MatkaZiemia.ovh

Ziemskie północne pole magnetyczne przemieszcza się z Kanady w stronę Syberii. Ruch ten jest tak szybki, że pojawiła się konieczność dokonana rzadkiej korekty Ziemskiego Modelu Magnetycznego. Opisuje on pole magnetyczne planety i jest podstawą wszystkich współczesnych systemów nawigacyjnych. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Ziemskim polu magnetycznym Ziemskie pole magnetyczne – pole magnetyczne występujące naturalnie wewnątrz i wokół Ziemi. Odpowiada ono w przybliżeniu polu dipola magnetycznego z jednym biegunem geomagnetycznym w pobliżu geograficznego bieguna północnego i z drugim biegunem geomagnetycznym w pobliżu bieguna południowego. Linia łącząca bieguny geomagnetyczne tworzy z osią obrotu Ziemi kąt 9,98°[1]. Pole magnetyczne rozciąga się na kilkadziesiąt tysięcy kilometrów od Ziemi, a obszar, w którym ono występuje nazywa się ziemską magnetosferą. Termin „biegun magnetyczny” oznacza najczęściej[a] miejsce, w którym inklinacja magnetyczna osiąga 90°, tj.

By chronić unikatową faunę, na Wyspach Galápagos zakazano sztucznych ogni. W oświadczeniu miejscowych władz napisano, że uchwała zakazująca importu, sprzedaży, dystrybucji i wykorzystania sztucznych ogni oraz materiałów pirotechnicznych w prowincji Galápagos została przyjęta jednogłośnie. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Galápagos Wyspy Galápagos także Wyspy Żółwie[2] (nazwa urzędowa: hiszp. Archipiélago de Colón, czyli „Archipelag Kolumba”) – archipelag pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Spokojnym, na wysokości równika, ok. 1000 km na zachód od wybrzeża Ameryki Południowej. Wyspy należą do Ekwadoru, a ich powierzchnia wynosi ok. 8 tys. km². W 1978 roku archipelag został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 2001 roku wpis poszerzono o Rezerwat Morski Galápagos. Prawdziwy rozgłos Wyspy Galápagos uzyskały w XIX w. dzięki wyprawie Karola Darwina, który zaokrętował się jako przyrodnik podczas rejsu HMS Beagle na wodach Ameryki Południowej[88]. Beag

Czwartego października w Japonii padł rekord kwoty zapłaconej za żywą rybę. Karp koi odmiany kōhaku został wylicytowany za 203 mln jenów, czyli ok. 1,8 mln dol. To o ponad 1,3 mln dol. więcej niż przy poprzednim rekordzie. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: najdroższe ryby świata Kilka słów z Wikipedii o Kohaku Kohaku (紅白 (kōhaku 'czerwony i biały’)) to różnorodne ozdobne koi (karp). Kohaku ma białe ciało (Shiro), z czerwonymi (aka) znakami lub 'częścią’ na ciele. Kohaku jest jednym z gosanke; 'Wielka Trójca’, składająca się z Kohaku, Sanke i Showa. [1] Uważa się, że rasa Kohaku jest jedną z pierwszych rozwiniętych odmian karpia. Odmiana pochodzi z 1888 roku, kiedy mężczyzna o nazwisku Kunizo Hiroi wyhodował rudą samicę koi z jednym ze swoich samców, którego oznaczenia przypominały wiśniowe kwiaty, tworząc w ten sposób wymarły ród Gosuke, z którego zostały ustanowione wszystkie znane linie Kohaku (Tomoin) , Sensuke, Yagozen, Manzo). [2] Dzisiaj Tomoin i Yagozen są dwo

Odkryty w kamieniołomie w pobliżu Saltrio (Włochy), Saltriovenator zanellai jest najstarszym znanym ceratozaurem i zarazem największym drapieżnym dinozaurem z wczesnej jury (datowanie wskazuje, że żył ok. 198 mln lat temu w synemurze). Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Saltriovenatorach Saltriovenator – dinozaur z grupy teropodów (Theropoda) żyjący we wczesnej jurze (synemur) na terenach dzisiejszej Europy. Znany z niekompletnego szkieletu (fragment czaszki, trzy fragmenty żuchwy, fragmenty żeber, kości kończyn, niekompletna obręcz kończyny górnej, w tym zrośnięte obojczyki[1]) oznaczonego MSNM V3664, oraz z pojedynczego zęba oznaczonego MSNM V3659. Skamieniałości Saltriovenator odkryto we Włoszech (w regionie Lombardia, w pobliżu miejscowości Saltrio)[2]. Choć w literaturze popularnonaukowej na określenie okazu bywały używane nazwy „saltriosaur” i „Saltriosaurus”, dinozaur ten do 2018 roku nie został opisany i nazwany w sposób zgodny z wymogami nakładanymi pr

Film, który obecnie krąży w Internecie, został uwieczniony przez Dylana Brayshawa, fotografa na plaży Hahei we wtorek, 4 grudnia. Przedstawia on, jak pływaczka zbliża się do grupy trzech orek, które zaczęły pływać wokół niej. Zobacz cały artykuł na tej stronie Poniżej na wideo te zdarzenie Kilka słów z Wikipedii o Hahei Hahei to mała osada w Zatoce Merkurego po wschodniej stronie Półwyspu Coromandel w Nowej Zelandii. Jest blisko Cathedral Cove, pomiędzy osiedlami Cooks Beach i Hot Water Beach. Jest to około 6 km na południowy wschód od Whitianga i 6 km na północ od Hot Water Beach. Trasa do Whitianga z Hahei jest okrężna i trwa około 40 minut. O wiele bardziej bezpośrednia trasa to droga do Ferry Landing, która zajmuje 15 minut, a następnie krótka wycieczka promem pasażerskim do Whitianga. Usługa promowa do Whitianga służył we wschodniej części Zatoki Mercury od 1895 r. [1] Wybitną cechą plaży jest wyspa Mahurangi (Goat Island), która leży na skraju Rezerwatu Morskiego Te Whanganui-A-

Choć muszki owocowe (Drosophila melanogaster) są jednym z najlepiej zbadanych organizmów, jednak dotąd nikt nie odkrył ich na wolności ani nie ustalił, skąd pochodzą. Po kilku latach dochodzenia udało się to dopiero szwedzko-amerykańskiemu zespołowi. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o muszkach owocowych Wywilżna karłowata[2][3][4], drozofila karłówka[4], muszka owocowa, wywilżnia[5][6], wywilżanka[3], drozofila[3][5][6], octówka[5] (Drosophila melanogaster) – niewielki owad (wielkości 2–3 mm) z rzędu muchówek. Jest gatunkiem należącym do bezkręgowych organizmów modelowych. Został użyty przez Thomasa Morgana w badaniach nad chromosomową teorią dziedziczności. Owad ten jest też jednym z pierwszych zwierząt wykorzystywanych w bioastronautyce – od 1952 w lotach balonowych w górne warstwy atmosfery – i pierwszym zwierzęciem umieszczonym przez ludzi w przestrzeni kosmicznej (20 lutego 1947). W środowisku naturalnym owady te spotkać można w pobliżu drzew owocowych, wo

Spacerujący pies niespodziewanie obronił bramkę w ostatniej minucie meczu piłki nożnej w Argentynie. Dziwaczna interwencja miała miejsce podczas niedzielnego meczu trzeciej ligii na stadionie w Gualeguaychú, na północ od Buenos Aires, pomiędzy gospodarzami z klubu Juventuda Unida de Gualeguaychú a gośćmi Defensores de Belgrano. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Argentynie Argentyna (hiszp. Argentina, wymowa i [aɾxenˈtina]), oficjalnie Republika Argentyńska (hiszp. República Argentina, wym. [reˈpuβlika aɾxenˈtina]) – państwo w Ameryce Południowej, nad południowym Atlantykiem. Graniczy z Chile na zachodzie, Boliwią i Paragwajem na północy, Brazylią i Urugwajem na północnym wschodzie. Argentyna rości pretensje do archipelagu Falklandów oraz części Antarktydy. Nazwa „Argentyna” pochodzi od łacińskiego argentum (srebro, plata po hiszpańsku) jest związana z legendą o górach pełnych srebra która była powszechna pośród pierwszych europejskich odkrywców Niziny La Platy

Kilka miast w północno-zachodnich Chinach zostało pokrytych żółtym śniegiem. Choć mieszkańcy byli zaskoczeni widokami; meteorolodzy uspokajają – niezwykła barwa śniegu to wynik połączenia mroźnej pogody i burz piaskowych szalejących w regionie. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o śniegu Śnieg – opad atmosferyczny w postaci kryształków lodu o kształtach głównie sześcioramiennych gwiazdek, łączących się w płatki śniegu. Po opadnięciu na ziemię tworzy porowatą pokrywę śnieżną, także nazywaną śniegiem. Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna krystalizuje, (resublimacja), tworząc kryształy lodu. Płatek śniegu to struktura kryształów śniegu, mogąca mieć do kilku centymetrów. Czasem określa się tak samo również pojedyncze kryształki. Czytaj więcej Kilka słów z Wikipedii o burzach piaskowych Burza piaskowa (burza pyłowo-piaskowa) to zjawisko atmosferyczne wywołane przez silne wiatry związane z wtargnięciem chłodnego powietrza polarnego na ciepłe obszary pustynne i pół

Międzynarodowy zespół naukowy roztopił złoto w temperaturze pokojowej. Do odkrycia doszło przypadkiem. Ludvig de Knoop z Chalmers University of Technology chciał zobaczyć, jak na atomy złota wpływa największe powiększenie ich w mikroskopie elektronowym. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o złocie Złoto (Au, łac. aurum) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 79. Złoto jest ciężkim, miękkim i błyszczącym metalem, będącym najbardziej kowalnym i ciągliwym spośród wszystkich znanych metali. Czyste złoto ma jasnożółty kolor i wyraźny połysk, nie utlenia się w wodzie czy powietrzu. Chemicznie złoto należy do metali przejściowych i pierwiastków grupy 11. Z wyjątkiem helowców (tzw. gazów szlachetnych) złoto jest najmniej reaktywnym pierwiastkiem. Złoto długo przed okresem spisanej historii było drogocennym i poszukiwanym metalem szlachetnym używanym w biciu monet, jubilerstwie, sztuce i zdobieniach. Czytaj więcej Kilka słów z Wikipedii o mikroskopach elektronowych Mik

Piecuszek (Phylloscopus trochilus yakutensis) jest rekordzistą długości migracji w kategorii wagowej ptaków 10-g. Okazuje się bowiem, że pokonuje co najmniej 13 tys. km. Naukowcy z Uniwersytetu w Lund współpracowali z kolegami z Magadanu. Badali piecuszki, które latem rozmnażają się w północno-wschodniej Rosji. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: rekord migracji Kilka słów z Wikipedii o piecuszkach Piecuszek (Phylloscopus trochilus) – niewielki ptak wędrowny z rodziny świstunek[4] (Phylloscopidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Zamieszkuje lasy umiarkowanej i chłodnej części Eurazji od Francji i środkowych dolin Alp (jednocześnie południowa granica areału) w Zachodniej Europie po Kamczatkę we wschodniej Syberii. Północna granica jest bardziej wysunięta ku biegunowi niżu pierwiosnka – za polarną granicę lasu. Nie spotkamy jej w basenie Morza Śródziemnego i w południowo-wschodniej Europie. To ptak wędrujący na dalekie odległości. Trasy jego migracji oraz miejsc

Olbrzymie zanieczyszczenie powietrza w Chinach to nie tylko skutek działalności miejscowego, często przestarzałego, przemysłu. Badacze z Chin, USA i Norwegii zauważyli, że kampania zachęcająca mieszkańców wsi, by zamiast drewna i traw palili w piecach czystsze paliwa przynosi kolosalne korzyści. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o zanieczyszczeniach powietrza Zanieczyszczenia powietrza są głównymi przyczynami globalnych zagrożeń środowiska. Międzynarodowa Organizacja Pracy definiuje je jako wszelkie skażenie powietrza przez substancje, które są szkodliwe dla zdrowia lub niebezpieczne z innych przyczyn, bez względu na ich postać fizyczną[1]. Najczęściej i najbardziej zanieczyszczają atmosferę: dwutlenek węgla, dwutlenek siarki, tlenki azotu oraz pyły[2]. Powietrze zanieczyszczają wszystkie substancje gazowe, stałe lub ciekłe, znajdujące się w powietrzu w ilościach większych niż ich średnia zawartość. Zanieczyszczenia powietrza dzieli się na pyłowe i gazowe. Świat

Międzynarodowy zespół naukowy poinformował o znalezieniu pierwszego krateru uderzeniowego ukrytego głęboko pod lodem Grenlandii. Jak dowiadujemy się z Goddar’s Space Flight Center krater, znajdujący się pod Lodowcem Hiawatha, ma głębokość 300 metrów i średnicę 31 kilometrów. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o kraterach uderzeniowych Krater uderzeniowy – koliste zagłębienie (lub zniekształcenie) na powierzchni ciała niebieskiego, spowodowane upadkiem meteorytu, planetoidy lub komety. Kratery są najczęściej spotykanymi elementami rzeźby powierzchni ciał o budowie skalistej i skalno-lodowej w Układzie Słonecznym, o ile ciało jest pozbawione atmosfery, a jego powierzchnia nie została przekształcona przez procesy geologiczne. Obserwowana gęstość występowania kraterów uderzeniowych zawiera informację o wieku struktury geologicznej nimi pokrytej i o intensywności procesów geologicznych. Na przykład, Kallisto, satelita Jowisza, jest gęsto pokryty kraterami ponieważ nie

Podnoszący się poziom oceanów może być korzystny dla długoterminowego przetrwania wysp z raf koralowych, takich jak Malediwy, dowiadujemy się z artykułu opublikowanego na łamach Geophysical Research Letters. Nisko położone wyspy z raf koralowych wznoszą się średnio na mniej nią 3 metry nad poziom morza, co czyni je niezwykle wrażliwe na rosnący poziom oceanu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o oceanach Ocean (łac. Oceanus, stgr. Ὠκεανός Okeanos – u starożytnych Greków i Rzymian mityczna rzeka oblewająca cały świat, także nazwa jej boga)[1] – wielka część hydrosfery ziemskiej, stanowiąca rozległy obszar słonej wody. Wody słone pokrywają w sumie blisko 3/4 (70,8%) Ziemi. Powierzchnia oceanów wynosi ok. 361 mln km², a ich łączna objętość ok. 1,3•1018 m³. W skład oceanów (układów oceanicznych) wchodzą także mniejsze obszary wodne, jak: morza, zatoki, kanały, zalewy i cieśniny, które od pełnych wód oceanicznych mogą być oddzielone półwyspami, wyspami bądź archipelag

Organizacja Warwickshire Amphibian and Reptile Team (WART) umieszcza w kanałach odpływowych na poboczu dróg pokryte siatką aluminiowe drabinki dla płazów. Docelowo znajdą się one w 20 lokalizacjach w pobliżu miejsc lęgowych tych zwierząt. Zabieg ma wspomóc kurczące się populacje płazów z West Midlands. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o płazach Płazy (Amphibia) – gromada zmiennocieplnych kręgowców z grupy czworonogów. Zamieszkują różnorodne siedliska, większość gatunków żyje na lądzie, w gruncie, na drzewach bądź w wodach słodkich. W rozwoju przechodzą stadium larwalne, w którego czasie prowadzą wodny tryb życia, choć niektóre gatunki wykształciły adaptacje behawioralne pozwalające ominąć to ograniczenie. Kijanki przechodzą przeobrażenie, w którego wyniku oddychająca skrzelami larwa staje się dorosłym osobnikiem oddychającym płucami. Wymiana gazowa następuje również przez skórę. Niektóre niewielkie ogoniaste, jak i bezogonowe nie mają płuc i prowadzą całą wymia

Prof. Stephen Rowland z Uniwersytetu Nevady w Las Vegas odkrył 28 śladów stóp, pozostawionych przez gadopodobną istotę 310 mln lat temu. To najstarsze tropy, jakie kiedykolwiek znaleziono w Parku Narodowym Wielkiego Kanionu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o gadach Gady (Reptilia, od łac. repto – czołgać się) – parafiletyczna grupa zmiennocieplnych owodniowców. Współczesne gady są pozostałością po znacznie większej grupie zwierząt, której największy rozkwit przypadł na erę mezozoiczną. Obecnie żyją tylko cztery rzędy gadów, ich pozostałe znane linie ewolucyjne wymarły. Niektóre kopalne gady naczelne, czyli archozaury (takie jak pterozaury i dinozaury), były prawdopodobnie zwierzętami stałocieplnymi. W tradycyjnej linneuszowskiej klasyfikacji kręgowców gady wyodrębniano jako gromadę, do której zaliczano wszystkie owodniowce z wyjątkiem ptaków i ssaków. Jednak tak definiowana gromada gadów jest parafiletyczna, gdyż należą do niej przodkowie ptaków i ssaków, lecz

Pod koniec lipca w rosyjskim regionie Magadan przy pomocą drona nakręcono film o niedźwiedziu i niedźwiadku wspinających się po stromym zboczu pokrytym śniegiem. Po kilku nieudanych próbach mały niedźwiadek zdał sobie sprawę, że musi podążać za śladami pozostawionymi przez matkę. Poniżej wideo przedstawiające to zdarzenie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Kilka słów z Wikipedii o Magadanie Magadan (ros. Магадан) – stolica obwodu magadańskiego w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej, port nad Morzem Ochockim; 96 tys. mieszkańców (2010)[1]. W roku 1928 na miejscu obecnego miasta została założona pierwsza osada o nazwie Nagajewo. Intensywna rozbudowa zaczęła się w 1933 roku w wyniku decyzji Edwarda Berzina, założyciela Dalstroju – organizacji, która powstała by zająć się eksploatacją zasobów mineralnych Kołymy – początkowo głównie złota (1940 – 80 ton), a w czasie wojny również ołowiu – używając więźniów jako siły roboczej. Ekstensywna polityka wydobywcza stała się główną siłą

W Bieszczadach rozpoczęła się sezonowa wędrówka żubrów do miejsc zimowania; udają się z wyższych partii w doliny. Z kolei od dwóch tygodni zimowe umaszczenie mają już także koniki polskie w ich rezerwatowej hodowli w Nadleśnictwie Tuszyma k. Mielca. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o żubrach Żubr europejski[3], dawniej: żubr[4] (Bison bonasus) – gatunek łożyskowca z rodziny wołowatych, rzędu parzystokopytnych. W 2013 roku światowa liczebność gatunku wynosiła 5249 osobników, z czego 1623 przebywało w hodowlach zamkniętych, a 3626 żyło w wolnych i w półwolnych populacjach[5]. Według danych z 2013 roku w Polsce żyło 1377 żubrów, z czego większość (1138) w stadach wolnościowych (pięć populacji)[5], z końcem 2017 liczba ta wzrosła do 1873 osobników[6]. Prawie połowa polskiej wolnej populacji skupiona jest w Puszczy Białowieskiej[7], ponadto dzikie żubry w Polsce spotkać można w Bieszczadach, Puszczy Knyszyńskiej, Puszczy Boreckiej, w rejonie Mirosławca i Drawska Pom

NASA opublikowała zdjęcie dryfującej po Morzu Weddella góry lodowej, która ma niemal idealnie prostokątną powierzchnię i ostro opadające pionowe ściany. Zdjęcie wykonano kilka tygodni temu z samolotu badawczego agencji. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: góra stołowa Kilka słów z Wikipedii o górach lodowych Góra lodowa – ogólnie: zwarta bryła lodu, oderwana w wyniku procesu zwanego cieleniem od lodowca i pływająca po powierzchni wody lub osiadła na dnie. Światowa Organizacja Meteorologiczna zawęża tę definicję do brył o powierzchni przekraczającej 300 m² i wystających ponad powierzchnię co najmniej o 5 metrów (mniejsze to: odłamy góry lodowej i odłamki góry lodowej – growlery). Góry lodowe są zwykle barwy białej lub biało-szarej – wynika to z tego, że składają się ze śniegu i lodu, odbijającego promienie słoneczne w całym zakresie promieniowania widzialnego. Dodatkowo, niejednorodność lodu powstającego w wyniku kompresji śniegu, związana z obecnością licznych pęcherzyków powietrz

Ogromne lodowcowe powodzie w zachodniej Arktyce, które miały miejsce 13 tysięcy lat temu, doprowadziły do ogromnego ochłodzenia klimatu na dwieście lat – wynika z najnowszych badań, które po raz kolejny zwracają uwagę na przykre konsekwencje topniejących lodowców z powodu obecnego globalnego ocieplenia. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o lodowcach Lodowiec – wolno płynąca masa lodu powstałego z przekształcenia pokładów wiecznego śniegu. Lodowce są największym rezerwuarem wody słodkiej na Ziemi i drugim po oceanach wody na świecie. Badaniem lodowców zajmuje się glacjologia. Gromadzący się śnieg – pod wpływem panującej temperatury, przy dużej wilgotności powietrza i pod wpływem ciśnienia nadległych warstw śniegu – zmniejsza swą objętość, częściowo krystalizuje i stopniowo przekształca się wpierw w firn, a następnie w lód firnowy i lodowcowy. Działalność erozyjno-akumulacyjna lodowców manifestuje się w rzeźbie glacjalnej, na którą składa się szereg form rzeźby pow

Zakwaszanie oceanów spowodowane działalnością człowieka w niepokojącym tempie rozpuszcza dno morskie – czytamy w nowym badaniu. Dno morskie na ogół jest mleczno-białe i składa się z kalcytu mineralnego (CaCO3), który powstaje ze szkieletów i skorup planktonowych organizmów oraz koralowców – wynika z badań opublikowanych w tym tygodniu w amerykańskim czasopiśmie Proceedings of National Academy of Sciences PNAS). Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o kalcycie Kalcyt – minerał z gromady węglanów, węglan wapnia. Bardzo rozpowszechniony minerał skałotwórczy. Nazwa pochodzi od gr. χάλιξ chalix = wapno oraz łac. calx (calcis) = wapno i nawiązuje do tradycyjnego zastosowania tego minerału. Kryształy kalcytu przybierają bardzo różne postacie i są elementem wielu różnych skał – wapienie, marmury, nacieki jaskiniowe (stalaktyty, stalagmity i stalagnaty), oolity, dolomitów, margli, zieleńców, fyllitów, skarnów, erlanów. Może występować jako spoiwo w piaskowcach i zlepieńcach.