Utrata drzew na terenie Europy zagraża wielu gatunkom chrząszczy. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) oceniała status 700 europejskich chrząszczy saproksylicznych, które żyją na martwym drewnie albo są uzależnione od innych organizmów z nim związanych.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o chrząszczach
Chrząszcze, tęgopokrywe (Coleoptera) – jeden z najliczniejszych rzędów owadów (Insecta). Obejmuje około 400 tys.[2] znanych nauce gatunków. W Polsce stwierdzono około 6200 gatunków[3]. Szacuje się, że liczba nieopisanych gatunków może sięgać kilku milionów. Chrząszcze to zwierzęta kosmopolityczne, zamieszkujące najrozmaitsze środowiska i strefy klimatyczne. Mogą być roślinożerne, drapieżne, padlinożerne, wszystkożerne, mogą zamieszkiwać zarówno ląd, jak i wody słodkie. Chrząszcze przechodzą przeobrażenie zupełne: (jajo, larwa, poczwarka, owad dorosły). Cechą charakterystyczną chrząszczy jest aparat gębowy typu gryzącego.
Kilka słów z Wikipedii o drzewostanie
Drzewostan – zespół większej liczby drzew rosnących na pewnej powierzchni leśnej w odpowiednim zagęszczeniu i zwarciu koron, wzajemnie na siebie oddziałujących.
Drzewostan składający się tylko z jednego gatunku drzew to drzewostan jednogatunkowy (lity), np. sosnowy, świerkowy, dębowy. Gdy w skład drzewostanu wchodzi więcej gatunków jest to drzewostan mieszany (wielogatunkowy) np. sosnowo-dębowy, sosnowo-brzozowo-dębowy itp. Kolejność wyrazów wskazuje, jakiego gatunku jest najwięcej, a jakiego najmniej i tak np. w drzewostanie sosnowo-brzozowo-dębowym największy będzie udział dębu, następnie brzozy, a najmniejszy sosny.
Kilka słów z Wikipedii o Europie
Europa – część świata (określana zwykle tradycyjnym, acz nieścisłym mianem kontynentu), leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej, stanowiąca wraz z Azją kontynent Eurazję.
Nazwa Europy wywodzi się z greckiego słowa Εὐρώπη (Europe) i zwykle poprzez łacińską formę Europa weszło do niemal wszystkich języków świata. Etymologia samego terminu Εὐρώπη jest niejasna: być może pochodzi ono od εὐρωπός (europos) – „łagodnie wznoszący się”, albo od asyryjskiego ereb, „zachód”. Inne teorie wywodzą pochodzenia nazwy od semickiego słowa oznaczającego „ciemny”[2]. Używane jest też określenie Stary Kontynent.
Kilka słów z Wikipedii o gatunkach saproksylicznych
Gatunek saproksyliczny – gatunek bezkręgowca związany z martwym drewnem.
Do bezkręgowców saproksylicznych zaliczamy gatunki, które wymagają martwego drewna jako środowiska lub jako pożywienia – są to saproksylobionty, jak i gatunki preferujące martwe drewno – saproksylofile.
Gatunki saproksyliczne żyją także w środowisku wodnym (martwym drewnie zanurzonym w wodzie). W naturalnych ciekach i jeziorach spotyka się dużo leżących w wodzie kłód, pni drzew, detrytusu.
źródło: pl.wikipedia.org