Zakwaszanie oceanów spowodowane działalnością człowieka w niepokojącym tempie rozpuszcza dno morskie – czytamy w nowym badaniu. Dno morskie na ogół jest mleczno-białe i składa się z kalcytu mineralnego (CaCO3), który powstaje ze szkieletów i skorup planktonowych organizmów oraz koralowców – wynika z badań opublikowanych w tym tygodniu w amerykańskim czasopiśmie Proceedings of National Academy of Sciences PNAS).
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o kalcycie
Kalcyt – minerał z gromady węglanów, węglan wapnia. Bardzo rozpowszechniony minerał skałotwórczy.
Nazwa pochodzi od gr. χάλιξ chalix = wapno oraz łac. calx (calcis) = wapno i nawiązuje do tradycyjnego zastosowania tego minerału.
Kryształy kalcytu przybierają bardzo różne postacie i są elementem wielu różnych skał – wapienie, marmury, nacieki jaskiniowe (stalaktyty, stalagmity i stalagnaty), oolity, dolomitów, margli, zieleńców, fyllitów, skarnów, erlanów. Może występować jako spoiwo w piaskowcach i zlepieńcach. Tworzy wypełnienie żyłek w najrozmaitszych skałach osadowych i metamorficznych. Czytaj więcej
Kilka słów z Wikipedii o CO2
Dwutlenek węgla (nazwa Stocka: tlenek węgla(IV)), ditlenek węgla, CO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym węgiel występuje na IV stopniu utlenienia.
W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny, bezwonny i niepalny gaz o kwaskowatym smaku, rozpuszczalny w wodzie (1,7 l CO
2/l H
2O i cięższy od powietrza (ok. 1,5 raza). Pod normalnym ciśnieniem przechodzi ze stanu stałego do gazowego (sublimuje) z pominięciem fazy ciekłej w temperaturze −78,5 °C. Można go jednak skroplić pod zwiększonym ciśnieniem, np. pod ciśnieniem 34 atm skrapla się w temperaturze 0 °C[9].
W czerwcu 2006 francusko-włoska grupa badawcza pod kierownictwem Mario Santoro opublikowała w Nature informację o uzyskaniu pod ciśnieniem rzędu 40–48 GPa (ok. 400–480 tys. atm) stałego dwutlenku węgla o charakterze amorficznym[10]. Podobny charakter mają tlenki pierwiastków tej samej grupy układu okresowego: SiO2 (→szkło) i GeO2. Czytaj więcej
Kilka słów z Wikipedii o dnie oceanicznym
Dno oceaniczne − część skorupy ziemskiej pokryta wodami oceanów. Dno oceanów obejmuje fragmenty bloków kontynentalnych oraz dno właściwych zbiorników oceanicznych. Obszary szelfu i stoku kontynentalnego geologicznie są częścią kontynentu, jako że są zbudowane ze skorupy kontynentalnej. Obszary basenów oceanicznych, rowów oceanicznych i grzbietów śródoceanicznych mają skorupę typu oceanicznego i tworzą właściwe dno oceanu.
Eustatyczne zmiany poziomu oceanów sprawiają, że szelf kontynentalny bywał w historii Ziemi odsłonięty (np. podczas zlodowaceń) lub przykryty wodami, jak ma to miejsce obecnie. Czytaj więcej
źródło: pl.wikipedia.org