyli, że wymarła „diabelska żaba” Beelzebufo dysponowała taką siłą zgryzu (zwarcia), że mogła zjadać małe dinozaury. Międzynarodowy zespół zaczął badania od współczesnej żaby rogatej Ceratophrys cranwelli, którą ze względu na kulisty kształt i charakterystyczny otwór gębowy nazywa się żabą Pac-Manem.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o beelzebufo
Beelzebufo – rodzaj dużego płaza bezogonowego żyjącego w późnej kredzie na terenach współczesnego Madagaskaru. Bywa określany jako „Devil Frog”[1], „Devil Toad”[2] czy „The Frog from Hell”[3], czyli – odpowiednio – „Diabelska Żaba”, „Diabelska Ropucha” i „Żaba z Piekła”. Jego skamieniałości odnaleziono w warstwach madagaskarskiej formacji Maevarano, datowanych na mastrycht, 70–65,5 mln lat temu[4].
Beelzebufo jest największym znanym płazem bezogonowym – większość odnalezionych skamieniałości należy prawdopodobnie do osobników o czaszce szerokiej na 8–12 cm i długości od czubka pyska do kloaki wynoszącej 16–27 cm, jednak niektóre szczątki reprezentują osobniki, u których wymiary te wynosiły, odpowiednio, 15–20 cm i ponad 40 cm[4]. Beelzebufo ampinga był więc większy od największego współczesnego płaza bezogonowego – żaby goliata, osiągającego 32 cm.
Kilka słów z Wikipedii o dinozaurach
Dinozaury (Dinosauria) – zróżnicowany klad zauropsydów. Pojawiły się w triasie, około 237 milionów lat temu. Stanowiły dominującą grupę kręgowców lądowych od początku jury (około 201 milionów lat temu) przez 135 milionów lat, do końca kredy (66 milionów lat temu), kiedy wymieranie kredowe (wyznaczające granicę kreda-trzeciorzęd i koniec mezozoiku) doprowadziło do zniknięcia większości linii. Zapis kopalny wskazuje, że w jurze ptaki wyewoluowały z dinozaurów zaliczanych do teropodów, wobec czego przez literaturę przedmiotu wydaną w XXI wieku uznawane są za grupę dinozaurów[1]. Przeżywając katastrofę sprzed 66 milionów lat, dzięki swym potomkom stały się kontynuatorami linii dinozaurów po czasy współczesne[2].
Do ostatnich dziesięcioleci XX wieku wszystkie grupy dinozaurów uznawano za wymarłe. Jednakże zapis kopalny wskazuje, że ptaki, nazywane dziś w języku angielskim avian dinosaurs („ptasie dinozaury”)[3], są współczesnymi potomkami opierzonych dinozaurów[4], Wyewoluowały one ze swych teropodzich przodków w okresie jury[5]. Wobec tego ptaki stanowią jedyną linię dinozaurów, która przetrwała zagładę[6].
Kilka słów z Wikipedii o zwarciu
Zwarcie – terminem tym określamy wzajemne pozycje (statyczne i dynamiczne) żuchwy i szczęk w których zęby obu łuków zębowych kontaktują się ze sobą w jakikolwiek sposób. W bezzębiu zwarcie definiujemy jako wzajemny stosunek żuchwy i szczęk względem trzech płaszczyzn.
Wyróżniamy zwarcie centryczne (centralne) i zwarcie ekscentryczne (pozacentralne) . W skład zwarcia centrycznego wchodzą:
maksymalne zaguzkowanie (interkuspidacja),
maksymalne dotylne położenie zwarciowe żuchwy (u ok. 10% ludzi pokrywa się z maksymalnym zaguzkowaniem),
poślizg centryczny pomiędzy powyższymi położeniami (0,8-1,2 mm).
źródło: pl.wikipedia.org