MatkaZiemia.ovh

Gwałtowne burze przyniosły ulewne deszcze, silny wiatr i nowe powodzie błyskawiczne do katarskiego pustynnego stanu w niedzielę – to już drugie załamanie pogody w niespełna miesiąc po uderzeniu cyklonu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Katarze Katar (arab. قطر (wym. [ˈqɑtˤɑr]) – trl. Qaţar, trb. Katar), Państwo Katar (arab. دولة قطر – trl. Dawlat Qaţar, trb. Daulat Katar) – państwo położone we wschodniej części Półwyspu Arabskiego (na półwyspie Katar) nad Zatoką Perską. Stolicą Kataru jest Doha. Inne większe miasta to Ar-Rajjan, Musajid, Al-Wakra, Chaur, Duchan, Umm Bab. Powierzchnia Kataru wynosi 11,6 tys. km²; graniczy on tylko z Arabią Saudyjską. Językiem urzędowym jest język arabski, ale w użyciu jest także angielski[3]. Katar podzielony jest na siedem okręgów. Katar jest państwem członkowskim Ligi Państw Arabskich, Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, Międzynarodowej Organizacji Pracy, Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Organiza

Prof. Stephen Rowland z Uniwersytetu Nevady w Las Vegas odkrył 28 śladów stóp, pozostawionych przez gadopodobną istotę 310 mln lat temu. To najstarsze tropy, jakie kiedykolwiek znaleziono w Parku Narodowym Wielkiego Kanionu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o gadach Gady (Reptilia, od łac. repto – czołgać się) – parafiletyczna grupa zmiennocieplnych owodniowców. Współczesne gady są pozostałością po znacznie większej grupie zwierząt, której największy rozkwit przypadł na erę mezozoiczną. Obecnie żyją tylko cztery rzędy gadów, ich pozostałe znane linie ewolucyjne wymarły. Niektóre kopalne gady naczelne, czyli archozaury (takie jak pterozaury i dinozaury), były prawdopodobnie zwierzętami stałocieplnymi. W tradycyjnej linneuszowskiej klasyfikacji kręgowców gady wyodrębniano jako gromadę, do której zaliczano wszystkie owodniowce z wyjątkiem ptaków i ssaków. Jednak tak definiowana gromada gadów jest parafiletyczna, gdyż należą do niej przodkowie ptaków i ssaków, lecz

Nawet w tak wilgotnym kraju, jakim jest Nowa Zelandia, układ baryczny przyniósł do kraju niezwykłe ilości opadów. Powodzie w czwartek doprowadziły do zamknięcia szkół, odwołano również wiele lotów. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Nowej Zelandii Nowa Zelandia (ang. New Zealand [njuːˈziːlənd], język maoryski Aotearoa [aɔˈtɛaɾɔa], Kraj Długiej Białej Chmury) – państwo wyspiarskie położone na południowo-zachodnim Pacyfiku i składające się z dwóch głównych wysp (Północnej i Południowej) oraz szeregu mniejszych, w tym wyspy Stewart i wysp Chatham. W skład Nowej Zelandii (a dokładniej w skład królestwa stowarzyszeniowego Nowej Zelandii, połączonego unią personalną z Wielką Brytanią i innymi królestwami stowarzyszeniowymi) wchodzą również terytoria stowarzyszone z Nową Zelandią lub od niej zależne: Wyspy Cooka i Niue, które są samorządne, oraz Tokelau i Dependencja Rossa. Europejskim odkrywcą wysp był holenderski podróżnik Abel Tasman, który przy próbie wysadzenia z

Pod koniec lipca w rosyjskim regionie Magadan przy pomocą drona nakręcono film o niedźwiedziu i niedźwiadku wspinających się po stromym zboczu pokrytym śniegiem. Po kilku nieudanych próbach mały niedźwiadek zdał sobie sprawę, że musi podążać za śladami pozostawionymi przez matkę. Poniżej wideo przedstawiające to zdarzenie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Kilka słów z Wikipedii o Magadanie Magadan (ros. Магадан) – stolica obwodu magadańskiego w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej, port nad Morzem Ochockim; 96 tys. mieszkańców (2010)[1]. W roku 1928 na miejscu obecnego miasta została założona pierwsza osada o nazwie Nagajewo. Intensywna rozbudowa zaczęła się w 1933 roku w wyniku decyzji Edwarda Berzina, założyciela Dalstroju – organizacji, która powstała by zająć się eksploatacją zasobów mineralnych Kołymy – początkowo głównie złota (1940 – 80 ton), a w czasie wojny również ołowiu – używając więźniów jako siły roboczej. Ekstensywna polityka wydobywcza stała się główną siłą

W Bieszczadach rozpoczęła się sezonowa wędrówka żubrów do miejsc zimowania; udają się z wyższych partii w doliny. Z kolei od dwóch tygodni zimowe umaszczenie mają już także koniki polskie w ich rezerwatowej hodowli w Nadleśnictwie Tuszyma k. Mielca. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o żubrach Żubr europejski[3], dawniej: żubr[4] (Bison bonasus) – gatunek łożyskowca z rodziny wołowatych, rzędu parzystokopytnych. W 2013 roku światowa liczebność gatunku wynosiła 5249 osobników, z czego 1623 przebywało w hodowlach zamkniętych, a 3626 żyło w wolnych i w półwolnych populacjach[5]. Według danych z 2013 roku w Polsce żyło 1377 żubrów, z czego większość (1138) w stadach wolnościowych (pięć populacji)[5], z końcem 2017 liczba ta wzrosła do 1873 osobników[6]. Prawie połowa polskiej wolnej populacji skupiona jest w Puszczy Białowieskiej[7], ponadto dzikie żubry w Polsce spotkać można w Bieszczadach, Puszczy Knyszyńskiej, Puszczy Boreckiej, w rejonie Mirosławca i Drawska Pom

NASA opublikowała zdjęcie dryfującej po Morzu Weddella góry lodowej, która ma niemal idealnie prostokątną powierzchnię i ostro opadające pionowe ściany. Zdjęcie wykonano kilka tygodni temu z samolotu badawczego agencji. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: góra stołowa Kilka słów z Wikipedii o górach lodowych Góra lodowa – ogólnie: zwarta bryła lodu, oderwana w wyniku procesu zwanego cieleniem od lodowca i pływająca po powierzchni wody lub osiadła na dnie. Światowa Organizacja Meteorologiczna zawęża tę definicję do brył o powierzchni przekraczającej 300 m² i wystających ponad powierzchnię co najmniej o 5 metrów (mniejsze to: odłamy góry lodowej i odłamki góry lodowej – growlery). Góry lodowe są zwykle barwy białej lub biało-szarej – wynika to z tego, że składają się ze śniegu i lodu, odbijającego promienie słoneczne w całym zakresie promieniowania widzialnego. Dodatkowo, niejednorodność lodu powstającego w wyniku kompresji śniegu, związana z obecnością licznych pęcherzyków powietrz

U nas temperatury są bliskie historycznym rekordom i jeszcze tak ciepłego początku listopada nie było. Tymczasem w himalajskich stanach: Himachal Pradesh oraz Dżammu i Kaszmir w Indiach w sobotę wystąpiły potężne śnieżyce, które doprowadziły do zamknięcia dróg i anulowania wielu lotów. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Himalajach Himalaje – najwyższy łańcuch górski na Ziemi. Łańcuch Himalajów leży w południowej Azji, ma ponad 2,5 tys. km długości i około 250 km szerokości. Rozciąga się na terenach należących do Pakistanu, Indii, Chin (Tybetu), Nepalu i Bhutanu. W Himalajach znajduje się aż 10 z 14 ośmiotysięczników świata. Szczyty przekraczające 8000 m n.p.m. tworzą Wielkie Himalaje, w których najniższe przełęcze przeważnie leżą powyżej 4000 m n.p.m. Najwyższy szczyt to Mount Everest o wysokości 8848 m n.p.m. Od wschodu pasmo to ogranicza dolina Brahmaputry, a od zachodu – Indusu. Wierzchołki Małych Himalajów sięgają średnio 2400 m n.p.m., tylko na zachodzie 4

Ogromne lodowcowe powodzie w zachodniej Arktyce, które miały miejsce 13 tysięcy lat temu, doprowadziły do ogromnego ochłodzenia klimatu na dwieście lat – wynika z najnowszych badań, które po raz kolejny zwracają uwagę na przykre konsekwencje topniejących lodowców z powodu obecnego globalnego ocieplenia. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o lodowcach Lodowiec – wolno płynąca masa lodu powstałego z przekształcenia pokładów wiecznego śniegu. Lodowce są największym rezerwuarem wody słodkiej na Ziemi i drugim po oceanach wody na świecie. Badaniem lodowców zajmuje się glacjologia. Gromadzący się śnieg – pod wpływem panującej temperatury, przy dużej wilgotności powietrza i pod wpływem ciśnienia nadległych warstw śniegu – zmniejsza swą objętość, częściowo krystalizuje i stopniowo przekształca się wpierw w firn, a następnie w lód firnowy i lodowcowy. Działalność erozyjno-akumulacyjna lodowców manifestuje się w rzeźbie glacjalnej, na którą składa się szereg form rzeźby pow

Zakwaszanie oceanów spowodowane działalnością człowieka w niepokojącym tempie rozpuszcza dno morskie – czytamy w nowym badaniu. Dno morskie na ogół jest mleczno-białe i składa się z kalcytu mineralnego (CaCO3), który powstaje ze szkieletów i skorup planktonowych organizmów oraz koralowców – wynika z badań opublikowanych w tym tygodniu w amerykańskim czasopiśmie Proceedings of National Academy of Sciences PNAS). Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o kalcycie Kalcyt – minerał z gromady węglanów, węglan wapnia. Bardzo rozpowszechniony minerał skałotwórczy. Nazwa pochodzi od gr. χάλιξ chalix = wapno oraz łac. calx (calcis) = wapno i nawiązuje do tradycyjnego zastosowania tego minerału. Kryształy kalcytu przybierają bardzo różne postacie i są elementem wielu różnych skał – wapienie, marmury, nacieki jaskiniowe (stalaktyty, stalagmity i stalagnaty), oolity, dolomitów, margli, zieleńców, fyllitów, skarnów, erlanów. Może występować jako spoiwo w piaskowcach i zlepieńcach.

W naczyniach sprzed 5300 lat pochodzących z ekwadorskiej części Amazonii znaleziono ślady kakao. To najstarszy znany przykład użycia tej rośliny. Dotychczas najstarsze ślady użycia kakao jakimi dysponowaliśmy pochodziły sprzed około 3800 lat i były związane z kulturami Majów oraz Olmeków. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o kakao Kakao (nah. cacahuatl [kaˈka.wat͡ɬ] – ziarno kakaowe) – nasiona z owoców kakaowca. Jeden owoc zawiera 20-60 nasion pokrytych aromatycznym białym śluzem. Kakao pochodzi z regionów tropikalnych, prawdopodobnie z Ameryki Środkowej i Południowej. Olmekowie byli pierwszymi, którzy uprawiali je około 1500 roku p.n.e. Dzisiaj natomiast jest uprawiane w wielu krajach podrównikowych. Głównymi producentami są: Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, Indonezja, natomiast jego odbiorcami są m.in. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Niemcy. Ziarno kakaowca przywiózł do Europy Krzysztof Kolumb. Napój, warzony wedle przepisu azteckiego króla Montezumy, zdob