MatkaZiemia.ovh

Chińsko-amerykański zespół odkrył keratynę i melanosomy zachowane w skamieniałości wczesnego ptaka Eoconfuciusornis sprzed ok. 130 mln lat. To poszerza zakres czasu, na jaki oryginalne cząsteczki mogą zostać zachowane. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: skamieniała Kilka słów z Wikipedii o keratynie Keratyny – grupa nierozpuszczalnych w wodzie białek fibrylarnych wytwarzanych przez keratynocyty[1][2] w procesie keratynizacji. Występują w formie miękkiej lub twardej. W komórkach nabłonkowych człowieka zidentyfikowano dwadzieścia izoform cytokeratyn o masie cząsteczkowej od 40 do 70 kDa, natomiast w komórkach innych ssaków wykazano około dziesięciu izoform tzw. keratyn twardych, obecnych w wytworach skóry: piórach, wełnie, rogach, paznokciach i innych. Z keratyny zbudowany jest zrogowaciały naskórek ssaków[3]. Keratyny są białkami hydrofobowymi, o wysokiej odporności na czynniki fizyczne i chemiczne, a także na działanie typowych enzymów proteolitycznych. Białka keratynowe cechują

Naukowcy z Indii znaleźli nowy gatunek pająka. Ze względu na jego niezwykły wygląd nadali mu imię po jednym z fikcyjnych charakterów z serii powieści o Harrym Potterze. Zwierzę przypomina czarodziejski kapelusz – tiarę przydziału. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: Eriovixia Gryffindori Kilka słów z Wikipedii o pająkach Pająki (Araneae) – najliczniejszy rząd pajęczaków, należy do niego ponad 40 tys. opisanych gatunków. Są to zwierzęta głównie lądowe, o rozmiarach od 0,5 mm do 12 cm ciała i do ok. 32 cm rozstawu odnóży. Często samice są większe od samców. Zwierzęta o dużej specjalizacji; ciało podzielone na dwie części: głowotułów i odwłok. Głowotułów i odwłok połączone są przekształconym segmentem odwłoka, tzw. stylikiem. Głowotułów okryty grubym oskórkiem, pokrytym dodatkowo oskórkowymi włoskami, robiącymi czasem wrażenie sierści. Odwłok miękki, pokryty cienkim oskórkiem; powstał ze zrośnięcia 12 segmentów, ale ślady pierwotnej segmentacji są widoczne tylko u niektórych gatunków

Ludzie mieszkający wzdłuż wybrzeża Papui Nowej Gwinei uciekli w sobotę w głąb lądu po potężnym trzęsieniu ziemi o magnitudzie 7,9 stopnia w skali Richtera, które uderzyło na wschód od narodu leżącego na Oceanie Spokojnym, wyzwalając ostrzeżenia przed tsunami dla części archipelagu – donosi Reuters. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Papui Nowej Gwinei Papua-Nowa Gwinea (Papua New Guinea, Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei – Independent State of Papua New Guinea[5]) – państwo w Oceanii, w Melanezji, położone w większości na wyspie Nowa Gwinea oraz dodatkowo na około 2800 wyspach[4]. Lądowo graniczy jedynie z Indonezją, ale w najbliższym otoczeniu leżą również Australia i Wyspy Salomona. Papuę-Nową Gwineę oblewają wody Oceanu Spokojnego, Morza Nowogwinejskiego oraz Morza Koralowego. Dla Europy wyspę w 1526 roku odkrył Portugalczyk Jorge de Meneses nadając jej nazwę Papua od malajskiego słowa puapua. W roku 1545 północne brzegi wyspy zobaczył Hiszpan Yñigo Orti

Zanieczyszczone miejskie powietrze zidentyfikowano to jeden z wektorów transmisji lekoopornych bakterii. Naukowcy z Uniwersytetu w Göteborgu wykazali bowiem, że próbki powietrza z Pekinu zawierają DNA genów, które sprawiają, że bakterie są oporne na najsilniejsze antybiotyki. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o bakteriach Bakterie (łac. bacteria, od gr. bakterion, pałeczka) – grupa mikroorganizmów, stanowiących osobne królestwo. Są to jednokomórkowce lub zespoły komórek o budowie prokariotycznej. Badaniem bakterii zajmuje się bakteriologia. Cechą charakterystyczną budowy komórek bakteryjnych jest brak otoczonych błoną organelli, takich jak jądro komórkowe czy mitochondrium, które występują u wszystkich innych organizmów żywych – grzybów, roślin, protistów i zwierząt. Wielkość komórek bakterii mieści się w zakresie od 0,2 μm dla nanobakterii do 750 μm u Thiomargarita namibiensis[1]. Mogą mieć różne kształty, np. kulisty, pałeczkowaty lub spiralny. Niektóre bakter

Naukowcy dokonali zaskakującego odkrycia – okazuje się, że w głębi oceanów również żyją organizmy, które przejmują zadania pszczół na lądach, zapylając podwodne trawy. Podobnie jak na ziemi, trawa pod wodą również rozprzestrzenia się za pośrednictwem pyłków. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: morskie pszczoły Kilka słów z Wikipedii o pszczołach miodnych Pszczoła miodna (Apis mellifera) – gatunek owada błonkoskrzydłego z rodziny pszczołowatych (Apidae), obejmującej gatunki wytwarzające miód. Pszczoły miodne zbierają nektar i pyłek kwiatów, który jest ich pożywieniem i w ten sposób zapylają rośliny owadopylne (np. drzewa owocowe, rzepak, itd). Rośliny, które dostarczają pszczołom surowca do produkcji miodu są nazywane miododajnymi. Do produktów pszczół miodnych należą m.in.: miód i wosk. Pszczoła unosi się w powietrzu dzięki pracy dwóch par skrzydeł zbudowanych z przezroczystej błony. Jedna z trzech par nóg posiada specjalne poduszki zatrzymujące pyłek. Narządy rozrodcze samic uleg

Strażacy, którzy zostali wezwani na ratunek uwięzionemu w rzece łosiowi w Shediac River, musieli użyć siekier, aby go uratować. 225-kilogramowe zwierzę utknęło w niebezpiecznej pułapce i samo nie mogło się z niej wydostać. Zobacz cały artykuł na tej stronie tagi: lód Kilka słów z Wikipedii o Nowym Brunszwiku Nowy Brunszwik (ang. New Brunswick, fr. Nouveau-Brunswick) – prowincja Kanady. Największa z trzech nadmorskich prowincji. Nowy Brunszwik znajduje się w całości na stałym lądzie. Od zachodu i północy graniczy z prowincją Quebec. Od północy poprzez Cieśninę Northumberland z Wyspą Księcia Edwarda, Od wschodu z Nową Szkocją i od południa ze stanem USA Maine. Największymi miastami prowincji są Saint John, Moncton i stolica prowincji Fredericton. 33% ludności Nowego Brunszwiku jest frankofonami i używa francuskiego jako pierwszego języka. Prowincja leży w strefie klimatu atlantyckiego, choć zaznacza swe wpływy klimat kontynentalny, szczególnie w zachodniej części prowincji. Na wybrzeżu ś

Światowa produkcja cementu jest tak duża, że odpowiada ona aż za 5% antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych. Jednak budowle wzniesione z cementu pochłaniają dwutlenek węgla z powietrza. Naukowcy z Chin, USA i Europy postanowili zbadać, jaki jest rzeczywisty budżet gazów cieplarnianych związany z produkcją i używaniem cementu. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o cemencie Cement – hydrauliczne spoiwo mineralne, otrzymywane w cementowniach z surowców mineralnych (margiel lub wapień i glina) wypalonych na klinkier w piecu cementowym, a następnie zmielenie otrzymanego spieku z gipsem, spełniającym rolę regulatora czasu wiązania. Stosowany jest do przygotowywania zapraw cementowych, cementowo-wapiennych i betonów. Wykorzystywany jest do łączenia materiałów budowlanych. Ze względu na skład i właściwości rozróżnia się dwie podstawowe grupy: cementy powszechnego użytku, oraz cementy specjalne. Produkcja cementu zaczyna się od rozdrobnienia wapienia w łamaczu (krusza

Olbrzymia emisja popiołów z wulkanu Szywiełucz została zaobserwowana w dniu 10 grudnia w godzinach porannych – informuje Sputnik. „Pióropusz popiołu wznosi się na wysokość około 11 kilometrów nad wysokość morza. Krater wulkanu wzrasta nad 3200 metrów” – wynika z oświadczenia ministerstwa Rosji. Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o Kamczatce Kamczatka – półwysep w azjatyckiej części Rosji. Rozdziela Morze Ochockie i Morze Beringa[1]. Jego powierzchnia wynosi około 370 tys. km² (wraz z przylegającym fragmentem części kontynentalnej i Wyspami Komandorskimi i Karagińskimi – ok. 470 tysięcy km²). Zamieszkany przez około 400 tys. osób. Ludność stanowią głównie Rosjanie, Koriacy i Itelmeni. Głównym miastem jest Pietropawłowsk Kamczacki[1] (195 tys. mieszkańców). Jako pierwszy Kamczatkę opisał Władimir Atłasow w 1701 na podstawie swoich wypraw z lat 1697-99. W 1770 przebywał na niej Maurycy Beniowski. W latach 1795-96 przebywał tam na zesłaniu po powstaniu kościuszkowski

To była hipnotyzująca chwila, gdy profesjonalny nurek uchwycił dziwną gwiazdę swobodnie pływającą po morzu. Piękna istota, oficjalnie nazwana liliowcami, została sfilmowana przez holenderskiego nurka Elsa van den Eijndena u wybrzeży Bali. Zobacz cały artykuł na tej stronie Poniżej pływający liliowiec na wideo Kilka słów z Wikipedii o liliowcach Liliowce (Crinoidea, z gr. krinon – lilia + eidos – kształt) – zwierzęta należące do typu szkarłupni. Liliowce są zbudowane z łodygi, ramion i kielicha. W kielichu mieszczą się podstawowe narządy ciała. Pośrodku kielicha położony jest otwór gębowy, zaś odbyt znajduje się na szczycie rurki odbytowej, lub obok otworu gębowego. Z boku kielicha wyrasta pięć ramion, które mogą rozgałęziać się na większą ich liczbę[1]. Na każdym z nich są nóżki ambulakralne, które wraz z ramionami tworzą sieć służącą do chwytania drobnych organizmów. Ramiona wzmacniane są płytkami branchialnymi. Liliowce są wyłącznie zwierzętami morskimi i mogą występować w znacznym p

Sól drogowa zmienia proporcję płci w populacjach żyjących w pobliżu żab leśnych (Lithobates sylvaticus). Zobacz cały artykuł na tej stronie Kilka słów z Wikipedii o żabach leśnych Żaba leśna (Lithobates sylvaticus syn. Rana sylvatica[3]) – gatunek płaza z rodziny żabowatych. Żaby leśne mierzą od 35 do 76 mm długości. Samice są znacznie większe niż samce. Ich ubarwienie grzbietu jest zazwyczaj brązowe lub rdzawe, zaś części brzusznych żółtawe, a czasem zielonkawo-białe. Są jednymi z najbardziej przystosowanych żab świata, gdyż w czasie zimy jej organizm częściowo zamarza. Przy życiu chronią ją tylko wcześniej zbierane zapasy, które utrzymują przy życiu niektóre z ważniejszych organów. Gdy zima dobiega końca, żaba budzi się i normalnie funkcjonuje. Żaby leśne żywią się różnymi owadami oraz innymi małymi bezkręgowcami, w szczególności pająkami, chrząszczami, larwami ciem, pomrowami i ślimakami. Larwy żaby leśnej żywią się glonami oraz larwami mącznika młynarka. Kilka słów z Wikipedii o so