Rolnicy z Okoyamy (Japonia) wyhodowali banany z jadalną skórką. Skórka tych owoców (Mongee Banana) nie smakuje szczególnie dobrze, ale jest znacznie cieńsza i mniej gorzka niż w zwykłych bananach.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
tagi: skóra banana
Kilka słów z Wikipedii o bananach
Banan – jadalny owoc tropikalny, z botanicznego punktu widzenia – jagoda[1], produkowany przez kilka gatunków roślin okrytonasiennych z rodzaju banan (Musa), najczęściej są to owoce banana zwyczajnego[1][2].
Słowo banan pochodzi bądź od arabskiego słowa banan, oznaczającego palec[3] lub z afrykańskiego języka wolof, w którym rośliny te określa się mianem banaana[4].
Hodowane są głównie w strefie międzyzwrotnikowej – w Afryce, Ameryce Południowej i Północnej oraz w Azji i krajach Pacyfiku[1][2].
Najczęściej banany mają od 10 do 15 cm, największe okazy osiągają do 30 cm. Rosną w groniastych owocostanach[2]. Owoce poszczególnych gatunków różnią takie cechy jak stopień mączystości czy zawartość cukrów, co decyduje o ich zastosowaniu kulinarnym.
Często spotykanym mitem na temat bananów jest twierdzenie, że w końcówkach tych owoców mogą znajdować się lamblie – pasożyty lambliozy. Ciemna końcówka owocu jest pozostałością po kwiatostanie.
Kilka słów z Wikipedii o Okayama
Okayama (jap. 岡山市 Okayama-shi?) – miasto w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Okayama, w południowo-zachodniej części wyspy Honsiu. Miasto zostało założone 1 czerwca 1889. Okayama jest jednym z niewielu japońskich miast, które utrzymują sieć tramwajową. Jest ważnym węzłem kolejowym łączącym m.in.: Sikoku z regionami San’yō i San’in. W mieście znajduje się dworzec Okayama. W 2005 miasto liczyło 674 605 mieszkańców[1].
Kilka słów z Wikipedii o skórkach
Epiderma, skórka – w szerokim znaczeniu jest to tkanka roślinna okrywająca, obejmująca zarówno powierzchniową warstwę komórek pędu, jak i korzenia[1][2].
W ściślejszym znaczeniu epiderma definiowana jest jako skórka pędu roślin naczyniowych – powierzchniowa powłoka łodygi, liści i organów generatywnych, podczas gdy skórkę korzenia nazywa się ryzodermą (epiblemą)[3].
Skórka wyróżniana jest także w budowie różnych części różnych pokoleń mszaków[4]. Tworzy ją warstwa ściśle do siebie przylegających żywych komórek pozbawionych chloroplastów. Najczęściej jest to pojedyncza warstwa komórek[5].
źródło: pl.wikipedia.org