Przejdź do głównej zawartości

Posty

Sztorm Katie uderzył w Wielką Brytanię

Sztorm Katie dotarł do Wysp Brytyjskich w nocy z 27 na 28 marca. Wiatr wiejący z prędkością do 170 km/h spowodował odwołanie i przekierowanie wielu lotów. Zamknięto także główne mosty. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Wielkiej Brytanii Wielka Brytania[c], Zjednoczone Królestwo (ang. United Kingdom), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) – unitarne państwo wyspiarskie położone w Europie Zachodniej. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą: Anglia, Walia i Szkocja położone na wyspie Wielka Brytania oraz Irlandia Północna leżąca w północnej części wyspy Irlandia. Na wyspie tej znajduje się jedyna granica lądowa Zjednoczonego Królestwa z innym państwem – Irlandią. Poza nią Wielka Brytania otoczona jest przez Ocean Atlantycki na zachodzie i północy, Morze Północne na wschodzie, Kanał Angielski (ang. English Channel; fr. La Manche) na południu i Morze Irlandzkie na zachodzie. Wielka Brytani

Pył znad Sahary zmienia klimat na świecie

Wiatr przenosi tak wiele pyłu znad Sahary, że ma on wpływ na klimat. Jego rozprzestrzenianie się związane jest z różnymi zjawiskami meteorologicznymi, takimi jak El Nino, czy oscylacja północnoatlantycka. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Saharze Sahara – strefa pustynna położona w północnej Afryce. Jest ona największą gorącą pustynią na Ziemi (ma 9 064 300 km²), rozciągająca się na długości 5700 km od Oceanu Atlantyckiego na zachodzie po Morze Czerwone na wschodzie; od północy ograniczona jest górami Atlas i wybrzeżem Morza Śródziemnego. Znajduje się na terytoriach 11 państw: Maroka, Algierii, Tunezji, Libii, Egiptu, Sahary Zachodniej, Mauretanii, Mali, Nigru, Czadu i Sudanu. Ze względu na warunki pustynne (piaski, susza, ograniczony dostęp do wody) nie ma tam odpowiednich warunków do rozwoju życia. Gęstość zaludnienia jest niska (około jednej osoby na km²). Mieszkańcy Sahary to głównie nomadowie. Najbardziej liczne to pasterskie plemię Tuaregów. Przemierzają

Odkryto 2 gatunki wielokomórkowych glonów z ediakaru

Zespół Stephena Dornbosa z Uniwersytetu Wisconsin w Milwaukee odkrył skamieniałości 2 nieznanych dotąd gatunków glonów morskich. Ponieważ ich wiek szacuje się na ponad 555 mln lat (ediakar), należą one do grona najstarszych form wielokomórkowego życia na Ziemi. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o glonach Glony, algi (łac. Algae, gr. Phykos) – grupa morfologiczno-ekologiczna, składająca się tradycyjnie z kilku niespokrewnionych linii ewolucyjnych organizmów plechowych, tj. beztkankowych. Nauka zajmująca się glonami to algologia (fykologia). Cechami łączącymi gromady składające się na tę grupę jest w większości przypadków autotrofizm i funkcja pierwotnego producenta materii organicznej w zbiornikach wodnych, ewentualnie w miejscach, gdzie woda występuje w małych ilościach (wilgotna gleba, kora drzew) lub okresowo oraz pierwotna, beztkankowa budowa ciała[1]. Ze względu na zasadniczy podział między prokariontami a eukariontami zdarza się, że za właściwe glony uważa

Trzęsienie ziemi w Meksyku

W niedzielę, 27 marca, u wybrzeży meksykańskiego stanu Oaxaca doszło do potężnego trzęsienia ziemi. Magnituda wstrząsów podziemnych wyniosła 5,3 st. w otwartej skali Richtera. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Oaxaca Oaxaca[1] – stan w południowym Meksyku. Graniczy ze stanami: Guerrero (na zachodzie), Puebla (na północnym zachodzie), Veracruz (na północy), Chiapas (na wschodzie). Na południu Oaxaca sąsiaduje z Oceanem Spokojnym. Znaleziska archeologiczne pozwalają sądzić, że człowiek na tym terenie był obecny już 11.000 lat p.n.e. Jest to więc jedna z najwcześniej zamieszkanych przez człowieka części Meksyku. Ok. 3000 p.n.e. rozwinęła się tutaj kultura Olmeków. W 2000 p.n.e. pojawiła się cywilizacja Quiché. Ruiny wybudowanego tutaj słynnego ośrodka miejskiego Monte Albán są datowane na 800 p.n.e. Kolejną kulturę w tym rejonie stworzyli Zapotekowie, którzy w 800 n.e. stworzyli skomplikowany system nawadniania pól. W XIII w. do regionu przybywają pierwsi Azteko

Mexcaltitán – miasto pośród wody [wideo]

Mexcaltitán, pełna nazwa Mexcaltitán de Uribe to niewielkie miasteczko w stanie Nayarit, gmina Santiago Ixcuintla w Meksyku. Miasto znajduje się na wysepce o tej samej nazwie, schowane od wielkiej cywilizacji. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Nayarit Nayarit – stan w środkowo-zachodnim Meksyku. Graniczy ze stanami: Sinaloa (na północnym zachodzie), Durango (na północy), Zacatecas (na północnym wschodzie) Jalisco (na południu). Na zachodzie Nayarit styka się z Oceanem Spokojnym. Istnieją dowody na to, że region ten był zamieszkany przez człowieka już 5 tys. lat p.n.e. Jednak pierwsza znacząca cywilizacja pojawiła się dopiero ok. 400 p.n.e. Jej twórcą był lud Cora, który osiągnął szczyt swojego rozwoju ok. 1200 r. Pierwszym Hiszpanem, który trafił do Nayarit był Hernán Cortés, wraz ze swoja ekspedycją w 1523. Pięć lat później Nuno Beltrán de Guzmán podbił kilka wiosek indiańskich. Na ruinach jednej z nich – Tepic założył miasto Espíritu Santo. W 1531 przybył t

Okunoshima - wyspa, którą opanowały króliki

Okunoshima to japońska wyspa, którą rok rocznie w okolicy świąt wielkanocnych odwiedzają tysiące turystów. To dlatego, że jest niemal całkowicie zamieszkana przez króliki. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Okunoshima Ōkunoshima (jap. 大久野島?) – japońska wyspa zlokalizowana na Morzu Wewnętrznym w granicach miasta Takehara w prefekturze Hiroszima w obrębie Parku Narodowego Seto Naikai[2]. W czasie II wojny światowej na wyspie znajdowała się fabryka broni chemicznej używanej następnie przeciwko Chinom. W 1938 roku wyspa została wymazana z map Japonii w celu utrzymania ośrodka w tajemnicy[2][3]. Na wyspie znajduje się muzeum oraz hotel. Dotrzeć do niej można promem z Tadanoumi. Wyspa zamieszkiwana jest przez dużą populację królików, przywiezionych na wyspę na potrzeby testów i wypuszczonych po likwidacji placówki[2]. W 1918 roku japońskie wojsko rozpoczęło badania nad bronią chemiczną i metodami jej produkcji w obawie przed możliwością zastosowania środków trujących

Bakterie tworzą kriokonity i przyspieszają topnienie lądolodu

Gatunek fotosyntetyzujących bakterii (sinic) z rodzaju Phormidesmis odpowiada za przyspieszenie topnienia lodowców na Grenlandii. Proces ten nie był dotąd uwzględniany w modelach zmiany klimatu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o kriokonitach Kriokonity – niewielkie zagłębienia wypełnione wodą na powierzchni lodowców, w których w okresie odmarzania może następować rozwój mikroflory i mikrofauny. Na ich dnie gromadzi się osad składający się ze szczątków roślinnych i zwierzęcych oraz nieorganicznych drobinek minerałów. Kriokonity powstają tylko podczas polarnego lata w wyniku topnienia lodu zanieczyszczonego składnikami o ciemnej barwie (warstwa ablacyjna[1]), które pochłaniają promieniowanie słoneczne. Dużą rolę w procesie ich formowania odgrywa wiatr nawiewający drobny materiał skalny oraz fragmenty sadzy lub innych zanieczyszczeń powietrza. Podczas arktycznego lata materia organiczna i nieorganiczna spływa również z okolicznych gór i nunataków gromadząc się w

Wał szkwałowy na Florydzie

Chmury często tworzą niezwykłe formacje. W piątek w rejonie Zatoki Meksykańskiej na zachodzie Florydy niebo pokrył ogromny wał szelfowy. Chmury te zapowiadają silny wiatr i intensywne opady deszczu i gradu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o wale szkwałowym Chmura szelfowa, wał szkwałowy (łac. arcus, ang. shelf cloud) – chmura przypominająca poprzecznym przekrojem poziomy klin. Jest ona przytwierdzona do podstawy chmury macierzystej (zazwyczaj burzowej). Tego typu chmura występuje najczęściej na granicy burzowych frontów atmosferycznych oraz w superkomórkach zawsze na przedniej krawędzi burzy. W rejonie jej występowania zazwyczaj pojawiają się silne opady i porywisty wiatr, szkwał. Kilka słów z Wikipedii o Florydzie Floryda, (ang. State of Florida)(wymowa: /ˈflɒrɪdə/ i) – stan na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych, na półwyspie Floryda otoczonym przez wody Zatoki Meksykańskiej na zachodzie i Oceanu Atlantyckiego na wschodzie. Floryda graniczy na północy

Diody ratują życie żółwi

Oświetlenie sieci rybackich to tani sposób na uchronienie żółwi morskich, które często zaplątują się w takie sieci i umierają. Naukowcy z University of Exeter i Darvin Initiative odkryli, że dołączenie do sieci świecących na zielono LED-ów zmniejszyło liczbę zabitych żółwi o 64% nie zmniejszając przy tym liczby złapanych ryb. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o żółwiach Żółwie (nazwa systematyczna nieustalona, zobacz niżej) – rząd owodniowców z gromady zauropsydów (Sauropsida)[1] lub według linneuszowskiej klasyfikacji rząd z gromady gadów (Reptilia). Rząd żółwi dzieli się na 2 podrzędy, 14[2] rodzin i obejmuje 328 gatunków oraz 124 podgatunki żyjące w czasach nowożytnych, tj. od 1500 roku n.e. W tym czasie wyginęło 8 gatunków oraz 2 podgatunki[3]. Charakteryzują się obecnością pancerza chroniącego cały tułów. Wśród żółwi spotyka się gatunki zarówno mięsożerne, jak i roślinożerne, wodne i lądowe. Wszystkie są jajorodne. Zapłodnienie wewnętrzne odbywa się za pomo

Hiperkan - czarny scenariusz globalnego ocieplenia

Planeta się ociepla, to pewne. Według klimatologów zmiany klimatu spowodują, że na Ziemi pojawią się huragany giganty, tzw. hiperkany. Prędkość wiatru w takich monstrach osiągnie 800 km/h, a zniszczenia będą całkowite. Żywioł porwie nawet glebę. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o hiperkanach Hiperkan – hipotetyczna odmiana huraganów, odznaczająca się wyjątkową siłą i rozmiarami. Hiperkany mogą być ogromnymi huraganami (cyklony, tajfuny), które będą ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi prognozowanymi przez klimatologów. Hiperkany mogą się pojawić, gdy średnia temperatura na Ziemi podniesie się o 4-5 °C w stosunku do początków XXI w. Hiperkan powstałby tak samo jak każdy inny huragan. Różniłby się od nich tym, iż jego moc przewyższałaby piąty stopień w skali Fujity. Wyższa energia hiperkanu pozwoliłaby mu na osiągnięcie prędkości wiatru na poziomie 600-800 km/h. Ciśnienie w centrum hiperkanu spadałoby do 650 hPa, a ściany wokół oka sięgałyby wysokości 30 km (w por