MatkaZiemia.ovh

Przyjaźń wargacza azjatyckiego (Semicossyphus reticulatus) Yoriko i Hiroyukiego Arakawy trwa już ćwierć wieku. Para spotyka się w zatoce Tateyma w prefekturze Chiba. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: przyjaźń Japończyka z rybą, ryby z Japończykiem, przyjaźń człowieka i ryby Kilka słów z Wikipedii o wargaczowatych Wargaczowate[2] (Labridae) – jedna z najbardziej licznych w gatunki – po babkowatych i pielęgnicowatych – rodzin ryb okoniokształtnych (Perciformes). Obejmuje ponad 500 współcześnie żyjących gatunków bardzo zróżnicowanych morfologicznie i ekologicznie, szeroko rozprzestrzenionych w wodach morskich. W zapisie kopalnym znane są od paleocenu. Zasięg występowania Labridae obejmuje Ocean Spokojny, Ocean Atlantycki i Ocean Indyjski oraz przyległe morza. Występują w wodach przybrzeżnych i nad szelfem kontynentalnym. Najwięcej wargaczowatych występuje w morzach tropikalnych, zwłaszcza w sąsiedztwie raf koralowych. Zasiedlają również morza stref umiarkowanych. Występują na różny

Niż Egon ciągle rządzi pogodą w Polsce. Przynosi silniejszy wiatr oraz opady śniegu. Miejscami mogą powstawać zawieje śnieżne. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o niżu Niż baryczny, cyklon – układ baryczny, w którym występują zazwyczaj układy frontalne. Nacisk jest tutaj położony na to, że niż baryczny jest zjawiskiem pogodowym, a nie obszarem niskiego ciśnienia. Wraz z przyjściem centrum niżu obserwuje się spadek ciśnienia i zazwyczaj zmianę innych parametrów, takich jak temperatura czy zachmurzenie. Wbrew potocznym oczekiwaniom wiatr, w rozwiniętym (czasowo) niżu barycznym, nie wieje od obszaru ciśnienia wysokiego do niskiego, lecz równolegle do linii stałego ciśnienia. W niżu wiatry wieją cyklonalnie, czyli na półkuli północnej przeciwnie do wskazówek zegara. Niż (ciśnienie) i cyklon (kierunek wiatru) są synonimami. Zjawisko niżów barycznych charakterystyczne dla średnich szerokości nie występuje w obszarach tropikalnych czy w podzwrotnikowych. Kilka słów z W

Zachodnie stany USA borykają się ze skutkami gwałtownych ulew, które przeszły nad Kalifornią i Nevadą. Wiele domów i samochodów zostało zalanych i zniszczonych. Nie żyją trzy osoby. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: powodzie 2017 Kilka słów z Wikipedii o Kalifornii Kalifornia (ang. California) (wymowa:/kælɪˈfɔrnjə/ i) – najludniejszy[1], najbogatszy oraz trzeci co do wielkości (po Alasce i Teksasie) stan USA. Położony na zachodnim wybrzeżu USA, nad Oceanem Spokojnym. Na północy graniczy ze stanem Oregon, na wschodzie ze stanem Nevada, na południowym wschodzie z Arizoną, a na południu z meksykańskim stanem Kalifornia Dolna. Cztery największe miasta stanu to: Los Angeles, San Diego, San Jose i San Francisco. W Kalifornii znajduje się osiem z pięćdziesięciu największych miast USA. Stan znany jest ze zróżnicowanego środowiska przyrodniczego i klimatu, a także z wielowarstwowego i wielokulturowego społeczeństwa. Terytorium stanu rozciąga się między wybrzeżem Pacyfiku a górami Sierra

Michał Banaś z Instytutu Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk w Krakowie odkrył w korytarzu prowadzącym do podziemi wałbrzyskiego zamku Książ perły jaskiniowe. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o perłach jaskiniowych Perły jaskiniowe – rodzaj pizoidów, będących formami krasu podziemnego, powstającymi na dnie jaskini w zagłębieniach wypełnionych wodą pozostającą w ruchu. Luźno spoczywające na dnie zagłębienia wodnego w jaskini ziarna obtaczane są przez wytrącony węglan wapnia, w wyniku czego tworzą się wapienne kulki o różnej średnicy, których powierzchnia jest chropowata – pizoidy. Natomiast przy burzliwych ruchach wód jeziorka powstają podobne do pizoidów perły o powierzchni gładkiej i często błyszczącej. Wielkość pereł jaskiniowych jest różna. Najczęściej spotykane nie przekraczają wielkości ziarna grochu, większe sięgają wymiarów owocu wiśni. W jaskini Cueva del Amistad na Kubie, na górnym, całkiem suchym piętrze jaskini, znaleziono perły których rozmiar

Ujemna temperatura sprawia, że coraz więcej osób umiera z wychłodzenia. Ostatniej doby zamarzło 10 osób. Rządowe Centrum Bezpieczeństwa apeluje, by pomagać osobom narażonym i w razie potrzeby alarmować odpowiednie służby. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: ile osób zamarzło tej zimy w Polsce 2016/ 2017 Kilka słów z Wikipedii o zimie Zima – jedna z czterech pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najniższymi temperaturami powietrza w skali roku, umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego, zazwyczaj zestaloną (zamarzniętą) formą opadu i osadu atmosferycznego, a większość świata roślin i zwierząt przechodzi okres uśpienia[1]. Zima astronomiczna rozpoczyna się w momencie przesilenia zimowego i trwa do momentu równonocy wiosennej, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 22 grudnia a 21 marca (czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień). Podczas zimy a

Mroźne powietrze dotarło daleko na południe Europy. Śnieg spadł we Włoszech i Grecji. W Grecji śnieg spadł w regionach, w których pada raz na kilka albo nawet kilkanaście lat. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Grecji Grecja (gr. Ελλάδα Elláda, IPA: [e̞ˈlaða] lub Ελλάς Ellás, IPA: [e̞ˈlas]), Republika Grecka (Ελληνική Δημοκρατία Ellinikí Dimokratía, IPA: [e̞ˌliniˈci ðimo̞kraˈtiˌa]) – kraj położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego. Graniczy z czterema państwami, Albanią, Republiką Macedonii i Bułgarią od północy, oraz Turcją od wschodu. Ma dostęp do czterech mórz: Egejskiego i Kreteńskiego od wschodu, Jońskiego od zachodu oraz Śródziemnego od południa. Grecja ma dziesiątą pod względem długości linię brzegową na świecie, o długości 14880 km. Poza częścią kontynentalną, w skład Grecji wchodzi około 2500 wysp, w tym 165 zamieszkałych. Najważniejsze to Kreta, Dodekanez, Cyklady, i Wyspy Jońskie. Najwyższym szczytem j

Wycinka lasów u podnóża Kilimandżaro prowadzi do topnienia czapy lodowcowej na szczycie góry i problemów z gromadzeniem wody. Receptą może być produkcja brykietów na opał z biomasy, pozyskanej z uschniętych gałęzi, łodyg czy pustych kolb kukurydzy, a także z trocin. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Kilimandżaro Kilimandżaro – góra w Tanzanii leżąca przy granicy z Kenią. Jest najwyższą górą Afryki i jednym z najwyższych samotnych masywów. W jego skład wchodzą trzy szczyty będące pozostałością po trzech wulkanach: szczyt Uhuru na wulkanie Kibo (Kilimandżaro) – 5895 m n.p.m. Mawenzi – 5150 m n.p.m. Shira – 3940 m n.p.m. Jeszcze przed przybyciem Europejczyków wokół masywów wulkanicznych mieszkały liczne koczownicze plemiona. Kilimandżaro wśród nizin było czymś niezwykłym dla tamtejszych mieszkańców. Budziło wśród nich grozę do tego stopnia, że nazwali go Górą złych duchów. Niektóre plemiona (np. Masajowie) oddawały boską cześć Górze światłości. Zainte

W całej Polsce silnie wieje. Wiatr jest wyjątkowo dokuczliwy na Wybrzeżu, przez co miejscami występuje tzw. cofka. Sprawdź, czym jest to zjawisko. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: co to jest cofka Kilka słów z Wikipedii o cofce Cofka, cofka powodziowa – podwyższenie lustra wody postępujące w górę biegu cieku, powstające wskutek podnoszenia się stanu wody w zbiorniku końcowym, do którego ów ciek uchodzi – np. w morzu, jeziorze lub w rzece przyjmującej dopływ[1]. Może nastąpić w wyniku spiętrzenia wody przez długotrwałe działanie silnych wiatrów wtłaczających wodę w górę cieku (cofka wiatrowa), w wyniku pojawienia się zatoru lodowego lub działania zapory wodnej. Zagrożenie cofkami powodziowymi dotyczy nisko położonych terenów nad ciekami w ich rejonie ujściowym. W Polsce nisko położone obszary nadmorskie zagrożone spiętrzeniami powodziowymi zalewane są podczas silnych cofek powodowanych przez długotrwałe, silne wiatry północne. Cofki na rzekach w odcinkach ujściowych towarzyszą n

Niż Axel przyniósł na północy kraju groźne wichury. W Ustce przekroczony jest stan alarmowy morza, a woda wdarła się na bulwar. W woj. zachodniopomorskim strażacy interweniowali w środę kilkadziesiąt razy, a kilka tysięcy gospodarstw w całym kraju jest bez prądu. Na Bałtyku ma być sztorm. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Ustce Ustka (niem. Stolpmünde) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, siedziba gminy wiejskiej Ustka. Ustka jest położona na Wybrzeżu Słowińskim, u ujścia rzeki Słupi do Morza Bałtyckiego. Jest miastem portowym, uzdrowiskiem z dwoma letnimi kąpieliskami morskimi. Według danych z 31 grudnia 2014 r. miasto miało 16 056 mieszkańców[2]. Od 13 lipca 2003 r. Ustkę i Słupsk łączy porozumienie zwane Dwumiastem. Oba miasta są połączone komunikacją kolejową i autobusową. W Lędowie koło Ustki zlokalizowane jest Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej, będące głównym ośrodkiem szkoleniowym dla potrzeb Marynarki Wojennej.

Naukowcy z Poznania odkryli gniazda, które są jednocześnie zajmowane przez nietoperze i ptaki. To pierwszy znany przypadek wykorzystania gniazda przez tak bardzo różniące się gatunki. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o szpakach Szpak zwyczajny[3], szpak pospolity[4], szpak (Sturnus vulgaris) – gatunek małego ptaka z rodziny szpakowatych (Sturnidae). Nieco mniejszy od kosa. W szacie godowej upierzenie czarne z metalicznym połyskiem i żółty dziób z niebieskawą nasadą u samca i różową u samicy[6]. W szacie spoczynkowej białe końce piór na ciele tworzą drobne plamki, dziób u obu płci ciemny[6]. Młode ptaki przed pierwszym pierzeniem brązowe z ciemnym dziobem[6]. Tak jak inne szpakowate jest ptakiem mimetycznym, potrafiącym naśladować odgłosy innych ptaków, również przy częstym kontakcie z ludźmi, ludzki głos. Poznane odgłosy często splata ze swoim śpiewem, który jest serią ćwierków z krótkimi skrzekami i klekotaniem, zwykle z cichymi skrzypnięciami w tle, powtarzaj